Η απίστευτη ταλαιπωρία πολίτη και το αίτημα για αλλαγή διεύθυνσης, που δεν έφτασε ποτέ στις υπηρεσίες
Σε πραγματική «Οδύσσεια» εξελίχτηκε για πολίτη, συνταξιούχο εκπαιδευτικό, η αίτηση για έκδοση νέας πιστωτικής κάρτας στην Εθνική Τράπεζα.
Η προηγούμενη πιστωτική του κάρτα έληξε τον περασμένο Απρίλιο. Ο ίδιος θεώρησε ότι θα πρέπει να κάνει τη διαδικασία για συνέχιση χρήσης και έκδοσης νέας κάρτας νωρίτερα.
Επειδή διαθέτει σπίτι στην Αθήνα, είχε αρχικά δηλώσει διεύθυνση κατοικίας στην Αττική για να του αποσταλεί η πιστωτική κάρτα.
Μεσολάβησε όμως το δεύτερο lockdown και ο ίδιος δεν μπορούσε να μετακινηθεί στην Αθήνα λόγω των περιορισμών. Ετσι σκέφτηκε να ζητήσει αλλαγή διεύθυνσης ώστε να παραλάβει την πιστωτική του κάρτα στον Βόλο.
Από εκεί αρχίζει ένας ολόκληρος Γολγοθάς για τον ίδιο, σύμφωνα με τα όσα εξιστόρησε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ περιγράφοντας την ταλαιπωρία του. Μολονότι κατέθεσε αίτημα γραπτώς σε υποκατάστημα της τράπεζας στον Βόλο, αυτό ως φαίνεται δεν προωθήθηκε ποτέ στην αρμόδια υπηρεσία της ΕΤΕ κεντρικά.
Μάταια ο ίδιος περίμενε. Οι μέρες περνούσαν, αλλά πιστωτική κάρτα στα χέρια του δεν είχε. Αρχικά το απέδωσε στις καθυστερήσεις που καταγράφονται το τελευταίο διάστημα στην διανομή της αλληλογραφίας από τα ΕΛΤΑ. Έψαξε, ρώτησε μέχρι που βεβαιώθηκε ότι δεν είχε φτάσει καμία κάρτα επ’ ονόματι του στα ΕΛΤΑ Βόλου.
Απευθύνθηκε εκ νέου στην τράπεζα δεν μπόρεσε όμως να βγάλει άκρη. Τη δεύτερη φορά που ζήτησε ενημέρωση αποκαλύφτηκε ότι το αίτημά του για αλλαγή διεύθυνσης δεν προωθήθηκε ποτέ στην Αθήνα.
Τόσον καιρό άδικα περίμενε πιστεύοντας ότι το θέμα είχε διευθετηθεί.
Όταν ζήτησε εξηγήσεις προκειμένου να ξεμπλοκαριστεί το θέμα και επιτέλους να αποκτήσει πιστωτική κάρτα, οι αρμόδιοι υπάλληλοι, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενά του, επέμειναν ότι θα πρέπει να επαναυποβάλλει αίτηση για πιστωτική κάρτα διότι η προηγούμενη διαδικασία πλέον θεωρείται άκυρη.
Ο ίδιος δεν το αποδέχτηκε. Ζήτησε με βάση τα προηγούμενα δικαιολογητικά που κατέθεσε να διευθετηθεί το θέμα. Μέχρι την περασμένη Παρασκευή οι δύο πλευρές δεν είχαν καταφέρει να «βρούνε» κοινό τόπο συνεννόησης, με τον συνταξιούχο εκπαιδευτικό να παραμένει με «άδεια χέρια», χωρίς πιστωτική κάρτα.
ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
