Θα σας πω πώς παντρεύτηκε ο Αλέξης τη γυναίκα του: Κατά σύμπτωση. Μετά από έναν δεσμό που έμοιαζε εφήμερος και διάρκεσε τρεις μήνες η σκέψη του άρχισε να τριγυρίζει πιο πολύ στις δουλειές του παρά στη Σοφία. Δεν ήξερε αν ακόμα είναι ερωτευμένος. Από μια παλιά συνήθεια όμως έβλεπε τον εαυτό του να είναι στο πλευρό της αιώνια. Κι ακόμα: Στο πρόσωπό της συνάντησε αντίσταση σε κάθε μορφή ποίησης κι αισθάνθηκε να συντρίβονται όλα του τα πιστεύω.
«Θα σ’ αγαπώ για πάντα», έλεγε ο Αλέξης.
«Θα σε ξεφορτωθώ. Θα παντρευτώ έναν πλούσιο. Μ’ αρέσει η ωραία ζωή», απαντούσε η Σοφία.
Ήταν κόρη ενός εμπόρου ετοίμων ενδυμάτων και μιας χωρικής. Από μια ιδιοτροπία της τύχης και λόγω συγκυρίας ο πατέρας της απόκτησε πολλά λεφτά και της έκανε όλα της τα χατίρια. Όταν τη γνώρισε ο Αλέξης ήταν ένα κακομαθημένο παιδί είκοσι δύο χρόνων. Ήθελε να ακούει συνέχεια να της λένε για την ομορφιά της, θεωρούσε τη θηλυκότητά της ως το κλειδί με το οποίο θα άνοιγε όλες τις κλειστές κάμαρες, και τους ανθρώπους που δεν έχουν μ’ αυτήν τον ίδιο τρόπο σκέψης απομεινάρι ενός κόσμου νικημένου που ψυχορραγούσε. Αγνοούσε ότι υπάρχει έρωτας, δεν ήξερε ότι οι άντρες δεν είναι αυτό που φαίνονται, δεν υποπτευόταν ότι έχει βγει έξω από τα ανθρώπινα μέτρα, γιατί ήταν πολύ περισσότερο συντηρητική από όσο μπορούσε να παραδεχτεί.
Ωστόσο η Σοφία ερωτεύτηκε τον Αλέξη σύμφωνα με όλους τους ερωτικούς νόμους του κόσμου, που η ίδια αρνούνταν ότι υπάρχουν. Γι’ αυτό όταν έλεγε «θα σε παρατήσω και θα βρω έναν πλούσιο» ήξερε ότι λέει ψέματα. Ο Αλέξης στην αρχή είπε πως θα την αγαπάει για πάντα με τη σιγουριά όλων των επιπόλαιων ανδρών που ο ενθουσιασμός τους αναιρεί τη σκέψη. Μετά από τρεις μήνες είχε ήδη απομακρυνθεί από κοντά της και μόνο η απρογραμμάτιστη και ανειλικρινής αντίσταση της Σοφίας και η συνειδητή εκ μέρους της παραίτηση –τόσο παράξενη και ξένη προς αυτόν- από κάθε είδους συναισθηματισμό, συνυφασμένη με την ικανοποίηση που προσφέρει στον άντρα η κατάκτηση, τον υποχρέωναν όχι μόνον να μην διαλύει το δεσμό, αλλά να προσπαθεί να τον διατηρήσει με όλα τα μέσα. Έφτασε μάλιστα στο σημείο όλο του το είναι να προσανατολιστεί ξανά όχι προς τη Σοφία ετούτη τη φορά, αλλά προς τους τρόπους και τα μέσα που θα χρησιμοποιούσε προκειμένου να κρατήσει τη Σοφία, γεγονός που του δημιουργούσε την ψευδαίσθηση ότι ήταν ερωτευμένος.
Όταν στους έξι μήνες τα είχε δοκιμάσει όλα, τότε μόνον σχηματίστηκε εντός του η πεποίθηση ότι ο γάμος τελικά είναι μονόδρομος. Στους οχτώ μήνες παντρεύτηκαν.
Ένας άντρας που δεν ήταν ερωτευμένος, όμως πίστευε ακράδαντα πως ήταν, και μια γυναίκα που ήταν ερωτευμένη, αρνούνταν όμως να το παραδεχτεί.
