Από τη μια ο καύσωνας, την άλλη η υγρασία,
τα νεύρα όλων πειράχτηκαν, πάθαν παραλυσία.
Και τούτο το φαινόμενο, προδήλως διακατέχει
όποιον στο κοινοβούλιο, θέση αιρετού κατέχει.
Με όσα βλέπω στη Βουλή μα και τα «παραθύρια»,
δείχνουν πως τους αρέσουνε, πολύ τα «πανηγύρια».
Στην άτυπη προεκλογική, που έχουνε πέσει δίνη,
με όσα ακούω τρελαίνομαι και ήδη μου τη δίνει.
Και πιο πολύ η κυβέρνηση, που λησμονά όσα λέει
και σ’ ό,τι γίνεται στραβό, πάντα ένας άλλος φταίει.
Μες τη Βουλή προσπάθεια, κάνουν ποικιλοτρόπως,
ποιος την καταλληλότερη, ατάκα θα πει πρώτος.
Μας λέει ο ένας το μακρύ και ο άλλος το κοντό του,
θέλει να φτιάξει το προφίλ, κάθε ένας το δικό του.
Προχθές άκουγα στη Βουλή, να αναμασούν τα ίδια,
σε μια προσπάθεια να βρουν, ψήφους στ αποκαΐδια.
Λεν φταιν όμως μονάχα αυτοί, πρέπει να σας θυμίσω,
φταίμε και εμείς που τρέχουμε, σαν χάνοι από πίσω.
Toύτo το ξέρουν όλοι τους, εδώ και πολλά χρόνια
πειράζει, όμως θα σας το πω, μας θεωρούν κωθώνια.
Βρίζουμε αυτούς που κυβερνούν, πως έχουν αθετήσει,
όσα είχαν τάξει και για αυτό, τους είχαμε ψηφίσει.
Φωνάζουμε όλοι, τι έκαναν, να φύγoυν δεν τους θέμε.
Σήμερα ποιον θα ψήφιζες; «πάλι τους ίδιους λέμε!»
Δυο θα συμβαίνουν φίλοι μου και δώστε σημασία,
ή μας κτύπησε ο μαζοχισμό ς, ή πάθαμε αμνησία…
