Ούτε μυαλό επιθυμούμε να… πουλήσουμε ούτε να υποδείξουμε πολιτικές προτάσεις, οι οποίες λύνουν προβλήματα που έχουν μετατραπεί σε γρίφους για την τοπική κοινωνία. Πιστεύοντας ακράδαντα ότι μια τοπική εφημερίδα είναι φορέας διαρκούς διαλόγου και αναζήτησης για τα ανοιχτά ζητήματα του τόπου, καταθέτουμε σήμερα δύο απλές σκέψεις για το ζήτημα των κορυνών στους δρόμους του Βόλου και για το περιβόητο πλέον «τέλος πολιτισμού».
Υπάρχει λύση
για τις κορύνες;
Το μέτρο της τοποθέτησης κορυνών στους δρόμους του Βόλου αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα κοινωνικού αυτοματισμού. Μια ομάδα του πληθυσμού ευνοείται και την ίδια ώρα κάποια άλλη σχεδόν καταστρέφεται. Δεν έχει σημασία αν οι περισσότεροι ευνοούνται ή αδικούνται, αφού η δημοκρατία είναι και για τους πολλούς και για τους λίγους. Είναι για όλους. Οι οδηγοί των αυτοκινήτων και οι επαγγελματίες του τιμονιού, δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών του Βόλου, με την εφαρμογή του μέτρου ανάσαναν. Κυκλοφορούν γρήγορα και άνετα και φθάνουν στον προορισμό τους χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες. Το κυκλοφοριακό πρόβλημα σχεδόν εξαλείφθηκε από την πόλη του Βόλου. Όλοι γλιτώνουν χρόνο και τα ασθενοφόρα φθάνουν γρηγορότερα στα περιστατικά και επιστρέφουν γρηγορότερα στο νοσοκομείο. Τα πυροσβεστικά οχήματα επίσης. Τα ταξί παρομοίως. Τα αστικά λεωφορεία είναι πλέον συνεπέστερα στα δρομολόγιά τους.
Την ίδια ώρα εκατοντάδες καταστηματάρχες του Βόλου που άντεξαν σε ουκ ολίγες οικονομικές κρίσεις και εμπορικές περιπέτειες της καριέρας τους κινδυνεύουν να εξαφανιστούν από τη συγκεκριμένη έμπνευση του Δήμου Βόλου. Η πρόθεση του δήμου δεν ήταν να στραφεί εναντίον των καταστηματαρχών. Η επίλυση του σοβαρότερου προβλήματος της πόλης είναι ο στόχος. Ως σοβαρότερο δεν το βαφτίζουμε εμείς. Σε όσες δημοσκοπήσεις διενεργήθηκαν ανάμεσα στους πολίτες του Βόλου, το κυκλοφοριακό πρόβλημα αναδείχθηκε πρώτο και με διαφορά την τελευταία δεκαπενταετία.
Η κάθε πολιτική αρχή, όταν υπάρχει διάσταση απόψεων και σύγκρουση συμφερόντων, είναι υποχρεωμένη να αναζητεί λύσεις που θα ικανοποιούν τη συντριπτική πλειοψηφία και κυρίως δεν θα αποκλείουν και πολύ περισσότερο δεν θα εξαφανίζουν κανέναν. Ο δήμαρχος Βόλου είναι άνθρωπος διαλλακτικός και ήπιος. Αυτό είναι πανθομολογούμενο. Κατά συνέπεια η θέση του δημάρχου, αλλά και ο χαρακτήρας του Αλέκου Βούλγαρη, τον υποχρεώνουν να προβληματιστεί περισσότερο για το μέγα ζήτημα που έχει ανακύψει στην πόλη του Βόλου. Με δεδομένο ότι και η δημιουργία εσοχών στα πεζοδρόμια δεν μπορεί να είναι μέτρο ευρείας έκτασης και να αφορά σε όλους τους δρόμους του Βόλου, διότι τότε θα οδηγηθούμε σε πόλη αυτοκινήτων και όχι ανθρώπων, πρέπει επειγόντως να αναζητηθούν και άλλες ιδέες.
Επειδή η αλήθεια συνήθως βρίσκεται κάπου στη μέση και στην προκειμένη περίπτωση δίκιο 100% δεν μπορεί να έχουν ούτε οι οδηγοί ούτε οι καταστηματάρχες, καταθέτουμε σήμερα μία άποψη και πιθανώς να υπάρχουν 100 ακόμη, που ούτε καν έχουν συζητηθεί.
Είναι κοινός τόπος ειδικών αλλά και απλών πολιτών ότι το κυκλοφοριακό στο Βόλο παρουσιάζει έξαρση και γίνεται ανυπόφορο πολύ συγκεκριμένες ώρες της ημέρας. Κατά συνέπεια οι κορύνες είναι αναγκαίες κάποιες ώρες της ημέρας και όχι ολόκληρο το 24ωρο. Η λύση κατά την άποψή μας να κατασκευαστούν ΑΝΑΚΛΗΝΟΜΕΝΕΣ (αυτοβυθιζόμενες και επανεμφανιζόμενες) ΚΟΡΥΝΕΣ, οι οποίες θα λειτουργούν για παράδειγμα ένα τρίωρο το πρωί και το μεσημέρι και ένα δίωρο το απόγευμα, όταν η κυκλοφορία οχημάτων βρίσκεται στο φόρτε της και οι κορύνες θα επανεμφανίζονται στο δρόμο με τρόπο αυτόματο ή χειροκίνητο και έτσι θα έχουν και ρόλο… τροχονόμου, ρυθμίζοντας την κυκλοφορία, όταν αυτό είναι απαραίτητο. Υπενθυμίζουμε ότι στην Αθήνα, σε πάρα πολλές περιοχές, υπάρχουν οι αυτόματες μπάρες που ανεβοκατεβαίνουν, αφού είναι ρυθμισμένες για τις ανάγκες της κάθε περιοχής και κλείνουν ή ανοίγουν αναλόγως. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ανακληνόμενων κορυνών στο Βόλο αποτελεί η λειτουργία της εισόδου στο πάρκινγκ της οδού Ορφέως και Ογλ (Νάκος Σέντερ). Με τη βελτίωση του μέτρου των κορυνών και η κυκλοφορία θα εξυπηρετείται και τα καταστήματα θα έχουν αρκετές ώρες της ημέρας στη διάθεσή τους για τροφοδοσία και εξυπηρέτηση των πελατών που εξυπηρετούνται μόνο με αυτοκίνητο. Μπορεί να είναι μια ιδέα πρωτόλεια, μπορεί και να κοστίζει περισσότερο από τις σημερινές πλαστικές κορύνες, ωστόσο δεν δημιουργεί την αίσθηση ότι το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται και κυρίως την πεποίθηση ότι κάποιοι ευνοούνται και κάποιοι καταστρέφονται. Βεβαίως το συγκεκριμένο μέτρο χρειάζεται και τη σχετική αστυνόμευση από την Τροχαία και τη Δημοτική Αστυνομία, προκειμένου να λειτουργήσει χωρίς παρενέργειες μέχρι να εμπεδωθεί απ΄ όλους. Ας μελετηθεί, ας τελειοποιηθεί και ας εφαρμοστεί. Εκτός αν υπάρχει κάποια καλύτερη ιδέα, διότι η πρωτογενής εφαρμογή της σημερινής ιδέας των κορυνών μπορεί να έλυσε πολλά προβλήματα, αλλά δημιούργησε και άλλα εξίσου σοβαρά, όπως είναι η επιβίωση της αγοράς και μάλιστα στους εμπορικότερους δρόμους του Βόλου. Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι όμως, αυτό για το οποίο δεν μπορεί να κατηγορηθεί η σημερινή δημοτική αρχή, σε αντίθεση με τις προηγούμενες, είναι ότι… έβλεπε τα τραίνα να περνούν στο θέμα του κυκλοφοριακού. Κάτι ξεκίνησε. Ας το βελτιώσει.
Τέλος πολιτισμού
ή το τέλος του πολιτισμού;
Πολλές συζητήσεις και μεγάλες εντάσεις προκάλεσε την προηγούμενη εβδομάδα και η ιδέα της επιβολής «τέλους πολιτισμού» προκειμένου να ξελασπώσει ο υπερχρεωμένος Καλλιτεχνικός Οργανισμός του Δήμου Βόλου. Η ιδέα του τέλους πολιτισμού και παιδείας χρεώνεται στον πρόεδρο του Καλλιτεχνικού Οργανισμού και δημοτικό σύμβουλο κ. Χρήστο Τσαμπρινό. Ο οποιοσδήποτε στέκεται κριτικά απέναντι σε μια τέτοια πρόταση και, ακόμα χειρότερα, κάποιος κακεντρεχής, θα μπορούσε να πει ότι ο Τσαμπρινός εφοριακός είναι, τους φόρους σκέπτεται. Στον Καλλιτεχνικό Οργανισμό υπάρχουν διαπιστωμένα και ανυπέρβλητα οικονομικά προβλήματα και λύσεις που είναι απολύτως αναγκαίο να αναζητηθούν. Κατά συνέπεια η κάθε πρόταση και ιδέα μπορεί να λειτουργήσει ως οξυγόνο. Είναι επίσης διαπιστωμένο και πανθομολογούμενο στην εποχή μας ότι ο λαός δεν αντέχει άλλους φόρους. Ούτε ένα ευρώ δεν μπορεί να γίνει ανεκτό ως φύρα από τα πενιχρά βαλάντια των πολιτών. Τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά δεν μπορούν να επιβαρυνθούν κι άλλο.
Μια τέτοια ιδέα θα μπορούσε να συζητηθεί κατά την άποψή μας μόνο αν το συγκεκριμένο τέλος είχε ανταποδοτικό χαρακτήρα και μάλιστα πολλαπλάσιας αξίας από το καταβαλλόμενο ετήσιο ποσό του κάθε νοικοκυριού. Θα ήταν ανήθικο να κληθούν οι πολίτες να κλείσουν τις μαύρες τρύπες που δημιούργησαν τόσες και τόσες διοικήσεις του πολύπαθου Καλλιτεχνικού Οργανισμού. Επίσης ούτε τα δάνεια αποτελούν λύση. Τι μέλλον θα έχει μια εταιρεία πολιτισμού, η οποία με το πέρασμα του χρόνου θα χρεώνεται όλο και περισσότερο;
Αντιθέτως όμως, αν η πλειονότητα των νοικοκυριών του Βόλου, πληρώνοντας ένα αμελητέο ποσό της τάξεως των 2 ευρώ μηνιαίως, μπορεί να απολαύσει υπηρεσίες πολιτισμού, τις οποίες ούτε να διανοηθεί μπορεί σήμερα, τότε το θέμα συζητείται. Αν ο μεροκαματιάρης με τα 24 ευρώ που θα κληθεί να πληρώσει ετησίως μέσω του λογαριασμού της ΔΕΥΑΜΒ, λάβει και 6 εισιτήρια για καλές θεατρικές παραστάσεις και άλλα 4 εισιτήρια για καλές συναυλίες το καλοκαίρι, τα οποία κοστίζουν 150 ευρώ, τότε το θέμα συζητείται. Αν τα παιδιά των απόρων μπορούν να παρακολουθούν τα μαθήματα του Δημοτικού Ωδείου έναντι συμβολικού τιμήματος ή τα μαθήματα ζωγραφικής, μουσικής, θεατρικής παιδείας, γλυπτικής, χαρακτικής κ.ά. στα Στέκια του Δήμου Βόλου χωρίς αντίτιμο, τότε το θέμα αλλάζει. Αν πολύ περισσότερο ο Δήμος Βόλου μπορεί να ιδρύσει και ορισμένα τμήματα ξένων γλωσσών, τα οποία θα παρακολουθούν δωρεάν τα μαθήματα τα παιδιά των οικονομικά ανίσχυρων οικογενειών, τότε το θέμα έχει κάποια βάση. Αν σ΄ όλες τις οικογένειες του Βόλου δοθεί μια κάρτα πολιτισμού και παιδείας, μέσω της οποίας θα παρακολουθούν όλα τα θεάματα και θα απολαμβάνουν όλων των υπηρεσιών του Δήμου με γενναία έκπτωση, τότε ίσως και να αξίζει. Δυστυχώς στην κοινωνία των 2/3 όσοι έχουν την οικονομική άνεση απολαμβάνουν τρόφιμα και είδη ένδυσης καλής ποιότητας. Οι υπόλοιποι είναι αναγκασμένοι να επιβιώνουν με χαμηλότερης ποιότητας αγαθά. Αποτελεί όμως αποκλεισμό που αγγίζει τα όρια του φασισμού να μην έχει πρόσβαση στον πολιτισμό και την παιδεία ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. Στο μέλλον το βιοτικό επίπεδο -είτε το θέλουμε είτε όχι- θα κρίνεται από την πνευματική μας τέρψη και από τη δυνατότητά μας να συμμετέχουμε σε θεάματα πολιτισμού. Έχει υπολογιστεί ότι με ένα τέλος της τάξεως των 2 ευρώ σε κάθε λογαριασμό της ΔΕΥΑΜΒ, το ποσό που θα συγκεντρώνεται ετησίως θα υπερβαίνει το 1,5 εκατομμύρια ευρώ και θα καλύπτει το σύνολο των σημερινών εξόδων του Καλλιτεχνικού Οργανισμού. Από κει και πέρα όμως δεν θα είναι αποδεκτό κανένα χρέος και κανένα ελλειμματικό πολιτιστικό έργο. Βεβαίως ένα τέτοιο μέτρο πρέπει να μελετηθεί αν στέκει νομικά και κυρίως συνταγματικά και κατόπιν να διερευνηθούν οι δυνατότητες εφαρμογής του. Όσο η ιδέα είχε την έννοια της φορομπηχτικής πολιτικής, καλά έκανε ο δήμαρχος Βόλου και αναφώνησε «μόνο πάνω από το πτώμα μου». Όταν όμως ο πολίτης και κυρίως ο οικονομικά αδύναμος θα έχει τη δυνατότητα να μπει ο ίδιος και τα παιδιά του σε θεάματα που σήμερα φαντάζουν αρκετά δαπανηρά, τότε σίγουρα θα πρέπει να συζητηθούν και άλλες ιδέες.
Δυστυχώς και στο θέμα του τέλους πολιτισμού, όπως και στο θέμα των κορυνών, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.
