Στον Ταχυδρόμο είδα προχθές, μία φωτογραφία,
που τακτικά δεν βλέπουμε και είχε μεγάλη αξία.
Φωτογραφία από αυτές, που σπάνια εγώ βλέπω
και είχε τον Μήτρου αγκαλιά, μαζί με τον Αλέκο.
Εις την Πεσκάρα ήτανε, σαν μια γροθιά ενωμένοι,
με μια καρδιά, με μια ψυχή και όλοι αδελφωμένοι.
Και αυτό το αποτέλεσμα, απ΄ τη προσπάθειά τους,
οφείλεται αποκλειστικά, μόνο στην σύμπνοιά τους.
Βλέπετε φίλοι μου καλοί, πού καταλήγει η ομόνοια,
το έχουμε ιδεί πολλές φορές, απ τα αρχαία χρόνια.
Αυτό ας τους γίνει μάθημα, να το θυμούνται πάντα,
πρόοδο εάν επιθυμούν, τα μίση ας παν στην μπάντα.
Μονάχα με την σύμπνοια, θα πάει μπροστά ο τόπος,
μόνος καθ΄ εις αν ενεργεί, μάταιος θα είναι ο κόπος.
Και κάτι άλλο όμως μου έκανε εντύπωση μεγάλη,
ευχαρίστησε ο Δήμαρχος, σ΄ όσους έχουν συμβάλλει,
σ αυτή όλη την προσπάθεια, με οποιοδήποτε τρόπο,
να ρθουν οι «Μεσογειακοί», σε τούτο εδώ τον τόπο.
Ιδιαίτερα ευχαρίστησε, τον Δήμαρχο τον Μήτρου,
πράξη αντρίκεια κατ εμέ, που είναι προς τιμή του.
Μπράβο σου Αλέκο Βούλγαρη, αυτή η ενέργειά σου,
δείχνει παλικαριού καρδιά, να ΄χεις στα σωθικά σου.
Με αυτή σου την ενέργεια, δείχνεις πως έχεις ήθος,
πράγμα που πολύ σπάνια, το βλέπω εγώ συνήθως.
Το να επαινείς δημόσια, προσπάθειες του άλλου,
αυτό είναι κύριο γνώρισμα, πολιτικού μεγάλου…
