Πού είναι οι άντρες σήμερα, πείτε το και σε μένα,
γιατί ψάχνω με τον φακό, μα δεν βρίσκω κανένα.
Ψάχνω μες τα «παράθυρα», ίσως και άκρη βγάλω,
μα όπως συμπεριφέρονται, αρχίζω και αμφιβάλλω.
Λες, άντρες είναι τούτοι εδώ ή μήπως κολομπίνες,
που ξεπερνούν πολλές φορές και τις κυρά Κατίνες;
Και όταν βλέπω κανένανε, να έχει και μουστάκι,
ντρέπομαι που έχω και εγώ και ψάχνω ξυραφάκι.
Για άντρες όσο κι αν ψάξετε, για να κάνετε φίλους,
μάλλον μέσα στα άχυρα, ψάχνετε άδικα ψύλλους.
Σήμερα λιγοστέψανε οι άντρες και έχει ανδράκια,
γι’ αυτό έχει πολλή πέραση το επίθετο «μαμάκια».
Σβήσαν οι παλιές οι εποχές, χάθηκε το αντριλίκι
και πήρανε εις το διάβα τους, λόγο και μπεσαλίκι.
Άμα εμείς δεν βρίσκουμε, πού να τους βρει γυναίκα,
όσο και αν ψάξει στους εκατό, ζήτημα να βρει δέκα.
Μιλούσα με ένα γέροντα, εάν έχει σήμερα άντρες,
μου ‘πε, «έξω δεν υπάρχουνε, μόνο μέσα σε μάντρες,
άντρας στη τωρινή εποχή, πού χει στο βούρκο πέσει,
είναι όποιος τον δοκίμασε και είπε πως δεν τ αρέσει».
Ότι άντρες δεν υπάρχουνε, αν πω θα είναι βλακεία,
το είδος όμως εις την αγορά, είναι «εν ανεπαρκεία»…
