Ο κίνδυνος της ανόδου

Ηταν και τότε καλοκαίρι, σχεδόν μήνας Αύγουστος, στην αποκορύφωση των διακοπών των νεοελλήνων. Το κλίμα ευφορίας διάχυτο σ΄ ολόκληρη την ελληνική επικράτεια και κυρίως στις παραλίες των κοσμοπολίτικων νησιών. Ήταν το 1999, λίγους μήνες πριν από τις εθνικές εκλογές του 2000. Όπως και τώρα δηλαδή…
Ήταν τότε που τα όνειρα έγιναν εφιάλτες και οι προσδοκίες συντρίμμια. Τότε που οι Έλληνες κατάλαβαν για μία ακόμη φορά πόσο εύκολα μπορούν να βρεθούν από τον παράδεισο στην κόλαση.
Δεν χρειάζεται να έχει κανείς ιδιαίτερες γνώσεις για να αντιληφθεί ότι αναφερόμαστε στο ναό του χρήματος, στο ελληνικό χρηματιστήριο.
Και τώρα, όπως και τότε, καταγράφονται ρεκόρ. Μάλιστα αυτές τις ημέρες το χρηματιστήριο Αθηνών κατέγραψε την υψηλότερη τιμή της τελευταίας επταετίας, σπάζοντας το φράγμα των 5.000 μονάδων. Αυτές τις ημέρες θα αποδειχθεί, αν οι Έλληνες έβαλαν μυαλό από το πάθημά τους ή συνεχίζουν ως αμετανόητοι αιθεροβάμονες.
Αυτές τις ημέρες είναι καλό να μη ξεχνάμε ότι οι κόποι μιας ζωής και περιουσίες που κτίστηκαν με αίμα εξανεμίστηκαν σε λίγα μόνο 24ωρα. Αν κοιτάξουμε και λίγο πέρα από την αυλή μας και τις συνέπειες που είχε τότε το χρηματιστήριο στον καθένα μας ξεχωριστά, θα καταγράψουμε και τον γενικότερο αντίκτυπό του στην ελληνική οικονομία. Από τότε χρεοκόπησαν επιχειρήσεις, διαλύθηκαν νοικοκυριά και εκτινάχθηκε στα ύψη ο δανεισμός. Χρεοκοπήσαμε δηλαδή.
Ως ελάχιστο μέτρο σύνεσης και ασφάλειας παραθέτουμε σήμερα αυτές τις γραμμές, πιστεύοντας ότι δεν έχει σημασία ποια κυβέρνηση κυβερνάει τον τόπο, αλλά ποιον λαό καλείται να κυβερνήσει. Είναι, άλλωστε, γνωστά τα πάθη και τα ελαττώματα του Έλληνα.