Ο χαρισματικός Βολιώτης σεφ μιλά στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για το Master Chef, το κανάλι του στο YouTube και τα όνειρα, που δεν του στερεί η πανδημία
Συνέντευξη στη ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Τρία χρόνια μετά την κατάκτηση του τρόπαιου στο τηλεοπτικό Master Chef, ο Τιμολέων Διαμαντής, με καταγωγή από τη Μακρινίτσα, έχει χαράξει τον δικό του δρόμο, δημιουργώντας το δικό του κανάλι στο YouTube και στούντιο στη Νέα Ιωνία. Ο Βολιώτης σεφ, που έχει πάθος με τις πηλιορείτικες γεύσεις και τα τοπικά προϊόντα, έχει αναπτύξει επικοινωνία με το κοινό, με περισσότερες από 3 εκατομμύρια, συνολικά, προβολές.
Με αφορμή την προβολή του πέμπτου κύκλου του Master Chef μιλά στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για τα όνειρά του, τις επιπτώσεις της πανδημίας στην εστίαση και την τοπική οικονομία, αναφερόμενος με έμφαση στην ανάγκη ανάδειξης των τοπικών προϊόντων. Σε πείσμα της πανδημίας, προτείνει δρόμους ανάπτυξης, με γνώμονα την παράδοση, ενώ δηλώνει με νόημα «επειδή κάποιος είναι στην τηλεόραση συνέχεια και εγώ δεν είμαι, δεν σημαίνει ότι είμαι αποτυχημένος».
Ποιος είναι ο απόηχος από τη συμμετοχή σας στο Master Chef, τρία χρόνια μετά την κατάκτηση του τρόπαιου;
Στην αρχή υπάρχει η «ρετσινιά» της τηλεόρασης, γιατί το να καθιερωθείς στην τηλεόραση ή να πεις ότι θα κάνεις καριέρα, είναι πολύ δύσκολο, γιατί υπάρχουν πάρα πολλά άτομα. Oλοι μπαίνουν στο «χορό», όλοι έχουν μια ευκαιρία. Προσωπικά, είχα πάει συνειδητοποιημένα στο παιχνίδι για να κερδίσω και να δείξω τη δουλειά μου. Βγαίνοντας, ο κόσμος πιστεύει ότι θα συνεχίσεις να είσαι τόσο γνωστός, ότι θα είσαι στην τηλεόραση, θα κάνεις πάρα πολλά πράγματα. Με τα δεδομένα του κόσμου, τα πολλά πράγματα για έναν άνθρωπο είναι και διαφορετικά. Εγώ κέρδισα έναν ακόμη διαγωνισμό στο Μαϊάμι υλοποιώντας την ιδέα που είχε ο σεφ Δημήτρης Πιλιότης, είμαι υπεύθυνος του φαγητού στη «Φάρμα» Καραΐσκου, έχω το κανάλι μου στο Youtube, έχω το στούντιο. Χρειάζονται πολύ αργά βήματα για να δείξεις ότι άξιζε που κέρδισες τον τίτλο και δεν έχουμε όλοι τον ίδιο δρόμο. Επειδή κάποιος είναι στην τηλεόραση συνέχεια και εγώ δεν είμαι, δεν σημαίνει ότι είμαι αποτυχημένος, γιατί ο κόσμος, έτσι το εκλαμβάνει.
Η κατάκτηση του τίτλου του Master Chef, που σας ακολουθεί, ήταν το εισιτήριο για να κάνετε τα όνειρά σας πραγματικότητα;
Αυτό που σου δίνει πραγματικά, αν το δούμε ρεαλιστικά και όχι ρομαντικά, είναι το εισιτήριο για να κάνεις κάποια πράγματα με τα χρήματα που έχεις κερδίσει, το ότι έχεις αρκετές γνωριμίες στον κλάδο, σε γνωρίζουν εταιρείες και έχεις γνωριμίες στο εξωτερικό. Εμένα το εισιτήριο μου αυτό ήταν. Οτι έκανα γνωριμίες στα εστιατόρια που πήγαμε στο εξωτερικό και τώρα όταν πηγαίνω Ισπανία, βλέπω τους συγκεκριμένους σεφ που είναι από τους καλύτερους στον κόσμο. Εχεις να ρωτήσεις κάποιον για κάτι παραπάνω. Να σε βοηθήσουν όταν βρεθείς στο εξωτερικό και επιπλέον σου δίνει και ένα ακόμη μεγάλο εισιτήριο, την αγάπη του κόσμου, για να σε ακολουθήσει και να ταυτιστεί μαζί σου, εφόσον έχεις να του δείξεις κάτι ουσιαστικό. Γι αυτό προτίμησα να μείνω στην επαρχία, για να κάνω κάτι ουσιαστικό.
Πόσες ευκαιρίες μπορεί να προσφέρει σε σεφ η παραμονή στα πάτρια;
Εχουμε το κανάλι στο YouTube, κάνουμε μαθήματα μαγειρικής και στη «Φάρμα», σε ξένους από όλο τον κόσμο, όταν ήταν ανοιχτά, και γενικά ενδιαφερόμαστε να φέρουμε γεύσεις από το χωράφι στο τραπέζι. Αυτή είναι και η φιλοσοφία και η ανάδειξη της παραδοσιακής κουζίνας και της πηλιορείτικης κουζίνας, κατά κύριο λόγο. Νομίζω ότι είμαι ο μόνος νέος που ασχολείται τόσο πολύ με την παράδοση, για να αναδείξουμε τα χωριά του Πηλίου και τις ξεχασμένες συνταγές και να φέρουμε τις συνταγές στα δεδομένα της γενιάς μας, στο 2021.
-Τουρισμός, οικονομία και εστίαση συνθέτουν δύσκολη εξίσωση στη διάρκεια της πανδημίας. Μπορούν να ανατραπούν τα δεδομένα, να σημειωθεί ανάπτυξη με φόντο την πρώτη ύλη, τα τοπικά προϊόντα, τα βότανα και τα αρωματικά του Πηλίου;
Είναι ένα τεράστιο πλήγμα η πανδημία, γιατί όταν αναφερόμαστε σε εστίαση – τουρισμό, ο κόσμος δεν καταλαβαίνει ότι γύρω από αυτό ζουν και όλα τα επαγγέλματα. Είναι άλλα 500 επαγγέλματα τριγύρω. Ζούμε από την εστίαση στην Ελλάδα, αλλά δυστυχώς δεν έχουμε πρωτογενή τομέα. Αν ο Βόλος είχε ακόμη το εργοστάσιο Τσαλαπάτα, τη βιομηχανία, ο κόσμος θα δούλευε στα εργοστάσια. Τώρα αναγκαζόμαστε να φεύγουμε από τα σπίτια μας, να έχουμε εποχικές δουλειές. Αφού ζούμε από αυτό, το θέμα είναι ότι τα ελληνικά προϊόντα είναι ακόμη ακριβά, για αυτό ο κόσμος δεν μπορεί να τα αγοράσει κάποιες φορές. Επιμένω κι εγώ να αγοράζουμε ελληνικά προϊόντα, αλλά πρέπει το κράτος να χρηματοδοτήσει τους τοπικούς παραγωγούς, να έχουν παραπάνω πόρους, για να μπορέσουν να μειώσουν τις τιμές τους και να υπάρχει μεγαλύτερη ζήτηση.
Ατού για τη Μαγνησία οι τοπικές γεύσεις; Εχουν αναδειχθεί όσο θα έπρεπε, για να προσελκύσουμε τον εναλλακτικό τουρισμό;
Νομίζω ότι έχει ξεκινήσει αυτή η προσπάθεια, αλλά πρέπει να καταλάβουν τα τοπικά εργοστάσια, οι μεγαλοεπιχειρηματίες της περιοχής, που είναι ακόμη λίγο παλιά «μυαλά», ότι πρέπει να βάλουν νέο κόσμο, να προωθήσουν λίγο διαφορετικά τα προϊόντα τους, γιατί ζούμε στο καλύτερο σημείο της Ελλάδος, έχουμε τρομερά προϊόντα, και έχει ξεκινήσει να χαρτογραφείται η τοπική κουζίνα. Απλά, πρέπει να δώσουν έμφαση σε μας, τους νέους. Θα πάρουμε την γνώση των παλιών, θα πάρουμε την παράδοση, μπορούμε να το κάνουμε σε μεγαλύτερο επίπεδο, αρκεί να μας δώσουν την ελευθερία, να μας ακούσουν και να μας προωθήσουν. Δεν μιλάω μόνο για μένα, είναι και άλλοι αξιόλογοι νέοι άνθρωποι και όχι μόνο μάγειρες, αλλά και γεωπόνοι, τοπικοί παραγωγοί. Τα νέα παιδιά πρέπει να μπουν μπροστά, οι παλιοί να χρηματοδοτήσουν αυτή την κατάσταση, για να προχωρήσουμε. Μακάρι να αξιοποιηθεί όλο το Πήλιο.
Πόσες δημιουργικές διεξόδους μπορεί να προσφέρει η περίοδος της πανδημίας, με κλειστή εστίαση και την αβεβαιότητα που επικρατεί;
Η μόνη διέξοδος είναι μόνο από web seminars και όλο αυτό από το διαδίκτυο με ουσιαστικές διαλέξεις ή σεμινάρια. Μπορούμε να μιλήσουμε για τα βότανα, να μιλήσουμε για το βουνό, να μιλήσουμε για την τοπική κουζίνα. Η μόνη διέξοδος είναι, δυστυχώς, μέσα από το διαδίκτυο, με κάποιες διαλέξεις και νομίζω ότι αυτή τη στιγμή κάποιος, αν είναι έξυπνος, μπορεί να κάτσει να διαβάσει και ο ίδιος. Τώρα είναι ευκαιρία που οι περισσότεροι κάθονται, να κάτσουν να διαβάσουν, να ψάξουν παλιά βιβλία, παλιές συνταγές, να ρωτήσουν τις γιαγιάδες, να αναρωτηθούν τι έχει πάει λάθος. Υπάρχει ξενομανία ακόμη στην μαγειρική στην Ελλάδα και ακόμη και στην γλώσσα, χρησιμοποιούν μόνο αγγλικές λέξεις. Κάτι Ελληνικό, μπορεί να ακούγεται περίεργο. Κι εγώ χρησιμοποιώ αγγλική ορολογία, αλλά ας σταματήσουμε. Ας χρησιμοποιήσουμε λίγο την τοπική γλώσσα.
