Μεγάλες μονάδες όπως η ΑΓΕΤ Ηρακλής, η ΚΟΚΑ ΚΟΛΑ, η SOVEL, η Χαλυβουργία Θεσσαλίας που απασχολούν περισσότερους από 2.000 εργαζόμενους ως προσωπικό και προσέδωσαν στον Βόλο δικαίως την ταυτότητα του βιομηχανικού κέντρου, διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο όχι μόνο στην εγχώρια παραγωγή αλλά και σε διεθνές επίπεδο, κλυδωνίζονται συθέμελα εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
Μοναδική εξαίρεση η εξωστρεφής ΜΕΤΚΑ που μέχρι σήμερα παραμένει ακμάζουσα, δίνοντας μάλιστα και αυξήσεις μέχρι 2% στο προσωπικό. Ο προβληματισμός στην τοπική κοινωνία καθώς και στους εργαζόμενους είναι έκδηλος, καθώς από τη βιομηχανική δραστηριότητα των συγκεκριμένων Μονάδων εξαρτάται ένας μεγάλος κύκλος επαγγελμάτων.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Βάσω Κυριαζή
Οι παραπάνω κολοσσοί το τελευταίο διάστημα στην προσπάθειά τους να παραμείνουν όρθιοι, έστω με απώλειες, λαμβάνουν μέτρα και αποφάσεις που ωστόσο τις περισσότερες φορές έχουν σοβαρές συνέπειες κυρίως για τους εργαζομένους που πληρώνουν το μεγαλύτερο τίμημα, καθώς εκτός από την «ευελιξία» που παρέχει πλέον η εργατική νομοθεσία στους εργοδότες, προχωρούν και σε μονομερείς αποφάσεις περικοπής επιδομάτων και αποδοχών.
Η ΑΓΕΤ Ηρακλής
Η καταβύθιση της οικοδομικής δραστηριότητας κλονίζει συθέμελα την παραγωγική διαδικασία του Ομίλου της ΑΓΕΤ Ηρακλής. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν οι Γάλλοι ιδιοκτήτες της Λαφάρζ που μόλις προχθές προχώρησαν σε μονομερή αναστολή των εκτάκτων επιδομάτων σε όλο το προσωπικό του Ομίλου της ΑΓΕΤ Ηρακλής, που σε ποσά μεταφράζεται από 80 μέχρι και 200 ευρώ για τον κάθε εργαζόμενο.
Οι εκπρόσωποι της Λαφάρζ επικαλούνται τη μείωση της ζήτησης και των παραγγελιών ως την κύρια αιτία του επαναπροσδιορισμού της στρατηγικής τους. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν παρουσιάσει το 2012 οι πωλήσεις στον ελλαδικό χώρο περιορίστηκαν στο 1,3 εκ. τόνους, ενώ για το 2013 η πρόβλεψη της ΑΓΕΤ είναι ότι οι πωλήσεις θα κινηθούν στους 2,5 εκ. τόνους και το 2020 στους 5 εκ. τόνους τσιμέντου, όταν το 2006 στην ελληνική επικράτεια οι πωλήσεις είχαν καταγράψει 11,5 εκ. τόνους.
Στόχος τους όπως έχουν προαναγγείλει είναι να μειωθεί το εργατικό κόστος κατά 16 εκ. ευρώ. Το μεγαλύτερο εργατικό κόστος αφορά στο εργοστάσιο της Χαλκίδας, αφού προσεγγίζει το 55% περίπου, όταν στο Βόλο το εργατικό κόστος ανέρχεται στο 10% περίπου και στο Μηλάκι στο 11%.
Στη SOVEL
Η SOVEL στην παραλία του Αλμυρού είναι σήμερα μία σύγχρονη καθετοποιημένη μονάδα παραγωγής χαλυβουργικών προϊόντων που απασχολεί άμεσα 500 περίπου εργαζομένους, ενώ είναι μία από την μεγαλύτερες εταιρίες σιδήρου στο χώρο. Η οικοδομική καθίζηση σε συνδυασμό με την άπνοια στα έργα που χρηματοδοτούνται από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων έχουν προκαλέσει σημαντικά προβλήματα, με αποτέλεσμα η εταιρία μόλις την προηγούμενη εβδομάδα να ανακοινώσει πρόγραμμα διαθεσιμότητας από αρχές Μαρτίου και για τρεις εβδομάδες και μία εβδομάδα κανονική άδεια για τα περίπου 360 άτομα από το συνολικό προσωπικό. Οι υπόλοιποι θα εργάζονται εκ περιτροπής.
Η επιχειρηματολογία που επικαλείται η εταιρία -όπως λένε καλά πληροφορημένες πηγές- για την απόφαση της διαθεσιμότητας αφορά στο γεγονός ότι αυτή την περίοδο δεν υπάρχουν παραγγελίες και οι ποσότητες στοκ είναι μεγάλες. Μάλιστα η εταιρία φέρεται να έχει δώσει διαβεβαιώσεις ότι αυτό το πρόγραμμα διαθεσιμότητας είναι προσωρινό και ότι από τον Απρίλιο η εταιρία θα επανέλθει σε κανονική λειτουργία.
Το βιομηχανικό συγκρότημα της SOVEL περιλαμβάνει χαλυβουργείο, ελασματουργείο, μονάδα παραγωγής δομικού πλέγματος, σωληνουργείο και βοηθητικές μονάδες και εκτείνεται σε συνολική έκταση 770 στρεμμάτων.
H KOKA KOΛA
H KΟΚΑ ΚΟΛΑ στο Βόλο απασχολεί περισσότερα από 250 άτομα προσωπικό. Το τελευταίο διάστημα άρχισε να «ξεφορτώνεται» προσωπικό με τη μέθοδο των οικειοθελών αποχωρήσεων με αυξημένα κίνητρα με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν νέα κενά στη γραμμή παραγωγής. Όπως καταγγέλλει το σωματείο των εργαζομένων, η εταιρία προχώρησε σε σχέδιο εθελουσίας εξόδου χωρίς την παράλληλη κάλυψη των θέσεων όσων αποχώρησαν από νευραλγικά τμήματα του εργοστασίου σωματείου, με αποτέλεσμα να υπάρχει εντατικοποίηση ακόμη περισσότερο στην εργασία, αυξάνοντας πολλές φορές τις πιθανότητες για εργατικό ατύχημα καθώς υπάρχουν αλλαγές ωραρίου και πολλοί εργαζόμενοι απασχολούνται 12ωρα.
Το τελευταίο εξάλλου διάστημα σε παραγωγικά τμήματα της μονάδας χρησιμοποιούνται εργαζόμενοι του εργολάβου, ενώ επίσης η εταιρία προχώρησε σε εισαγωγές μιγμάτων, συρρικνώνοντας ακόμα περισσότερο την παραγωγική δυνατότητα του εργοστασίου. Τα σωματεία της Κόκα Κόλα φοβούνται ότι εάν η πολυεθνική επιμείνει στην πολιτική της να κλείσει το εργοστάσιο ή να το παραδώσει τεμαχισμένο σε υπεργολάβους, στην πράξη θα σημαίνει κάτι τέτοιο χαμηλά μεροκάματα, καθιέρωση μορφών επισφαλούς εργασίας.
Η Coca Cola 3Ε, η μοναδική «ελληνική πολυεθνική», έχει εξαπολύσει ένα κύμα απολύσεων σε όλη την ελληνική επικράτεια, ενώ διέκοψε ήδη τη λειτουργία των μονάδων στην Κέρκυρα, το Μεσολόγγι, τη Ρόδο, στην Πάτρα, ενώ σύμφωνα με τους εργαζόμενους στο πρόγραμμα είναι και το οριστικό κλείσιμο του εργοστασίου στην Θεσσαλονίκη.
ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
Στη Χαλυβουργία Θεσσαλίας, όπου συνολικά στα δύο εργοστάσια που διαθέτει σε Βόλο και Βελεστίνο απασχολούνται περισσότερα από 300 άτομα, η επιχειρησιακή σύμβαση με μειωμένες αποδοχές εφαρμόστηκε για πρώτη φορά τον περασμένο Οκτώβριο. Η επιχειρησιακή σύμβαση μεταξύ Χαλυβουργίας και σωματείου προέβλεπε μείωση αποδοχών 18% για τέσσερις μήνες.
Οι εργαζόμενοι μετά από συνελεύσεις και με την εταιρία να παραμένει αμετακίνητη όσον αφορά στην πρόθεσή της να προβεί σε μειώσεις αποδοχών, διότι το επόμενο βήμα θα ήταν «απολύσεις», αποδέχτηκαν την επιχειρησιακή σύμβαση με τη μείωση 18% επί των καταβαλλομένων και με την υπόμνηση ότι θα επιστρέψουν στο προηγούμενο καθεστώς αμοιβής βάσει των κλαδικών τους συμβάσεων, έτσι όμως όπως θα είναι διαμορφωμένες εκείνο το διάστημα.
Είχε προηγηθεί βέβαια και άλλη «κρούση» στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις για μείωση αποδοχών μέσω της εκ περιτροπής εργασίας, ωστόσο δεν εφαρμόστηκε ποτέ καθώς μεσολάβησαν οι εξελίξεις με τη Χαλυβουργία Ασπροπύργου. Πολλοί φοβούνται ότι ο Βόλος ως συνέπεια της κρίσης θα ζήσει το δεύτερο κύκλο αποβιομηχάνισης μετά τον πρώτο της δεκαετίας του 90. Αν δεν αποφευχθούν οι δυσμενείς εξελίξεις, μετά από πολλές δεκαετίες θα αλλάξει η παραγωγική φυσιογνωμία της Μαγνησίας με οδυνηρές συνέπειες για την τοπική οικονομία και κοινωνία.
