Το πρόσφατο περιστατικό που είδε το φως της δημοσιότητας με το γαλάζιο Δήμαρχο Ζακύνθου, ο οποίος φέρεται να οικειοποιήθηκε δάνεια ύψους 13 εκατομμυρίων ευρώ, πλαστογραφώντας τις υπογραφές των συμβούλων του Δημοτικού Συμβουλίου, αναπόφευκτα μας οδηγεί σε κάποιες σκέψεις για το δρόμο που έχουν πάρει πολλοί ΟΤΑ της χώρας.
Επί παραδείγματι η Νέα Δημοκρατία, που στην αρχή δεν είδε με καλό μάτι τον Καποδίστρια και το νόμο του Αλέκου Παπαδόπουλου, στη συνέχεια αντιλαμβανόμενη ότι στις εκλογές του 2002 είχε γίνει «γαλάζια» όλη η Ελλάδα, έδωσε κίνητρα τα οποία δεν ξέρω αν βοήθησαν την πρόσθετη παραγωγή δημοτικού έργου ή συνέτειναν στη διαμόρφωση ενός νοσηρού κλίματος, για κάποιους που είδαν την Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση ως πρόσφορο πεδίο εύκολου πλουτισμού. Για την ιστορία να θυμίσουμε ότι ήταν η σημερινή Κυβέρνηση εκείνη που αύξησε τον αριθμό των Αντιδημάρχων και των Αντινομαρχών, με μηνιαία έξοδα παράστασης για τους αιρετούς κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητα. Να θυμίσουμε, για την ιστορία επίσης, ότι την ίδια στιγμή δεν υπάρχει ακόμη επαγγελματικό ασυμβίβαστο για το Δήμαρχο ή το Νομάρχη, ο οποίος αν το επιθυμεί μπορεί να συνεχίσει να ασχολείται απρόσκοπτα με τη δουλειά που είχε πριν την εκλογή του. Όλα αυτά συμβαίνουν σε μία περίοδο, όπου ήδη συζητείται ότι αμέσως μετά τις εκλογές μία από τις κυβερνητικές προτεραιότητες θα είναι ο διάλογος για τη νέα διοικητική μεταρρύθμιση της χώρας σε επίπεδο Πρωτοβάθμιας Αυτοδιοίκησης.
Κίνητρα και αντιμισθίες
