Περισσότερες από πεντακόσιες εθελόντριες στηρίζουν με ιδιαίτερη ζέση, επί σειρά ετών, τα συσσίτια που προσφέρονται καθημερινά στους απόρους με πρωτοβουλία της τοπικής Εκκλησίας. Δεκάδες ευαισθητοποιημένες συμπολίτισσες κάθε ηλικίας διακονούν με χαμόγελο τα Σπίτια Γαλήνης της Μητροπόλεως και το «Δος Ημίν» που λειτουργεί στην κατακόμβη του Αγίου Νικολάου, προσφέροντας καθημερινά ένα πιάτο ζεστό φαγητό σε εκατοντάδες απόρους, μοναχικά άτομα, αναξιοπαθούσες οικογένειες, χαμηλοσυνταξιούχους και ανέργους.
Οι γυναίκες που προσφέρουν με συγκινητική προθυμία τον ελεύθερο χρόνο τους, παρακάμπτοντας καθημερινές υποχρεώσεις, είναι οι καλές Σαμαρείτιδες του Βόλου, οι εθελόντριες που συνδράμουν την προετοιμασία, την παρασκευή αλλά και την διανομή των γευμάτων για απόρους, προσφέροντας απλόχερα χαμόγελο, ελπίδα και κουράγιο.
Οι εθελόντριες των Σπιτιών Γαλήνης και του Δος Ημίν εναλλάσσονται καθημερινά ανά ομάδες και εργάζονται με συγκινητική προθυμία, ώρες ολόκληρες, προκειμένου να καλυφθούν οι διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες σίτισης των απόρων της περιοχής μας.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Γλυκερία Υδραίου
Εξήντα περίπου συμπολίτισσες διακονούν ανά ομάδες το «Δος Ημίν Σήμερον» του Αγίου Νικολάου, έργο του Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, που λειτουργεί ακατάπαυστα επί δεκατέσσερα χρόνια. Οι εθελόντριες ομολογούν με εμφανή συγκίνηση ότι ο συγκεκριμένος χώρος είναι το δεύτερο σπίτι τους και οι σιτιζόμενοι, αντίστοιχα, μέλη της οικογένειάς τους.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Ντίνα Τσάντου, η οποία διακονεί το «Δος ημίν» από την στιγμή που άρχισε να λειτουργεί «ο λόγος που ήρθα ως εθελόντρια στο «Δος ημίν» είναι ότι ήθελα να προσφέρω κάτι στους συνανθρώπους μου, με την καρδιά μου και όχι για το θεαθήναι. Ήρθα για να διακονήσω τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη ένα πιάτο φαγητό και να προσφέρω με την καρδιά μου, εθελοντικά, όπως και όλες οι κυρίες άλλωστε, ότι καλύτερο μπορώ στους συνανθρώπους μου».
Ανάλογη δράση αναπτύσσει η Καλλιόπη Αργυράκη η οποία υπογραμμίζει ότι «έρχομαι με χαρά και περιμένω με λαχτάρα την μέρα που είναι η σειρά μου. Ήρθα εδώ γιατί ήθελα να προσφέρω στους συνανθρώπους μου, παρότι ήμουν εργαζόμενη κι όταν θέλει κανείς να προσφέρει, βρίσκει χρόνο» επισημαίνει η ίδια και προσθέτει «όλες οι κυρίες προσφέρουμε με αγάπη τον ελεύθερο χρόνο μας, νιώθουμε ότι το «Δος ημίν» είναι το σπίτι μας και αυτό που με συγκινεί είναι ότι πολλοί μας ευχαριστούν, δίνοντάς μας ευχές».
Η Ρένα Σγαρδώνη, η οποία διετέλεσε επίτροπος του Αγίου Νικολάου, ήταν μεταξύ των πρώτων κυριών που στήριξαν την προσπάθεια, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην υλοποίησή της και όπως ομολογεί «αγάπησα όσο τίποτε άλλο το «Δος ημίν», είναι το δεύτερο σπίτι μου και το νιώθω αυτό, όλο το διάστημα που προσφέρω». Η κ. Σγαρδώνη, η οποία ανήκει στην Επιτροπή του Δος ημίν, δεν παραλείπει να αναφερθεί στην προσφορά της Αικατερίνης Οικονόμου, μητέρας του Αρχιμανδρίτη Επιφάνειου Οικονόμου, της Καίτης Σπανού, νυν αδελφής Μαριάμ και της Αγγελικής Γκιλμπασάκη, νυν αδελφής Νικοδήμης, οι οποίες προσέφεραν επίσης από την πρώτη στιγμή έργο διακονίας, τονίζοντας παράλληλα την προσφορά του π. Επιφάνειου, του π. Βασίλειου Ακριβόπουλου και του π. Χαρίλαου Παπαγεωργίου.
«Ασχολήθηκα από την πρώτη στιγμή με την συγκεκριμένη δραστηριότητα, υπογραμμίζει η ίδια, διότι θεωρώ ότι είναι όλοι αδέλφια μου και όποιος και να έρθει στο «Δος ημίν», τους αντιμετωπίζω σαν δικούς μου ανθρώπους. Προσφέρω με χαρά σε αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν ανάγκη από μια καλή κουβέντα, ένα καλό λόγο πάνω απ’ όλα».
Η Ελένη Σάββα διακονεί έντεκα χρόνια το «Δος ημίν» κι όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «ήθελα να προσφέρω αγάπη στους ανθρώπους. Στα πρόσωπά τους βλέπω την μητέρα μου, τα παιδιά μου και συγκινούμαι πάρα πολύ. Προσφέρω με αγάπη τον δίσκο με το φαγητό, όπως τον προσφέρω στο σπίτι μου, στον άνδρα μου και τα παιδιά μου και περιμένω με λαχτάρα την μέρα που είναι η σειρά μου. Μιλάμε με τον κόσμο, μας λένε τα προβλήματα τους. Οι άνθρωποι που έρχονται στο «Δος ημίν» έχουν ανάγκη και θέλω να προσφέρω, τονίζει, με όλη μου την καρδιά ότι καλύτερο μπορώ, έχοντας πάντα την στήριξη της οικογένειάς μου».
