Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ: Πόσες συσκέψεις ακόμη;

Όσο ο φαρμακοποιός μετέχει στην «απεργία» του συλλόγου του, δεν ακούς τίποτε άλλο από το δράμα αυτών των ανθρώπων. Που πρέπει να βρουν χρήματα για να μπορέσουν να εκτελέσουν τις συνταγές τους. Που αναγκάζονται να ψάχνουν μήπως και βρουν κανένα φαρμακείο στον Πειραιά, που χορηγεί τα φάρμακα με πίστωση. Αν έχει όλα όσα χρειάζονται.

Τέτοιος σαδισμός απέναντι σε ανθρώπους που βρίσκονται στην τελευταία διαδρομή του βίου τους, δεν συγχωρείται με τίποτα. Και δεν θα μπω στο παιγνίδι της κολοκυθιάς για το ποιος ευθύνεται περισσότερο, ανάμεσα στην εξουσία και την συνδικαλιστική ηγεσία των φαρμακοποιών, για την ταλαιπωρία αυτιών των ανθρώπων.

Στο κάτω – κάτω ο κάθε φαρμακοποιός είναι απλώς ένας επιχειρηματίας. Και δεν υποχρεούται να προσφέρει τα προϊόντα του επί πιστώσει, ιδίως αν ο ίδιος υποχρεώνεται, από τους προμηθευτές του, να τα αγοράζει πληρώνοντας τοις μετρητοίς. Η άσκηση κοινωνικής πολιτικής δεν είναι αυτονόητη υποχρέωση κανενός επιχειρηματία. Είναι υποχρέωση της πολιτείας.

Το χειρότερο είναι ότι ο ΕΟΠΥΥ έχει ξεμείνει τελείως από έσοδα. Και περιμένει εναγωνίως να «πέσει» η μεγάλη δόση των 32 δισεκατομμυρίων από τους δανειστές μας, για να μπορέσει να κάνει τις επόμενες πληρωμές για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του. Αλλά αυτή η δόση, που έπρεπε να την είχαμε πάρει από τον Αύγουστο, πάει για… Νοέμβριο.

Να χαρούμε λοιπόν που επιτέλους μετά από τρεις ολόκληρους μήνες στην εξουσία, κατάφεραν οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί του κυβερνητικού συνασπισμού, να φθάσουν, κατά την χθεσινή συνάντησή τους, σε κάποια συμφωνία για το πακέτο των μέτρων που πρέπει να παρουσιάσουν στην τρόικα; Ή να μας πιάσουν ρίγη, όχι μόνο για το περιεχόμενο του πακέτου, αλλά και για εκείνο το «απομένουν κάποιες λεπτομέρειες» που μας ανακοίνωσαν;

Πόσες συσκέψεις ακόμη θα καταναλώσουν, προκειμένου να τα βρουν και στις «λεπτομέρειες», απομακρύνοντας και άλλο την καταβολή της δόσης, ενώ στο μεταξύ κάποιοι άνθρωποι υποβάλλονται σε ψυχοβγαλσία, αβοήθητοι;