Επειδή πολύς λόγος γίνεται περί υπονομευτών που δεν επέτρεψαν στο Γιώργο Παπανδρέου να κερδίσει τις εκλογές του 2007, όπως δεν είχε κερδίσει και εκείνες του 2004, όταν δεν είχε ανακαλύψει υπονομευτές, αλλά τώρα μιλά οψίμως για βαρίδια, είναι ανάγκη να θυμόμαστε. Να κρίνουμε και να συγκρίνουμε.
Όταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πήγε και έχασε τις εκλογές του 1993, δεν υπήρχαν υποψίες υπονόμευσης. Αλλά καταγεγραμμένη συστηματική υπονόμευση που ολοκληρώθηκε με την εκ των έσω ανατροπή της κυβέρνησής του. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να αναλάβει προσωπικά το πολιτικό κόστος της ήττας και να υποβάλει την παραίτησή του από την ηγεσία του κόμματος, την επομένη της ήττας.
Στο ΠΑΣΟΚ γίνεται μια προσπάθεια που μοιάζει με την κωμική δήλωση που έκανε ο προπονητής του Θρύλου, όταν δεν μπόρεσε ο Ολυμπιακός να νικήσει τον Άρη. Τού έφταιγε το χόρτο. Εδώ τους φταίει ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ο Φλωρίδης, όλοι όσοι δεν ευλογούν τον πρόεδρο τους.
Πάλι καλά που βρέθηκε ένας άνθρωπος, ο Νίκος Αθανασάκης, να πράξει το αυτονόητο. Ως δεύτερος τη τάξει στην ιεραρχία του κόμματος, συναισθανόμενος ότι δεν μπορεί να θεωρεί εαυτόν ανεύθυνο για την ήττα, υπέβαλε την παραίτησή του την επομένη των εκλογών. Και, παρακληθείς παραμένει ως οιωνεί «υπηρεσιακός» Γραμματέας του Κόμματος.
Υπάρχει δυστυχώς ένα γενικότερο έλλειμμα πολιτικής ευαισθησίας και φιλοτιμίας. Το είδαμε και στην περίπτωση των πυρκαγιών. Ουδείς αισθάνθηκε την ανάγκη να υποβάλει την παραίτησή του για τις κραυγαλέες αδυναμίες της κρατικής μηχανής, αν και όλοι τις ομολόγησαν. Και μόνο μετά τις εκλογές παραιτήθηκε ο Γενικός Γραμματέας Πολιτικής Προστασίας κ. Φούρας.
Το είδαμε και στην περίπτωση του προέδρου του ΤΣΠΕΑΘ κ. Δ. Καπράνου, που επέμενε να μένει γαντζωμένος στην καρέκλα του, αν και είχαν αποκαλυφθεί τα αλισβερίσια του και οι λογαριασμοί με τις καταθέσεις στο εξωτερικό.
Δυστυχώς φαίνεται πως το περίφημο ελληνικό φιλότιμο περνάει στην αρμοδιότητα του… WWF και της GREEN PEACE. Διότι καθίσταται είδος υπό εξαφάνιση.