Σεισμό προκάλεσε τον τελευταίο καιρό στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό η Λίστα Λαγκάρντ και απειλεί να μεταβληθεί σε κοινωνικό τσουνάμι που είναι ορατό εξ αιτίας των εξαιρετικά αυστηρών μέτρων που επεβλήθηκαν στο λαό. Αλλά αυτές τις μέρες η προσοχή μετατοπίσθηκε από τη «λίστα», δηλαδή από τα ονόματα των Ελλήνων που φυγάδευσαν και κατέθεσαν σε Τράπεζες του εξωτερικού μερικά δισεκατομμύρια ευρώ, προφανώς αφορολόγητα. Οι πολιτικο-δημοσιογραφικές διαμάχες έχουν τώρα στραφεί προς τους υπουργούς που απέκρυψαν και παραποίησαν αυτή τη λίστα, απαλείφοντας τα ονόματα «προστατευομένων» φίλων η συγγενών, με αντάλλαγμα ίσως ακόμη και οικονομικές συναλλαγές.
«Επεμβάσεις» στη λίστα που η κα Λαγκάρντ, σαν υπουργός (τότε) Οικονομικών της Γαλλίας είχε εγχειρίσει στον Έλληνα ομόλογό της (το 2010) προκειμένου να την αξιοποιήσει προς όφελος της θνήσκουσας οικονομίας της χώρας του, αποτελεί μία συμπληρωματική απόδειξη της οριστικής απώλειας της αξιοπιστίας των πρωταγωνιστών της ελληνικής πολιτικής σκηνής.
Τα δύο πολιτικά κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τα οποία εναλλάχθηκαν στην εξουσία επί 39 χρόνια, διέπραξαν τεράστια λάθη. Θα χρειάζονταν ολόκληρες σελίδες για να παρουσιασθούν μόνο τα περιεχόμενα που αποδεικνύουν την κακοδιοίκηση, της ευνοιοκρατίας, το νεποτισμό και τα σκάνδαλα που οδήγησαν την Ελλάδα στο σημερινό οικονομικό και κοινωνικό χάος.
Τον Ιανουάριο του 2013, τρία εκατομμύρια επτακόσιες χιλιάδες εργαζόμενοι οφείλουν να «διατρέφουν» τέσσερα εκατομμύρια οκτακόσιες χιλιάδες ανθρώπους που δεν είναι ενεργοί οικονομικά (συνταξιούχοι, παιδιά, νοικοκυρές…) και ένα εκατομμύριο τετρακόσιες χιλιάδες άνεργους. Εκείνοι που εργάζονται θα πληρώνονται στο εξής κατά μήνα μόνον με 586 € μικτά, ενώ όσοι είναι κάτω των 25 ετών, θα πληρώνονται με 511 € . Η ανεργία πλησιάζει σε λίγο 1,5 εκατομμύριο πρόσωπα. Η Κυβέρνηση μάχεται περισσότερο για τη μακροημέρευσή της παρά για να βρει τη λύση στα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, ενώ παράλληλα οι ικανότητές της αμφισβητούνται.
Ορατό διαζύγιο
Επί μισό αιώνα τα δύο αυτά κόμματα επέβαλαν στα μικρά κόμματα και στο λαό ανέντιμα εκλογικά συστήματα τα οποία εξασφάλιζαν μεταξύ τους στο ένα ή στο άλλο τη δυνατότητα να σχηματίζουν Κυβέρνηση και αν ακόμη αυτό είχε εξασφαλίσει τη μειοψηφία, διότι αρκεί να είναι το πρώτο κόμμα για να επιτύχει ένα πριμ από 50 βουλευτές.
Η βουλιμία για να κερδίσουν όσο το δυνατό περισσότερα από τα προνόμια που πηγάζουν από την εξουσία, oδήγησε το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ ( τους ιστορικούς αντίπαλους, έτοιμους σε κάθε στιγμή να χτυπηθούν και να αλληλοβρισθούν ) να σφραγίσουν μεταξύ τους ένα σύμφωνο «γάμου – συνεργασίας» αμέσως μόλις διαπίστωσαν την πτώση του εκλογικού τους αποτελέσματος και το αδύνατο να κυβερνήσουν χωριστά.
Αλλά το διαζύγιό τους είναι προβλεπόμενο εξ αιτίας της εξάντλησης της υπομονής και της αντίστασης του λαού στις στερήσεις. Διότι είναι ο αθώος λαός στην πλειοψηφία του που υπόκειται στα αυστηρά και ακριβά μέτρα που επιβληθήκαν από την ευρωπαϊκή Τρόικα, ενώ οι υπεύθυνοι, οι πολιτικοί, δεν έχουν χάσει τίποτε από τις αντιμισθίες τους ούτε από τα πολυάριθμα προνόμιά τους που προκαλούν πολύ.
