ΤΟΠΙΚΑ

Ο λέων της επαρχίας

ο-λέων-της-επαρχίας-851206

Περάσανε τα χρόνια και γίνανε άσπρα τα μαλλιά του Κώστα Τουμπελέκη, πιάσανε κι οι εποχές και χάραξαν στο πρόσωπό του κάτι ρυτίδες βαθιές σαν το φαράγγι της Σαμαριάς κι έχει και πονάκια στα πόδια, στο στομάχι, στα νεφρά κι όμως εκεί, ντούρος, στις επάλξεις κι ας τον φωνάζουν πια τα κλωσσοπούλια του κόμματος δεινόσαυρο, δεν του κακοφαίνεται.
Να ’σαι κοντά εβδομήντα, φίλε μου, και να ’σαι πάλι υποψήφιος! «Λαϊκή απαίτησις» σου λέει και «δια ταύτα» πρέπει να ξαναπάρεις τα βουνά, τις ρούγες και τους δρόμους. Όχι ότι δεν το θες, τραβάτε με κι ας κλαίω, αλλά κοντά εβδομήντα δε σηκώνεται η άτιμη η προεκλογική εκστρατεία ούτε με βίντσι. Είναι βαριά. Θα μου πεις από τα εβδομήντα τα σαράντα τα πέρασε αγορεύοντας στη Βουλή και τα καφενεία της εκλογικής του περιφέρειας, καμιά φορά μπέρδευε το ένα με τ’ άλλο, αλλά δεν πειράζει, τι Βουλή – τι καφενείο, το ίδιο είναι, συνηθισμένα το λοιπόν τα βουνά απ’ τα χιόνια. Σωστά.
Όμως αλλιώτικο είναι να ’σαι νέος, να το λέει η καρδιά σου και να βαστάν τα πόδια σου, αλλιώτικα είναι σήμερα. Τότε έβγαινε στα χωριά, κατακεραύνωνε τα μιάσματα της πατρίδος, χάλαγε τον κόσμο όταν δεν του έπαιζαν παλαμάκια, έκανε κατοσταριές ρουσφέτια με το νταηλίκι του κι ο κόσμος τον σεβόταν, ενώ τώρα δεν ήταν πια ο άντρας ο βαρύς και ο μοβόρος, που για χατίρι του μούσκευαν τα βρακιά τους οι χωριάτισσες. Τώρα κάθεται στη γωνιά, δεν ξέρει τα εκσυγχρονιστικά, τουμπεκί ψιλοκομμένο η γλώσσα του και μόνο λόγω ενδόξου παρελθόντος φέρνει ψήφους στο κόμμα. Μια τραγωδία. Ενώ τα καινούρια τ’ αλάνια είναι ασίκικα, καμαρωτά, περπατάνε και τρίζει ο τόπος, ροδάνι πάει το στόμα τους και δε χαμπαριάζουν τίποτα. Ξεφυλλάς εσύ τις αναμνήσεις σου μία μία, κάτω από κάθε ανάμνηση και μια ιστορία που έκανε τ’ όνομά σου αθάνατο: Στο τάδε χωριό δείραμε τον κομματάρχη τους, στο δείνα βάλαμε τους χωροφυλάκους να φυλάν την κάλπη και ψήφισαν και τα δέντρα, στο άλλο κάναμε τα γλυκά μάτια στη γυναίκα του πάρεδρου και μάζωξε όλο το γυναικομάνι του χωριού και μας ψήφισε μονοκούκι, στο παράλλο υποσχεθήκαμε να φέρουμε πίσω τα παιδιά τους από τη Γερμανία και πήραμε όλες τους τις μανάδες, πότε το ένα, πότε το άλλο, πολύ το παράσημο που μάζεψες ως υποψήφιος κι έρχονται τώρα κάτι τσογλάνια της καρπαζιάς και λένε: Α πάαινε ρε μπάρμπα για τέιον και χαμαίμηλο να βγούμε μεις!
Να πάει για χαμόμηλο ρε, ποιος; Ο λέων της επαρχίας; Που έτσι και κουνήσει το δαχτυλάκι του και μάσει, σαν τον παλιό καλό καιρό, δυο τρία παλικαράκια μετρημένα και με πιστοποιητικό στην κλοτσοπατινάδα, που περνάει να πούμε η κουβέντα κι η γροθιά τους σ’ όλη την πιάτσα κι οργανώσει μια δυο ψιλοκαταστάσεις, αυτά τα τσογλάνια θα πάνε άκλαυτα κι ο ίδιος ξαναβγαίνει πανηγυρικώς και δια περιπάτου;

Ας όψεται η αγάπη του στον πρόεδρο, ειδαλλιώς θα λύσσαγαν τώρα οι εφημερίδες της αντιπολιτεύσεως: «Τραμπούκοι υποψήφιοι, δέρνουν ανηλεώς τους κομματικούς τους αντιπάλους!»

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου