Νοθεία ήξερα για κρασιά, βενζίνες, γιαουρτάκια,
μέλια, γλυκίσματα, ποτά, κονσέρβες, πατατάκια.
Νοθεία όμως για γραπτά, δεν ήξερα ως τα τώρα,
φαίνεται όμως θα τα ιδώ, όλα σε αυτή τη χώρα.
Την χώρα αυτή όπου ανθεί, φαιδρά πορτοκαλέα
που κοκκινίζει η σταφυλή και θάλλει η ελαία.
Τη χώρα της διαφάνειας, της τήρησης των νόμων,
της πάταξης της διαφθoράς, αλλά και παρανόμων.
Της χώρας που τραβά μπροστά, οπίσω δε γυρνάει,
ως λέει ο πρωθυπουργός, που λόγια δεν «μασάει»,
Μα θα μου πείτε ο άνθρωπος, τι να πρωτοπροσέξει,
συνέχεια γκάφες κάνουνε αυτοί που έχει επιλέξει.
Και αν ήταν εν αγνοία τους, θα έλεγα απλά εντάξει,
μα βλέπω ότι εν γνώσει τους το κάνουνε στην πράξη.
Σκόπιμα αλλά και κρυφά, οι πιο πολλοί το κάνουν,
να απαξιώσει τους θεσμούς, όλο τον κόσμο βάνουν.
Το πιο αδιάβλητο ως τα χθες, σύστημα στη Ελλάδα,
το κάνανε φίλοι και αυτό, κιμά και στραπατσάδα.
Κι άντε να πεις σε νέο μας, θα μπεις με τη σειρά σου,
δίκαιο θα έχει αν θα σου πει, «κόψει τα γαλλικά σου».
Αν όλα αυτά ανασύσταση, του κράτους εννοούνε,
Θα πρέπει όλοι τους στα βαθειά, να πάνε να πνιγούνε.
Δεν είναι αυτή ανασύσταση, φίλε μου μόνος κρίνε
αλλά «λόγω κλεισίματος», διάλυση οριστική ‘ναι.
Μοιάζουν όπως σε λαϊκή που λίγο πριν να κλείσει,
τα βάζει όσο – όσο ο έμπορας, για να τα ξεπουλήσει…
