Οι δεσμεύσεις κι οι προθέσεις

Αισθάνθηκε την ανάγκη χθες στη Βουλή ο Υπουργός Απασχόλησης Βασίλης Μαγγίνας να επαναλάβει με έμφαση ότι οι προεκλογικές δεσμεύσεις του πρωθυπουργού ισχύουν στο ακέραιο. Βεβαίως αν υπήρχε σιγουριά δεν θα χρειαζόταν η επανάληψη των δεσμεύσεων. Οι τρεις γνωστές υποσχέσεις, σύμφωνα με τις οποίες δεν θίγονται τα όρια συνταξιοδότησης, ο τρόπος υπολογισμού και το ύψος των συντάξεων, μαζί με την προτεινόμενη συγχώνευση των ταμείων αποτελούν την αιχμή του δόρατος για τις αλλαγές στο Ασφαλιστικό.
Αν τελικώς οι τρεις προεκλογικές υποσχέσεις διατηρήσουν την ισχύ τους και μετεκλογικά, τότε η μοναδική ουσιαστική αλλαγή θα είναι η συγχώνευση των ασφαλιστικών ταμείων. Αν μάλιστα τα λεγόμενα υγιή ταμεία και οι ασφαλισμένοι τους διατηρήσουν τη σθεναρή στάση τους μέχρι το τέλος, τότε είναι απίθανο να υπάρξει κοινωνική συναίνεση και σ΄ αυτό το ζήτημα. Αν μάλιστα συγχωνευθούν κάποια προβληματικά και υπερχρεωμένα ταμεία, αυτό θα συνιστά αλλαγή ελάσσονος σημασίας.
Επειδή όλοι καταλαβαίνουν ότι η κυβέρνηση δεν άνοιξε έναν τόσο καυτό διάλογο για ένα σπουδαίο ζήτημα όπως το Ασφαλιστικό για να μην αλλάξει τίποτα, είναι εμφανές ότι η σύγκρουση επέρχεται.
Εκτός και αν έχουμε αλλαγές στα όρια ηλικίας και στον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων από την πίσω πόρτα. Αν τελικά πληρώσουν το μάρμαρο ορισμένα υποσύνολα και κατηγορίες ασφαλισμένων, όπως οι γυναίκες και οι νεοπροσλαμβανόμενοι.
Μια τέτοια επιλογή, εκτός του ότι είναι κοινωνικά άδικη, δεν πρόκειται να βελτιώσει σε τίποτα την πορεία του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας.