Τη μνήμη του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου τιμά και φέτος η Μητρόπολη Δημητριάδος, επί είκοσι τέσσερα χρόνια Ποιμενάρχη της, καθώς συμπληρώνονται δεκατέσσερα χρόνια από την εκδημία του.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Αύριο Παρασκευή 28 Ιανουαρίου στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Βόλου θα τελεστεί θεία λειτουργία, στο τέλος της οποίας θα ψαλεί Αρχιερατικό Μνημόσυνο, προεξάρχοντος του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Δημητριάδος Ιγνατίου.
Διαχρονική η πνευματική παρακαταθήκη του Μακαριστού, ο οποίος αποτελεί φωτεινή προσωπικότητα στο διηνεκές. Βρισκόταν πάντα μπροστά από την εποχή του και όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν, μιλούν πάντα με την ίδια συγκίνηση για το έργο και την προσφορά του.
Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ επικοινώνησε με τον στενό του συνεργάτη, εκπρόσωπο Τύπου της Μητρόπολης Δημητριάδος και προϊστάμενο του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Νικολάου Βόλου π. Επιφάνιο Οικονόμου, αναζητώντας απαντήσεις στο ερώτημα πόσο διαφορετική θα ήταν η σημερινή εποχή, αν βρισκόταν στη ζωή ο Μακαριστός.
«Το πρώτο μέλημά του θα ήταν η ενότητα του λαού του Θεού, η οποία στην περίοδο των δύο τελευταίων ετών τίθεται σε αμφισβήτηση λόγω των ακραίων τάσεων και φωνών που εκδηλώνονται στην πατρίδα μας και όχι μόνο. Θα εργαζόταν για την εδραίωση της ενότητας, προτάσσοντας αφενός τη χάρη του Θεού ως το πρώτο και βασικό μέσο αντιμετώπισης των ανθρώπινων δυσκολιών, αφετέρου, καθ’ ότι πρόκειται για πανδημική κρίση, θα συνιστούσε στον λαό να υιοθετήσει τις υποδείξεις της επιστημονικής κοινότητας, η οποία είναι η μόνη αρμόδια για να διαχειρίζεται τέτοιου είδους κρίσεις» υπογραμμίζει ο π. Επιφάνιος.
«Αλλωστε, και ο ίδιος επεδείκνυε εμπιστοσύνη στην ελληνική επιστημονική κοινότητα, με την οποία και ως Μητροπολίτης Δημητριάδος και ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος στενότατα συνεργαζόταν για την αντιμετώπιση ποικίλων βιοηθικών προβλημάτων και προκλήσεων, ενώ στην επιστήμη, μετά τα χέρια του Θεού, εναπέθετε και τη ζωή του στο τελευταίο κομμάτι του βίου του, όταν έπρεπε να υποβληθεί σε μεταμόσχευση για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της υγείας του» προσέθεσε ο π. Επιφάνιος.
Διαχρονική η πνευματική παρακαταθήκη του Μακαριστού, με τον εκπρόσωπο της Μητρόπολης Δημητριάδος να επισημαίνει ότι: «Ο Χριστόδουλος μιλούσε στις καρδιές των ανθρώπων απευθείας. Μιλούσε χωρίς περιστροφές. Ο,τι ένιωθε, το εξέφραζε. Δεν έκλινε το κεφάλι σε καμία αρχή και σε καμία εξουσία, πέραν του Θεού και της Εκκλησίας. Για αυτό και εκτιμήθηκε και αγαπήθηκε τόσο πολύ από τον λαό και δεν ξεχνιέται».
Αφησε τεράστιο έργο
Ο Μακαριστός Χριστόδουλος εξελέγη το 1974 Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού σε ηλικία 35 ετών και ήταν ο νεότερος στην Ιεραρχία. Η ενθρόνισή του έγινε στις 4 Αυγούστου 1974 σε κλίμα ενθουσιασμού, με επευφημίες και ροδοπέταλα.
Στη διάρκεια των 24 χρόνων, που διετέλεσε Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού, ίδρυσε το «Σπίτι της Γαλήνης του Χριστού» για τους ηλικιωμένους, τη «Χριστιανική Αλληλεγγύη» για τους άπορους, το Κέντρο Συμπαράστασης Οικογένειας και τον Συμβουλευτικό Σταθμό Προβλημάτων Εφηβείας.
Καθιέρωσε για πρώτη φορά κληρικολαϊκές συνελεύσεις, δημιούργησε κατασκηνώσεις για παιδιά όλων των ηλικιών, στέκι για τη νεολαία, ραδιοφωνικό σταθμό Ορθόδοξη Μαρτυρία (τον πρώτο για Μητρόπολη εκτός Αθηνών) και ιδιωτικό σχολείο της Μητρόπολης. Χορήγησε υποτροφίες εκ μέρους της Ιεράς Μητρόπολης και συνεισέφερε στην αποστολή αρρώστων στο εξωτερικό.
Επί των ημερών του λειτούργησε Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, συγκρότησε ενώσεις για την προστασία της ελληνικής γλώσσας σε συνεργασία με επιστήμονες της περιοχής. Θεμελίωσε κτιριακό συγκρότημα σε έκταση περίπου 100 στρεμμάτων στην περιοχή Μελισσάτικα, έξω από τον Βόλο. Σήμερα, εκτός των γραφείων της Μητρόπολης, στο συγκρότημα λειτουργεί συνεδριακό κέντρο. Εμφαση όμως έδινε και στο έμψυχο δυναμικό της περιοχής. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν ήρθε για πρώτη φορά στον Βόλο υπήρχαν δώδεκα ιερείς θεολόγοι, ενώ όταν έφυγε άφησε περίπου 80.
Στις 28 Απριλίου 1998 εξελέγη από την ιεραρχία με μεγάλη πλειοψηφία Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, σε διαδοχή του μακαριστού Σεραφείμ και κοιμήθηκε στις 28 Ιανουαρίου του 2008, με μια ατέλειωτη λαοθάλασσα, από κάθε γωνιά της Ελλάδας, να συρρέει για να απευθύνει το τελευταίο αντίο στον χαρισματικό ιεράρχη, που άφησε εποχή.