Έτσι μέχρι το Νοέμβριο του 2011 ο πρωθυπουργός και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου προχώρησε στην υπογραφή του 1ου Μνημονίου της Τρόικας εντελώς αυθαίρετα και χωρίς την έγκριση της Βουλής και του λαού: για ένα δάνειο 110 δισεκατομμυρίων ευρώ με την υποχρέωση να το εξοφλήσει μέσα σε τρία χρόνια, ενώ γνώριζε καλά ότι αυτό θα ήταν αδύνατο, αλλά με μοναδικό σκοπό να διατηρηθεί στη θέση του πρωθυπουργού. Ακριβώς η ίδια μέθοδος υιοθετήθηκε από τον διάδοχό του στη Διοίκηση του ΠΑΣΟΚ, υπουργό Οικονομικών και αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος αποδέχθηκε υποχρεώσεις από την τρόικα, αν και γνώριζε ότι θα ήταν αδύνατο να τις ικανοποιήσει . Γι’ αυτές λίγες μέρες αργότερα, όταν ανακοινώθηκαν πρόωρες εκλογές, άρχισε να αντιφάσκει χωρίς ντροπή, υποσχόμενος στο λαό την επαναδιαπραγμάτευση των βαρύτατων μέτρων που είχε αποδεχθεί, τόσο ο Παπανδρέου όσο και αυτές που είχε υπογράψει ο ίδιος το 2ο μνημόνιο.
Ακόμη πιο εκπληκτικό σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι τα ίδια συνθήματα, επιχειρήματα και παραπλανητικές μέθοδοι – που προορίζονται να πείσουν τον εκλέκτορα λαό της εποχής – υιοθετήθηκαν πλήρως από την μείζονα αντιπολίτευση (ΝΔ – Σαμαράς).
Είναι ελάχιστα γνωστό στην Ευρώπη ότι η παρούσα συμμαχική κυβέρνηση δεν έχει την απόλυτη πλειοψηφία σε ψήφους του λαού, αφού το σύνολο των ψήφων που έλαβε στις τελευταίες εκλογές δεν είναι παρά μόνον 48,19% και για τα τρία κόμματά της.
Είναι επίσης λιγότερο γνωστό ότι κατά την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001, ο κ. Βενιζέλος επέτυχε να εισάγει έναν Νόμο, υπό τον τίτλο «Ευθύνη Υπουργών», ο οποίος ουσιαστικά, απαγορεύει κάθε Δικαστική δίωξη εναντίον Υπουργών, Υφυπουργών και πρώην Υπουργών καθώς και κάθε δίωξη τους από το Κοινοβούλιο.
Ασχημη φήμη
Με αυτόν τον ίδιο Νόμο διακόπτεται άμεσα η εξέταση κατηγορουμένων, η προανάκριση, η ανάκριση, η προκαταρκτική εξέταση και ακόμη η διοικητική εξέταση, ενώ ο σχετικός φάκελος αποστέλλεται στη Βουλή αλλά απαγορεύει κατηγορηματικά στους εισαγγελείς και ανακριτές να συνεχίσουν την έρευνα μέχρι τέλους, προκειμένου να αποκαλυφθεί τουλάχιστον η αλήθεια, έστω και αν στη συνέχεια θα διαβιβάζεται ο σχετικός φάκελος στη Βουλή. Ο Νόμος αυτός, εισάγει επίσης μία εξαιρετικά σύντομη παραγραφή των εγκλημάτων των μελών (και πρώην μελών) της κυβέρνησης.
Δυστυχώς η παρούσα συγκυβέρνηση του πρωθυπουργού Σαμαρά, ακολουθεί τον ίδιο δρόμο της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ο λαός θα μπορούσε ίσως να δεχθεί την πολιτική του, αν αυτή συνοδευόταν από μία βαθιά κάθαρση και πρώτιστα από τη διαφθορά στη Δημόσια Διοίκηση.
Το Κράτος – Κόμμα συνεχίζει να εφαρμόζει τις πελατειακές σχέσεις. Και ήδη αποτυχαίνει στις πρώτες εξετάσεις του:
1) Αποτυχία του Σχεδίου φορολογίας – κατανάλωσης πετρελαίου.
2) Αδικαιολόγητη καθυστέρηση στις υποδομές για μεταρρυθμίσεις.
3) Καμία αποτελεσματικότητα στον αγώνα κατά της φοροδιαφυγής
4) Εξαιρετικά περιορισμένες ιδιωτικοποιήσεις και μη συμφέρουσες στο κράτος.
5) Συνεχιζόμενη απουσία δομών προσέλκυσης επενδύσεων.
6) Εκ νέου δυσφήμιση της χώρας στο εξωτερικό με την υπόθεση της Λίστας Λαγκάρντ.
Παρά το ότι βλέπει κανείς πατεράδες να ψάχνουν στα σκουπίδια για να βρουν τροφές για τα παιδιά τους, η Ελλάδα συνεχίζει τις αλόγιστες δαπάνες της. Έτσι λίγες μέρες πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων στη Βρετανία, η Ελλάδα νοίκιασε με 200.000 € μία αίθουσα στο ξενοδοχείο Κάρλτον για ένα «πάρτι» της έναρξής τους.
Στο Λουξεμβούργο όπου η Σουηδία και η Ουγγαρία έχουν από πολύ καιρό για λόγους οικονομίας κλείσει την πρεσβεία τους, η «πλούσια» Ελλάδα διαθέτει μία πρεσβεία εντελώς άχρηστη και πληρώνει μόνο για ενοίκιο 15.000 € το μήνα. Εν τούτοις έχει στην ιδιοκτησία της μία υπερπολυτελή βίλα – με στεγασμένη πισίνα – μέσα στην οποία θα μπορούσε άνετα να εγκατασταθεί ένα προξενείο η ακόμη και η ίδια η πρεσβεία.
Οι φίλοι μας του Λουξεμβούργου, που έχουν τόσο υποστηρίξει την περίπτωσή μας (της κρίσης) μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρωγκρούπ, διερωτώνται: τι χρειάζεται ελληνική πρεσβεία στη χώρα τους.
