Εντονη συγκίνηση έχει προκαλέσει στην τοπική κοινωνία ο θάνατος του Ηλία Γιαννακού του Ιωάννου, από τη Χλόη. Επρόκειτο για τον γηραιότερο τσέλιγκα στην περιοχή και ενδεχομένως στη χώρα, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 103 χρόνων.
Σαρακατσάνος στην καταγωγή ο υπεραιωνόβιος τσέλιγκας, έγραψε… ιστορία ο ίδιος και η οικογένειά του στον χώρο της κτηνοτροφίας. Έχαιρε της εκτίμησης όλων, ενώ για περισσότερο από έξι δεκαετίες δέσποζε στον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα στην περιοχή του δήμου Ρήγα Φεραίου.
Αφησε πίσω του πέντε παιδιά, πολύ καλά αποκατεστημένα, εγγόνια και δισέγγονα.
Τα τελευταία 40 χρόνια έζησε στην πόλη του Βόλου όπου ήταν ιδιαίτερα γνωστός, ενώ η κηδεία του έγινε χθες στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Χλόης, όπου συγγενείς και φίλοι τον «αποχαιρέτησαν» με σεβασμό, έχοντας να θυμηθούν πολλά από την πολύχρονη δράση και τον δυναμικό του χαρακτήρα.
Ο αειθαλής, αεικίνητος τσέλιγκας από τότε που αντίκρισε τον κόσμο, ασχολήθηκε με την κτηνοτροφία και τη γεωργία.
Ακολούθησε την παράδοση της οικογένειας και από πολύ μικρός μαζί με τα αδέρφια του κατάφερε να προκόψει και να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους τσελιγκάδες στην ευρύτερη περιοχή του Βελεστίνου.
Τους χειμώνες κρατούσε τα κοπάδια του στην περιοχή της Χλόης, ενώ το καλοκαίρι έπαιρνε τα βουνά. Δεν υπήρχε στο Βέρμιο και το Καϊμακτσαλάν απάτητο μέρος και βουνοκορφή για εκείνον.
Με την γκλίτσα στο χέρι οδηγούσε τα κοπάδια, ενώ παράλληλα είχε ενεργό συμμετοχή στην καλλιέργεια των στρεμμάτων γης που είχε η οικογένεια.
Όλοι τον σέβονταν και τον εκτιμούσαν. Ηθελαν να ακούνε τη γνώμη του και ακολουθούσαν με ευλάβεια τις συμβουλές που έδινε. Νεότεροι κτηνοτρόφοι έχουν να θυμούνται πολλά από όσα τους δίδαξε.
Το «φευγιό» του σηματοδοτεί το τέλος μίας εποχής. Με τον θάνατό του έκλεισε ένας κύκλος ιστορίας στον χώρο της κτηνοτροφίας, όταν τα τσελιγκάτα μεσουρανούσαν στον κάμπο και στα βουνά.
ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
