Με μαλώνουν καμιά φορά οι παιδικοί μου φίλοι, γιατί δεν κατεβαίνω συχνά στην Κοκκινιά. Και δυσκολεύονται να καταλάβουν, όταν τους εξηγώ ότι ντρέπομαι. Ντρέπομαι να κοιτάξω στα μάτια κάποιους ανθρώπους που με ψήφισαν κάποτε, επειδή τους έπεισα ότι θα τους προσφέραμε πραγματική δωρεάν παιδεία και υγεία, ότι θα φέρναμε τη μεγάλη «Αλλαγή».
Τι να απολογηθώ; Πώς να τους εξηγήσω ότι μετά από τόσα χρόνια διακυβέρνησης «σοσιαλιστών», έρχεται σήμερα ο ΟΟΣΑ να διαπιστώσει ότι οι Έλληνες είμαστε στην κορυφή του καταλόγου των χωρών, όπου οι πολίτες πληρώνουν περισσότερα από την τσέπη τους για τις δαπάνες υγείας, από όσα ξοδεύει το κράτος τους;
Θλιβερά τα στοιχεία. Το 57% των δαπανών για υγεία στην Ελλάδα καταβάλλεται από τους ίδιους τους πολίτες. Όταν ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι 25% και της Ευρωπαϊκής Ένωσης 28%. Ακόμη και στις ΗΠΑ του απόλυτου καπιταλισμού, όπου η υγεία είναι κυρίως ιδιωτική υπόθεση, οι δαπάνες αυτές αντιπροσωπεύουν το 3% των εξόδων κάθε νοικοκυριού, ενώ στην Ελλάδα το… διπλάσιο.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο έχουμε, αναλογικά, τους περισσότερους γιατρούς στον κόσμο. Πέντε γιατροί ανά χίλιους κατοίκους, ενώ διεθνώς ο μέσος όρος είναι τρεις. Όχι διότι εδώ όλοι παθιάζονται να διακονήσουν την επιστήμη του Ιπποκράτη, αλλά διότι υπάρχει «ψητό». Επίσημο και μαύρο. Με φακελάκι.
Αντιθέτως όχι μόνο δεν έχουμε επάρκεια νοσηλευτικού προσωπικού, αλλά η κατάσταση χειροτερεύει από χρόνο σε χρόνο. Είναι κωμικό και τραγικό συνάμα. Σε κάθε χίλιους κατοίκους αναλογούν πέντε γιατροί, αλλά μόνο 3,8 νοσηλευτές. Όταν ο μέσος όρος για όλες τις χώρες είναι 8,9. Με εξαίρεση την Τουρκία, την Κορέα και το Μεξικό, που είναι πίσω και από μας, αν αυτό σας κάνει… εθνικά και πολιτικά υπερήφανους. Όλους όσους ασκήσατε ή ασκείτε εξουσία. Αλλά κυρίως εκείνους που την άσκησαν, κουνώντας σοσιαλιστικά σημαιάκια. Και τώρα προβληματίζονται αν θα αφήσουν τον «Ήλιο» πράσινο ή θα τον κάνουν πορτοκαλί ή θα αλλάξουν τελείως σύμβολο.
Ίσως να ντρέπονται κατά βάθος περισσότερο από μένα. Και γι αυτό δεν κοιτάνε το πρόσωπό τους στον καθρέφτη. Διαφορετικά θα είχαν αντιληφθεί ότι το πρώτο που χρειάζεται αλλαγή δεν είναι τα σύμβολα αλλά οι ίδιοι.
Εγώ ντρέπομαι, εσείς καθόλου;
