ΤΟΠΙΚΑ

Προσμονές

προσμονές-851206

Το κοκόρι ακούω να λαλεί
καινούρια μέρα, γλυκιά προσμονή.
Κάτι θα φέρει, κάτι θα γενεί
Μικρού παιδιού ψυχή,
μεγάλου προσμονή.
Όλα αλλάζουν και περνούν,
αρκεί τα γιασεμιά, πάντα να μοσχοβολούν,
κι οι γαρδένιες, να φυλλοροούν ακόμη,
και της πόλης τα μπαλκόνια να κoσμoύν,
όπως τα πουλιά, έρχονται
από αλλoύ περνούν όλο για κάπου
πάντα τραβούν.
Ό,τι μένει σταθερό, ίσως δεv είναι προσιτό
μες στου ανέμου τη ζωή,
όλοι αλλάζουμε
σκαλί, πλούσιοι και φτωχοί.
Μα αφού το κοκόρι
ώρα πια τώρα λαλεί,
μέρα αλλάζει η ζωή,
όλο και κάτι θα γενεί
μέσα σ’ αυτή την αλλαγή,
αρκεί καλό που θα χει βγει!
όπως απ την κερήθρα το κερί
τον κόκορα όμως, πάλι ακούω να λαλεί.
Ω! γλυκιά που είναι η προσμονή!

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου