Η σπουδή της κυβέρνησης να επωφεληθεί από τις συστάσεις των δημοσκόπων, των επικοινωνιολόγων, των εκλογολόγων ώστε να εξασφαλίσει αυτοδυναμία, βαφτίζοντας ως εθνικό θέμα την δική της θεώρηση των μεταρρυθμίσεων, την εκδικείται σκληρά, με κόστος που δυστυχώς πληρώνει όλη η χώρα, που παγιδεύται σε τεράστια αδιέξοδα.
Η επιλογή της 16ης Σεπτεμβρίου ως ημερομηνίας των εκλογών αποδεικνύεται ότι έγινε χωρίς να ληφθεί υπόψη το ενδεχόμενο νέων πυρκαγιών.
Ετσι η χώρα τοποθετήθηκε σε προεκλογική τροχιά μέσα στη δίνη μιας εθνικής καταστροφής, με υπηρεσιακούς υπουργούς εσωτερικών και δημόσιας τάξης, με αποδεδειγμένη πλέον την αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να υποστηρίξει ταυτόχρονα και την υπέρτατη πολιτική εξουσία αλλά και την βασική ανάγκη πολιτικής προστασίας. Τόσο που αναρωτιέται κανείς τι θα συμβεί αν –ω μη γένοιτο– αντίστοιχα φαινόμενα παρουσιαστούν την Κυριακή των εκλογών.
Με την εσπευσμένη πλην προσχηματική αυτή επιλογή επέδειξε τρομακτική ελλειψη οξυδέρκειας αλλά και βασικής συνέπειας ως κυβέρνηση.
Η επιλογή αυτή κρατά παγιδευμένο πια ολόκληρο το έθνος, καθώς είναι συνταγματικά απαγορευμένη η μετάθεση της ημερομηνίας των εκλογών από τη στιγμή που αυτές προκηρύχθηκαν, ακόμη και ενόψει της εθνικής τραγωδίας που απετέλεσαν οι πρόσφατες πυρκαγιές – εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας κατά πολύ μείζον σε σχέση με το πρόσχημα που αποτέλεσε την δικαιολογία πρόκλησης πρόωρων εκλογών. Θα συρθούμε πλέον λοιπόν σε εκλογές με το δικαιολογημένο φόβο πως ο,τιδήποτε θα μπορούσε να φέρει τον κρατικό μηχανισμό πέρα από τα όρια του.
Και αναρωτιέται κανείς επιπλέον σε τι συνθήκες θα εξασφαλίσει η κυβέρνηση αυτή την άσκηση του υπέρτατου πολιτικού δικαιώματος ιδίως στους συνανθρώπους μας που επλήγησαν από την λαίλαπα αυτή. Πώς θα εξασφαλίσει ότι οι άνθρωποι που πενθούν ή που θρηνούν την απώλεια των περιουσιών τους θα έχουν την νηφαλιότητα που απαιτεί η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος, πώς θα εγγυηθεί ότι οι άνθρωποι αυτοί θα συμμετάσχουν ισότιμα στην εκλογική διαδικασία μέσα σε χωριά που έχουν ολοσχερώς καταστραφεί. Πώς οι άνθρωποι αυτοί θα πεισθούν να εγκαταλείψουν τη βασική βιοτική μέριμνα και θα θεωρήσουν ότι προέχει η σταυροδότηση κάποιου, του οποίου ο ρόλος έχει απαξιωθεί από τις επιλογές της εξουσίας.
Πίστευα ότι οι Ελληνες έχουν έμφυτο το ταλέντο για τη διαχείριση ακόμη και των χειρότερων κρίσεων. Εχω από χθες πάψει να πιστεύω ότι η κυβέρνηση αυτή αποτελεί το παράδειγμα αυτής της κατηγορίας των Ελλήνων.
Θα όφειλε να διέλθει ‘εν σιγή’ και φραγγελιζόμενη αυτή την προεκλογική περίοδο σε ένδειξη μεταμέλειας.
