Η πολιτική είναι εργαλείο, η σοσιαλδημοκρατία είναι εργαλείο, το ΠΑΣΟΚ είναι όχημα για να αλλάζουμε (ενεστώτας διαρκείας) την κοινωνία, να την μετατρέπουμε σε κοινωνία ισότητας.
Αν θεωρούμε ότι η οπτική αυτή είναι σωστή, τότε έχουμε νομίζω και τον μίτο της Αριάδνης για να βγούμε από τους δαιδάλους παγιδευμένων και μανιχαϊστικών (http://el.wiktionary.org/wiki/μανιχαϊσμός) συζητήσεων που θα ταλανίσουν το ΠΑΣΟΚ μέχρι το συνέδριό του τον Φεβρουάριο του 2008.
Στις 11 Νοεμβρίου (της Βικτωρίας, της Νίκης, άκου σημασιολογική σύμπτωση) ή στις 18 Νοεμβρίου (του Πλάτωνος, άλλη σημασιολογική σύμπτωση) ευελπιστώ ότι το ΠΑΣΟΚ θα έχει αποβάλει τον φυλετισμό από το πολιτικό του οπλοστάσιο. Δεν είμαστε Χούτου και Τούτσι να αλληλοσφαζόμαστε στην αφρικανική ζούγκλα!
Το ΠΑΣΟΚ από τούδε και στο εξής πρέπει να επικεντρώσει στους στόχους και να είναι ευέλικτο ως προς τα μέσα. Και έτοιμο να αναπροσαρμόζει (ενεστώτας διαρκείας) την προσέγγισή του στο διηνεκές επί τη βάσει των μηνυμάτων που θα παίρνει (μέλλων διαρκείας) από την κοινωνία. Ήγουν θα πρέπει εκτός των άλλων να εφεύρει όργανα σύλληψης της πραγματικότητας (με πολύ μεγάλα αυτιά, τα οποία δεν θα ακούν επιλεκτικά μόνο τα τραγούδια των στελεχών της παράταξης).
Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να γίνει επίσης «κιμπάρικο», φιλότιμο, γενναίο στην ανάληψη των ευθυνών, με στελέχη που μπαίνουν μπροστά και αναλαμβάνουν την ευθύνη των όσων λένε (και κατά προτίμηση προηγουμένως επιλέγει στελέχη που έχουν την ικανότητα να σκέπτονται και να λένε).
Γι’ αυτό λέμε ότι όλοι έχουμε ευθύνη για την ήττα: άλλοι γιατί δεν μιλήσαμε, άλλοι γιατί μιλήσαμε πολύ ή όταν δεν έπρεπε, άλλοι γιατί πάψαμε να μιλούμε (την αλήθεια συνήθως). Έπρεπε αυτή την περίοδο της αντιπολίτευσης να μην είχαμε ασκήσει συμβατική πολιτική.
Πώς αλήθεια πρέπει να κινηθούμε σ’ αυτή την «νέα εποχή».
Πρώτον να ορίσουμε ένα κεντρικό στόχο, που έχει αξία όχι τόσο άμεσα στο εγγύς μέλλον αλλά μακροπρόθεσμα για τις επερχόμενες γενεές: εκπαίδευση, εκπαίδευση, εκπαίδευση. Όχι μόνο ως ανώτατη παιδεία αλλά για όλους, για τους αγρότες, για τους εργαζόμενους (η ΓΣΕΕ θα μπορούσε ίσως να σκεφθεί να ιδρύσει ιδιωτικό πανεπιστήμιο;). Είναι η βασικότερη επένδυση στην ισότητα.
Δεύτερο να μην μείνουμε σε συνταγές του τύπου «το ΠΑΣΟΚ να έχει καθαρότερο λόγο», αλλά να δείξουμε έμπρακτα το πώς καθαρίζουμε τον λόγο μας. Παίρνω ένα παράδειγμα: πέρυσι το ΠΑΣΟΚ εξέδωσε ένα πολύ σημαντικό ενημερωτικό σημείωμα (http://www.pasok.gr/portal/gr/50802/2/1/showdoc2.html) για το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Πολύ λίγοι συνειδητοποίησαν το τι σήμαινε αυτό – λίγο πολύ ότι παράγουμε ελάχιστα και αγοράζουμε τα πάντα στο εξωτερικό, ίσως υπερτιμολογημένα, ίσως κάποιες εκροές κεφαλαίων δηλώνουν ότι την κάνουν οι βιομηχανίες. Και ότι για να γίνει αντιληπτό ένα τέτοιας αξίας κείμενο, οφείλουμε να εξηγήσουμε τι είναι το έλλειμμα αυτό και πώς επηρεάζει τη ζωή μας με ένα ευρώ τρομακτικά ισχυρό απέναντι στο δολάριο (θα ήταν μάλιστα χρήσιμο να γίνει ακόμη και τώρα, διότι δυστυχώς το έλλειμμα διευρύνθηκε ακόμη περισσότερο και έχει πενταπλασιαστεί από το 2004). Δεν θα ήταν δύσκολο οι νομαρχιακές, αντί να μας εξοντώνουν από τη νύστα σε συναντήσεις καθοδήγησης με νυσταλέα ξύλινη γλώσσα, να οργανώσουν ένα τρίωρο σεμινάριο βασικών οικονομικών αρχών.
Δεύτερο παράδειγμα: καλά να καταγγείλουμε τις καταχεριές για τις αναξιοκρατικές διαδικασίες στο πλαίσιο του ΑΣΕΠ, θα ήταν καλύτερα να οργανώσουμε σεμινάρια προετοιμασίας των νέων για τις εξετάσεις του δημοσίου.
Τρίτο στοιχείο, αντλημένο από τις κάποιες πρόσφατες ανομιμοποίητες τοποθετήσεις. Θεωρώ εξαιρετικά κοντόφθαλμο πολιτικά ότι κάποιοι κατήγγειλαν επιφανείς πολιτικούς του ΠΑΣΟΚ ως δεξιούς. Είναι ατόπημα πολιτικό και μικρόνοο να μεταφέρουμε, όπως έλεγα σε προηγούμενο άρθρο, τα όρια αριστεράς και δεξιάς στο εσωτερικό του κόμματος. Το κόμμα δεν είναι μονολιθικό, δεν είναι κόμμα «μοναδικού δόγματος», κανείς δεν είναι τοποτηρητής κάποιας μεταφυσικής, αποκαλυπτικής και απόκρυφης αλήθειας στο εσωτερικό του κόμματος, που
