Είναι γνωστό ότι όλοι μας στον μικρόκοσμό μας το παίζουμε «επαναστάτες». Το συνηθίζουμε αυτό ως λαός…
Μία επανάσταση όμως που δεν επιχειρήθηκε ποτέ και που θα ήταν ίσως η πιο αποτελεσματική μεταβολή στη δομή και τη λειτουργία του Κράτους, της Νομαρχίας ή του Δήμου, αλλά και της τοπικής κοινωνίας γενικότερα, είναι η επανάσταση στο σύστημα των επιλογών μας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αξιοκρατία, δηλαδή η επιλογή των αρίστων, σε όλους τους τομείς του δημοσίου βίου έχει αντικατασταθεί από την αναξιοκρατία και τη μετριοκρατία. Ανέκαθεν οι επιλογές των εκάστοτε Κυβερνήσεων υπαγορεύονταν από ποικίλα κριτήρια, εκτός από το κριτήριο της αξίας. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια το φαινόμενο το ζήσαμε έντονα στη Νομαρχία και το Δήμο.
Αποφασιστική λύση στο θέμα, δίνει κάθε φορά, η δυναμική των κομμάτων ή των κοινωνικών ομάδων – πίεσης. Και όσο το κράτος γίνεται κράτος – ασφαλιστής ή πατερναλιστικό κράτος, τόσο στην κλίμακα των επιλογών η αξία κατέχει την τελευταία θέση και επικρατεί η σκοπιμότητα και η μωρία των… μορίων, που σε έσχατη ανάλυση οδηγούν στη στασιμότητα και στο τέλμα…
Κοιτάξτε προσεκτικά ποιοι μπήκαν στους Δήμους και θα καταλάβετε καλά τι εννοώ…
Οι προσλήψεις και η μετριοκρατία
