ΤΟΠΙΚΑ

Το κλίμα δεν στράβωσε τώρα

το-κλίμα-δεν-στράβωσε-τώρα-851206

Εζησα ως δημοσιογράφος τις αναμετρήσεις:
* Ράλλη-Αβέρωφ το 1980.
*Αβέρωφ-Στεφανόπουλου, μετά την ήττα της Νέας Δημοκρατίας το 1981 και την καταψήφιση του Γ. Ράλλη, από τους βουλευτές του κόμματος, όταν ο ίδιος τέθηκε υπό την κρίση τους.
*Μητσοτάκη-Στεφανόπουλου, το 1984, όταν ο Ε. Αβέρωφ, παρά την άνοδο της Νέας Δημοκρατίας στις ευρωεκλογές, από το 31,35 στο 38%, υπέβαλε την παραίτηση του.
*Έβερτ-Βαρβιτσιώτη το 1993, όταν ο Κ. Μητσοτάκης παραιτήθηκε αμέσως μετά την ήττα.
*Έβερτ-Σουφλιά, το 1996, όταν η Νέα Δημοκρατία έχασε και πάλι τις εκλογές με ποσοστό όσο πήρε τώρα και το ΠαΣοΚ (38,12%) και ο Μ. Έβερτ παραιτήθηκε και κίνησε διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού.
* Καραμανλή-Σουφλιά-Έβερτ-Πολύδωρα το 1997, ενώπιον όχι πια της κοινοβουλευτικής ομάδας αλλά διευρυμένου εκλεκτορικού σώματος.
Πάθη υπήρχαν σε όλες αυτές τις αναμετρήσεις. Ιδίως περί το πρόσωπο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τον οποίο μια μερίδα στελεχών αντιμετώπιζε ως «ξένο σώμα», ως την ώρα που τους οδήγησε στις αλλεπάλληλες νίκες στις δημοτικές και τις εθνικές εκλογές. Πάθη που έφτασαν στο σημείο της αποχώρησης του Κωστή Στεφανόπουλου και της ίδρυσης της ΔΗΑΝΑ.
Αλλά τέτοιο βρόμικο πόλεμο, όπως αυτόν που ζήσαμε εναντίον του Κώστα Σημίτη το 1993, με τα δημόσια φασκελώματα και τις ύβρεις, ή όπως αυτά που ζούμε τώρα, με τα αμερικανικού τύπου κτυπήματα «κάτω από τη μέση», δεν τα έχουμε συναντήσει στην «επάρατη δεξιά». Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Όσοι δεν αρέσκονται σε εξωραϊσμούς, γνωρίζουν ότι το κλίμα ήταν στραβό από την αρχή. Από τότε που όποιος τολμούσε να έχει διαφορετική άποψη από την κυρίαρχη ομάδα, όχι μόνο διαγραφόταν αλλά «λουζόταν» και με διάφορες ύβρεις. Από τότε που κάποιοι χειροκροτούσαν τις διαγραφές των Σάκη Καράγιωργα, Μελίνας Μερκούρη, Βασίλη Φίλια, Αμαλίας Φλέμιγκ, Αστέρη Στάγκου, Λούη Δάνου, Νίκου Κωνσταντόπουλου, Λαοκράτη Βάσση και τόσων άλλων, με τους χαρακτηρισμούς των «υπονομευτών», «διασπαστών», για να μη θυμηθώ τα χυδαιότερα.
Μερικοί από αυτούς τα λούζονται σήμερα, επειδή τόλμησαν να εκδηλωθούν υπέρ εκείνου του υποψηφίου που δεν έχει το …κληρονομικό χάρισμα. Και η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος, με τον διχασμό της βάσης αυτού του κόμματος, πολύ φοβάμαι μήπως τελικά δικαιώσει εκείνον τον προεδρικό Ηρακλειδέα που αποφάνθηκε ότι ενίοτε «η διάσπαση είναι λυτρωτική».
Όσοι μετέρχονται τα όσα παρακολουθούμε σήμερα, δεν σκέπτονται καθόλου την αναγούλα και το σιχτίρισμα του κόσμου, αν αύριο τους δει να ανταλλάσσουν… συντροφικούς ασπασμούς; Ότι περισσότερο από το να υπονομεύουν αλλήλους, χαρίζουν πολιτική μακροβιότητα στον Καραμανλή;

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου