Ο άνθρωπος που τα προκάνει όλα…

«Πότε πρόλαβες και τά ΄κανες όλ΄ αυτά;» ρωτούσαν γνωστοί και φίλοι τον Κώστα Λιάπη, άνθρωποι πνευματικοί και μη, απορώντας για τον όγκο των συγγραφικών του επιτευγμάτων. Ήταν στα εγκαίνια έκθεσης βιβλίων του φίλου συγγραφέα και ιστορικού ερευνητή, που έγιναν στις Μηλιές την περασμένη Κυριακή, με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου.
Είναι να μην απορείς; Η παρουσία των 15 βιβλίων του και των 25 ανατύπων, με θεματολογία την ιστορία, λαογραφία, λογοτεχνία και γλωσσολογία, φέρνουν ζάλη σε κάποιους που βαυκαλίζονται ότι μ΄ ένα-δυο βιβλία τους έγιναν συγγραφείς, τυπώνοντας μάλιστα αυτή τη νέα ιδιότητά τους και σ΄ επιστολόχαρτα. Ο Λιάπης όμως, πέρα απ΄ τα βιβλία του, έχει δημοσιεύσει χιλιάδες κείμενα σ΄ εφημερίδες και περιοδικά, έκανε αναρίθμητες εκπομπές στον κρατικό ραδιοφωνικό σταθμό, πολλές μελέτες για τις οποίες βραβεύτηκε και διάφορα γραφτά πονήματα, ων ουκ έστιν αριθμός. Αλήθεια πώς τα προλαβαίνει;
Και να΄ ταν μόνο αυτά; Υπάρχουν και κάτι άλλα 24ωρα προσφοράς του, που δίνουν πρόσθετη βαρύτητα στην παραπάνω απορία. Παράλληλα με τα Γράμματα, ο συγγραφέας μας διέπρεψε και στα παρακάτω «αθλήματα», για τα οποία έχω «αντίληψιν ιδίαν»: 1.Στο Ποδόσφαιρο: Έπαιζε σέντερ μπακ στον «Κένταυρο» Αγίου Γεωργίου Νηλείας και σαν σέντερ φορ εγώ στην «Αστραπή» Κάτω Λεχωνίων σπανίως τον «περνούσα». 2. Στο ΚΤΕΛ: Έπαιζε, συγνώμην δούλευε, ως ελεγκτής στα υπεραστικά λεωφορεία και τρέμαμε μη μας πιάσει, αν είχαμε «ξεχάσει» να βγάλουμε εισιτήριο. 3.Στην Εκπαίδευση: Ήταν ο δάσκαλος που άφησε εποχή στη Σκόπελο, στο Μούρεσι, στα Κάτω Λεχώνια, χωρίς ν΄ αρκείται μόνο στα ξερά σχολικά προγράμματα. Έκανε Παιδεία και Πολιτισμό στην κυριολεξία. 4. Στην Αλιεία: Όταν άκουσα στα εγκαίνια της έκθεσης τον παπά να ψέλνει «…ο πανσόφους τους αλιείς αναδείξας…» σκέφτηκα ότι ναι μεν ο Θεός ανέδειξε πάνσοφο έναν αλιέα (ο Λιάπης από μικρός «χτυπούσε» τους μεγαλύτερους ροφούς…), αλλά κι ο ίδιος ο αλιεύς ανέδειξε πανσόφους στη συνέχεια όλους τους ψαράδες του Συλλόγου Ερασιτεχνών Αλιέων «Ο Τίμιος Σταυρός» Κάτω Γατζέας και περιχώρων. 5. Στην Αγροτιά. Εδώ να δείτε προσφορά: Ο Λιάπης, ασχολούμενος με τα Γράμματα, δεν παραμέλησε τα αγροτικά του. Τουναντίον τα φροντίζει περισσότερο. Κι όταν έρθει η ώρα «να μασ΄ του μπισά απ΄ τσι λιές ή να ριντίσ΄ τσι μπλιές μι γαλαζόπιτρα» (για να μπω και λίγο στο περίφημο «Γλωσσικό Ιδίωμα του Πηλίου» του), τότε βάζει μια «άνω τελεία» στα γραψίματα και τρέχει μ΄ ευχαρίστηση στα πηλιορείτικα κατατόπια. Και τα προλαβαίνει όλα. «Δε με νοιάζει να πεθάνω – μου είχε πει σε μια πορεία μας – με νοιάζει που θα χάσω αυτό το πανέμορφο βουνό»…
Το χιούμορ είναι μια άλλη πλευρά που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο που τα προκάνει όλα, κάτι που δεν γίνεται σ΄ όλους αντιληπτό, γιατί ο χιουμοριστικός λόγος του Λιάπη είναι «Αϊγιουργίτ΄κους», βραδυφλεγής και «σκάζει» αναδρομικά με συνεχόμενες εκρήξεις. Εκείνο όμως που τον ανεβάζει περισσότερο στα μάτια μας, είναι που δεν ανέβηκε το καλάμι. Να ‘ταν άλλοι στη θέση του θα ‘χαν τέτοιο συγγραφικό τουπέ που θα σου μίλαγαν μόνο επί συνεντεύξει. Ετούτος βέβαια το παρακάνει στη σεμνότητα. Είναι σ΄ όλους καταδεχτικός κι ενώ κάθε φορά αποφασίζει να πει «όχι», λόγω φόρτου εργασίας, στα φιλικά και άλλα αιτήματα, τελικά τον ξαναβλέπουμε πότε να γράφει προλόγους και εισαγωγές, πότε να μιλάει σε πνευματικές συνάξεις και πότε να παρουσιάζει ποικίλες άλλες εκδηλώσεις. Και τα προλαβαίνει όλα…
Δεν ξέρω αν αληθεύουν και κάποια άλλα καινούργια αιτήματα που απευθύνονται στον Λιάπη. Ακούστηκε ότι δέχεται ακόμα και παραγγελίες … επιταφίων λόγων από κάποιους που νιώθουν ότι φτάνει η ώρα τους κι επιθυμούν ν΄ «ακούσουν» δυο λόγια της προκοπής κι όχι ανούσια μεταθανάτια εγκώμια που αναμασούν συνήθεις λόγιοι και λογάδες. Λέω να του ζητήσω έναν «επιτάφιο» κι εγώ, αλλά … Κώστα μου όχι, σε παρακαλώ, για μένα άστο γι΄ αργότερα, έχουμε καιρό, έχεις πολλές δουλειές και δεν τα προλαβαίνεις όλα….