Πω, πω! Τι ευχαριστημένη είμαι με τα καινούρια μου τα ρούχα. Είναι πολύ μεγάλα, μάλλον θα ήταν για κάποια άλλη. Ο καλός μου ο πρώην κύριος, ο Τάκης, που έχει μαγαζί στο κέντρο και πουλάει ουίσκι ανακατεμένο με πετρέλαιο, είπε της κυρίας: «Πρέπει να δώσεις καινούρια ρούχα στη Λι Σουάν πριν φύγει, αλλιώς δε μπορεί να βρει δουλειά. Οι Κινέζοι πρέπει να είναι καλοντυμένοι» της είπε «αλλιώς καμιά κυρία δεν θα πάρει υπηρέτρια Κινέζα που δεν είναι καλοντυμένη».
Λοιπόν, τα καινούρια μου ρούχα είναι δυο νούμερα μεγαλύτερα. Κάνω ένα βήμα και στο δεύτερο ξεκινούν κι αυτά. Πάντα είναι ένα βήμα πίσω μου. Θα μπορούσα ν’ αρέσω πολύ με τέτοια ρούχα, μα δε με νοιάζει τώρα ν’ αρέσω, με νοιάζει να ’χω κάτι να μασουλάω, θα ’χω όμως αν βρω δουλειά σε μια άλλη κυρία. Θα πάω σε κάποιον που έρχεται κάθε βράδυ στο μαγαζί του κυρίου Τάκη και κάθε μέρα στο σπίτι, όταν ο κύριος Τάκης λείπει. Ψάχνει για φτηνά μεροκάματα γιατί είναι πολύ πλούσιος. Θέλει φτηνούς τεχνίτες, φτηνούς μαστόρους, φτηνά χέρια να ’ναι κι ας είναι ό,τι θέλει, γιατί σηκώνει πέντε οικοδομές και θέλει φτηνούς εργάτες, ξένους, να του δουλεύουν για λίγα λεφτά, αλλιώς φτωχαίνει ο καημένος και δεν τα βγάζει πέρα με τις υποχρεώσεις του. Κάτι τέτοιοι σαν κι αυτόν είναι τ’ αφεντικά μας, κάτι άλλοι που πουλάν το ουίσκι ανακατεμένο με πετρέλαιο είναι κι αυτοί αφεντικά μας. Έχουμε κι άλλης λογής αφεντικά: Είναι όσοι έχουν παρτίδες με το δημόσιο. Όλοι τους είναι πολύ καλοί. Αύριο θα πάω σ’ αυτόν που έρχεται τα βράδια στο μαγαζί του κυρίου Τάκη με έναν Πακιστανό που του δουλεύει στις οικοδομές για ένα κομμάτι ψωμί. Τι να φορέσω άραγε; Τα καινούρια μου τα ρούχα είναι δυο νούμερα μεγαλύτερα, πλέω μέσα τους και τ’ άσπρα αφεντικά γελάνε όταν με βλέπουν. Θα τα βάλω, δεν έχω και καλύτερα…
Έχω μεγάλη τύχη. Τα καινούρια μου τα ρούχα μού βρήκαν δουλειά. Μόλις με είδε ο κύριος Γιώργος γέλασε. «Λι Σουάν» μου είπε «έχεις μεγάλη πλάκα. Προσλαμβάνεσαι να βγάζεις τα σκυλιά περίπατο και να βοηθάς στον κήπο». Όλα είναι ωραία. Οι Έλληνες υπηρέτες μ’ αγαπάνε. Με στέλνουν όλο έξω να κάνω και τις δικές τους τις δουλειές. Χτες βράδυ ο οδηγός που μ’ αγαπάει πολύ μου είπε: «Λι Σουάν, πάμε να πάρουμε την κυρία που τέλειωσε απ’ τα ψώνια». Θρονιάστηκα στο αυτοκίνητο σα να ’μουνα κυρία και πήγαμε. Ο οδηγός έκανε υπόκλιση και πήρε τις σακούλες. «Μπορώ να εμπιστευτώ το αδιάβροχό μου στην Κινέζα;» ρώτησε η κυρία.
«Ναι, αυτή η Κινέζα είναι καθαρή, δε θα λερώσει το αδιάβροχό σας, κοιτάξτε τα καινούρια της τα ρούχα», είπε ο οδηγός…
