Εκλογές και συγκυβέρνηση

Τα χαμηλά ποσοστά των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων αναζωπύρωσαν τα σενάρια για συγκυβέρνηση. Ορισμένοι το βλέπουν ως διέξοδο από τα μεγάλα αδιέξοδα στα οποία έχει οδηγηθεί η ελληνική κοινωνία και τα οποία επιζητούν επιτακτική λύση. Κεφαλαιώδους σημασίας ζητήματα όπως το ασφαλιστικό, η μεταρρύθμιση στην κρατική μηχανή, είναι ορισμένα μόνο από τα ζητήματα στα οποία η συναίνεση των δύο μεγάλων κομμάτων θα μπορούσε να διευκολύνει τις επιθυμητές λύσεις. Αλλωστε, λένε οι θιασώτες αυτής της άποψης, γιατί να μη συμβεί στη χώρα μας ότι και στη γειτονική Γερμανία; Έχουν όμως κοινά χαρακτηριστικά οι δύο κοινωνίες; Μάλλον όχι. Εκεί προ πολλού έχει εμπεδωθεί σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης ανάμεσα στον πολίτη και τις αρχές. Στη δική μας κοινωνία αυτή η σχέση χαρακτηρίζεται από καχυποψία και διαρκή αμφισβήτηση, απόρροια κατά πολλούς των καταλοίπων που έχει αφήσει η μακραίωνη δουλεία στον οθωμανικό ζυγό και η οποία, ως τρόπος κοινωνικής συμπεριφοράς, έχει περάσει από γενιά σε γενιά. Επιπλέον έχει ωριμάσει αυτή η συζήτηση στο εσωτερικό των κομμάτων; Μάλλον όχι. Αλλωστε, όπως υποστηρίζουν οι εμπνευστές του νέου εκλογικού νόμου, είναι εξαιρετικά δύσκολο να μην υπάρξει αυτοδύναμη Κυβέρνηση, καθώς, όπως λένε, θα πρέπει να συντρέξουν τρεις παράγοντες. Να πέσουν τα δύο μεγάλα κόμματα κάτω από το 41%, να αυξηθεί η συμμετοχή των υπολοίπων τριών κομμάτων σε μία πεντακομματική Βουλή και, τέλος, να είναι όσο το δυνατόν μικρότερα τα ποσοστά των κομμάτων που δεν θα περάσουν τελικά το πλαφόν του 3% για την είσοδό τους στη Βουλή.