Ανάλογες θέσεις διατυπώνει η Ευανθία Φώτη, η οποία επίσης εντάχθηκε από την πρώτη στιγμή στον εθελοντικό πυρήνα του «Δος ημίν». Χαρακτηριστική είναι η δήλωσή της «έχω αγαπήσει πολύ την Εκκλησία του Αγίου Νικολάου και ήθελα να προσφέρω στους συνανθρώπους μου, γιατί η διακονία μου δίνει μεγάλη χαρά. Βλέπω οικογενειάρχες και μοναχικούς ανθρώπους που έρχονται στο «Δος ημίν» και μου δίνει χαρά η προσφορά στους συνανθρώπους μου, γιατί δεν ξέρω αν θα βρεθώ κι εγώ κάποια στιγμή στη θέση τους».
Κάθε ομολογία ψυχής αποτυπώνει το τεράστιο απόθεμα αγάπης προς τον συνάνθρωπο που διαθέτουν οι εθελόντριες, οι οποίες διακονούν το έργο στήριξης των απόρων. Η Ασπασία Διαμαντοπούλου διακονεί το «Δος ημίν» από την ημέρα που άνοιξε κι όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «συγκινήθηκα πολύ από την πρόσκληση εθελοντικής συμμετοχής στο «Δος ημίν», γιατί είχα χάσει τότε την μητέρα μου και αποφάσισα να αφιερώσω στους συνανθρώπους μου, τον χρόνο που αφιέρωνα στην μητέρα μου. Περιμένω με πολύ αγάπη την μέρα που θα έρθει η σειρά μου, για να προσφέρω. Αυτό που διαπιστώνω, προσθέτει η ίδια, είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί θέλουν ψυχολογική στήριξη εκτός από το φαγητό και βλέποντάς τους αναρωτιέμαι, άραγε, θα έχουν να φάνε και το βράδυ;»
Με ανάλογα συναισθήματα συνέδραμε το «Δος ημίν» η Ουρανία Καλλιανού, τονίζοντας ότι «αυτή η δραστηριότητα μου προσέφερε μεγάλη ανακούφιση κι αισθάνθηκα ότι κάνω κάτι στην ζωή μου».
Τριάντα έξι χρόνια προσφοράς
Τριάντα πέντε συνολικά εθελόντριες συνδράμουν αντίστοιχα το Σπίτι Γαλήνης της Ευαγγελίστριας με την μακροβιότερη ιστορία, που μετράει τριάντα έξι χρόνια προσφοράς στους απόρους. Στα πρόσωπα των εθελοντριών διακρίνει κανείς την αγάπη προς τον συνάνθρωπο κι όπως επισημαίνει η Αφροδίτη Γεραμπίνη, κόρη του αείμνηστου π. Κωνσταντίνου Γεραμπίνη, «ερχόμαστε με όρεξη και πολύ ευχαρίστηση για να προσφέρουμε».
Η ίδια διακονεί ακούραστα, επί είκοσι έξι χρόνια το Σπίτι Γαλήνης της Ευαγγελίστριας, τονίζοντας ότι «νιώθουμε μεγάλη ικανοποίηση διότι προσφέρουμε κάτι και ταυτόχρονα λυπόμαστε βλέποντας τους ανθρώπους να έρχονται με κρύο, με βροχή, για να πάρουν ένα πιάτο φαγητό. Έρχονται πολλοί οικογενειάρχες αλλά και μοναχικοί που δεν έχουν κανένα και το «ευχαριστώ» που μας λένε, παίρνοντας με ευχαρίστηση το φαγητό που τους προσφέρουμε, είναι η ηθική ανταμοιβή μας».
Η 31χρονη Αννα Κουτρουμπούχου είναι η νεώτερη εθελόντρια του Σπιτιού Γαλήνης της Ευαγγελίστριας κι όπως ομολογεί «μου δίνει ικανοποίηση η προσφορά και αυτό που κερδίζω, ερχόμενη εδώ επί δύο περίπου χρόνια, είναι ότι εκτιμώ περισσότερο αυτά που έχω».
Η Δήμητρα Βουλγαράκη βρίσκεται καθημερινά στον ίδιο χώρο και υπογραμμίζει χωρίς δεύτερη σκέψη ότι «αυτό που εισπράττεις από το έργο διακονίας είναι ένα χαμόγελο» για να προσθέσει ότι ο συγκεκριμένος χώρος είναι το σπίτι της. «Η Παναγία, επισημαίνει, πάντα ήταν το πρώτο σπίτι μου».
Έργο διακονίας προσφέρει επί είκοσι χρόνια η Μάχη Ιωάννου, η οποία υπογραμμίζει ότι «ήρθα όταν ήταν μικρά ακόμη τα παιδιά μου και σήμερα νιώθω ακόμη εντονότερα την ανάγκη να προσφέρω, διότι έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο» και προσθέτει «με στεναχωρεί πολύ το γεγονός ότι βλέπω νέους ανθρώπους, ανέργους, που έρχονται να πάρουν φαγητό». Η ίδια προτρέπει και άλλες κυρίες που έχουν ελεύθερο χρόνο να τον αφιερώσουν στην προσφορά «για να νιώσουν την χαρά που παίρνουμε» όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, δίνοντας το ουσιαστικό στίγμα της κοινωνικής αλληλεγγύης.
