Η νέα πρόταση, όπως σημειώνει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο τακτικός συνεργάτης του σε γεωργικά θέματα Θανάσης Κούντριας, γεωπόνος M.Sc.- M.B.A σε γεωργικά θέματα, προβλέπει ότι το 65% των ενισχύσεων πρέπει να είναι “αποσυνδεδεμένες” (δηλαδή να μη συνδέονται πλέον με την παραγωγή), ενώ το 35% θα εξακολουθήσουν να συνδέονται με την παραγωγή βαμβακιού, υπό μορφή στρεμματικών ενισχύσεων, διατηρώντας στην ουσία το ίδιο καθεστώς.
Οι παραγωγοί λαμβάνουν ενίσχυση εφόσον τηρούν αυστηρά πρότυπα για την προστασία του περιβάλλοντος, την καλή μεταχείριση των ζώων και την ασφάλεια των τροφίμων (“πολλαπλή συμμόρφωση”), είναι δε ελεύθεροι να παράγουν ό,τι επιθυμούν. Για να είναι επιλέξιμο για συνδεδεμένη ενίσχυση, το βαμβάκι πρέπει να έχει καλλιεργηθεί μόνον σε γεωργικές εκτάσεις τις οποίες το κράτος – μέλος έχει εγκρίνει για βαμβακοπαραγωγή, να προέρχεται από εγκεκριμένες ποικιλίες σπόρου και η συγκομιδή να έχει γίνει υπό συνήθεις συνθήκες καλλιέργειας.
Αυτή η συνδεδεμένη ενίσχυση διατηρήθηκε, ώστε να αποφευχθεί η εγκατάλειψη της παραγωγής.
Βάσει του καθεστώτος ενιαίας ενίσχυσης καθορίστηκαν οι ακόλουθες εθνικές βασικές εκτάσεις, για τις οποίες μπορεί να χορηγηθεί συνδεδεμένη ενίσχυση:
Ελλάδα: 3.700.000 στρ.
Ισπανία: 700.000 στρ
Πορτογαλία: 3.600 στρ.
Το ύψος της ενίσχυσης ανά επιλέξιμο εκτάριο έχει καθοριστεί ως εξής:
Ελλάδα: 594 ευρώ (59,4 € / στρέμμα) για 3.000.000 στρ. και 342,85 ευρώ (34,285 € / στρέμμα) για τα υπόλοιπα 700.000 στρ.
Ισπανία: 1.039 ευρώ
Πορτογαλία: 556 ευρώ.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Επιτροπής, “περίπου το 76% της συνολικής παραγωγής της ΕΕ (περίπου 1,45 εκατ. τόνοι ακατέργαστου βαμβακιού) προέρχεται από την Ελλάδα. Το 2005, το βαμβάκι αντιπροσώπευε το 9,1% του συνόλου της ελληνικής γεωργικής παραγωγής, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για την Ισπανία, το άλλο βασικό κράτος βαμβακοπαραγωγής της ΕΕ, ήταν 1,3 %.
Μικρές ποσότητες βαμβακιού παράγονται επίσης στη Βουλγαρία, ενώ η Πορτογαλία έχει πάψει να καλλιεργεί βαμβάκι. Στην ΕΕ, οι εκμεταλλεύσεις βαμβακοκαλλιέργειας χαρακτηρίζονται ως επί το πλείστον από το μικρό τους μέγεθος (45 στρέμματα. στην Ελλάδα και 11 στρέμματα στην Ισπανία) και το μεγάλο αριθμό (797.000 εκμεταλλεύσεις στην Ελλάδα και 95.000 στην Ισπανία).
Στην Ελλάδα οι εκμεταλλεύσεις αυτές έχουν μεγαλύτερο βαθμό εξειδίκευσης, η δε περιφέρεια της Θεσσαλίας παράγει σχεδόν αποκλειστικά βαμβάκι. Στη διεθνή σκηνή η ΕΕ διαδραματίζει μικρό ρόλο, συνεισφέροντας μόνο κατά περίπου 2% στη συνολική παγκόσμια παραγωγή βαμβακιού, παρόλο που η Ελλάδα, σύμφωνα με στατιστικές, αποτελεί τη 10 μεγαλύτερη βαμβακοπαραγωγό χώρα παγκοσμίως.
Ως εκ τούτου, η επίδραση της παραγωγής της ΕΕ στην εξέλιξη των τιμών της παγκόσμιας αγοράς ήταν αμελητέα. Το συμπέρασμα αυτό ενισχύεται περαιτέρω από το γεγονός ότι η ΕΕ, σε αυτόν τον τομέα, δεν χρησιμοποιεί επιδοτήσεις κατά την εξαγωγή και παρέχει ατέλεια πρόσβασης.
Η Επιτροπή, επίσης, ανταποκρινόμενη σε αιτήματα που υποβλήθηκαν στο πλαίσιο των διαβουλεύσεων με τα ενδιαφερόμενα μέρη, εξετάζει το ενδεχόμενο δημιουργίας “σήματος προέλευσης” για την προώθηση του βαμβακιού της ΕΕ., καθώς και κατά πόσον είναι δυνατόν να περιληφθούν ορισμένα προϊόντα βαμβακιού, τα οποία παράγονται και μεταποιούνται εξ ολοκλήρου στην ΕΕ, στον κατάλογο των προϊόντων που μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο ενεργειών ενημέρωσης και προώθησης, καθώς και να διατεθούν κονδύλια (τουλάχιστον 3 εκατ. ευρώ) για το σκοπό αυτό.
Η συγκεκριμένη πρόταση διατηρεί τον διαχωρισμό μεταξύ αποσυνδεδεμένων και συνδεδεμένων ενισχύσεων, ο οποίος λειτουργούσε ικανοποιητικά στον τομέα του βαμβακιού. Ο συνδυασμός αυτός συνάδει με τους στόχους των μεταρρυθμίσεων της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής, δεδομένου ότι εξασφαλίζει σταθερότερο εισόδημα στους παραγωγούς, τους παρέχει τη δυνατότητα να αντιδρούν στις μελλοντικές εξελίξεις της αγοράς, ενώ ταυτόχρονα συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος. Ανταποκρίνεται επίσης στη δέσμευση που ανέλαβε η Ευρωπαϊκή Ένωση στις Συνθήκες Προσχώρησης της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, να στηρίξει την παραγωγή βαμβακιού στις περιοχές όπου είναι σημαντική για τη γεωργική οικονομία.