Η δύναμη της εικόνας και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν εργαλείο επικοινωνίας, δημιουργίας και επαγγελματικής δραστηριότητας για έναν σεφ;
Είναι ευχή και κατάρα. Η δουλειά μας είναι μέσα από αυτά, πλέον, αλλά δεν υπάρχει μέτρο. Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται, δεν δίνει σημασία. Χρειάζονται πάρα πολλή προσπάθεια και υπομονή από την δική μας πλευρά, που προσπαθούμε να αναδείξουμε τη δουλειά μας. Το βλέπω σαν κοινωνικό λειτούργημα το ζήτημα της εστίασης και ειδικά στην περιοχή που ζούμε, αλλά γενικά για έναν σεφ είναι εργαλείο. Εννοείται ότι μπορεί να αναδείξει πάρα πολύ τη δουλειά του, αλλά με μέτρο.
Στη δική σας περίπτωση, ποια είναι η απήχηση, που έχει το κανάλι σας στο YouTube;
Το κανάλι το είχα ξεκινήσει το 2018 για λίγο, είχαμε κάνει επτά επεισόδια, αλλά το αφήσαμε γιατί δεν μπορούσαμε να ανταπεξέλθουμε οικονομικά. Πήρα την απόφαση στην κρίση, στο πρώτο lockdown να κάνω το στούντιο, γιατί είναι δικός μου ο χώρος στη Νέα Ιωνία. Είναι μικρός χώρος αλλά με τοπικά υλικά, τούβλα Τσαλαπάτα, τα ξύλα είναι ντόπια, τα σίδερα επίσης, είναι όλα τοπικά τα υλικά. Ο,τι παρήγαγε ο Βόλος παλιά, είναι όλα δικά μας, φτιαγμένα στο χέρι. Πήρα την απόφαση στο προηγούμενο lockdown να το κάνω, γιατί σκέφτηκα ότι προκειμένου να καθόμαστε, καλύτερα να επενδύσουμε σε κάτι.
Εχει απήχηση. Οσο με μαθαίνει ο κόσμος, γιατί δεν το γνωρίζει ακόμη. Από την στιγμή που με είχε χάσει από τα τηλεοπτικά, μέχρι να ξαναφανείς είναι λίγο δύσκολο, αλλά επειδή ασχολούμαι με τις παραδοσιακές συνταγές περισσότερο και του Πηλίου και από όλη την Ελλάδα, έχει αρκετή απήχηση. Το κανάλι είναι δικό μου, αλλά έχω και παραγωγή δική μου, που είναι τα παιδιά από τη Νέα Ιωνία, οι «Take it serious» και κάνουμε μαζί την παραγωγή.
Υπάρχει ανταπόκριση από όλη την Ελλάδα, αλλά και το εξωτερικό, αρκετά. Φτάνουμε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία. Εχουμε 32.000 συνδρομητές που παρακολουθούν, οι οποίοι έχουν φτάσει μέχρι 80.000 σε κάποια επεισόδια. Ξεκινήσαμε τον Αύγουστο του 2020 και συνολικά, έχουμε ξεπεράσει τα 3 εκατομμύρια προβολές.
Ποια είναι τα μελλοντικά όνειρα και οι μαγειρικοί στόχοι σας;
Ο μεγαλύτερος στόχος είναι η διάρκεια. Να έχω δείξει σε επτά χρόνια, από τώρα που είμαι 31 ετών, τι έχω κάνει την προηγούμενη δεκαετία. Ο στόχος είναι η διάρκεια και όχι κάτι εφήμερο. Στόχος μου είναι να ασχοληθεί όλη η Ελλάδα με την τοπική κουζίνα. Να δώσουμε το έναυσμα και στις σχολές μαγειρικής και στα νέα παιδιά να ασχοληθούν και με τα τοπικά προϊόντα περισσότερο. Να αναδείξουμε τα δικά μας υλικά, να καταλάβουμε γιατί είναι οι γιαγιάδες και οι παππούδες τόσο σημαντικοί στη ζωή μας και στο μαγειρικό κόσμο και να δείξουμε την Ελλάδα, να δείξουμε τι έχουμε να δώσουμε ως περιοχή.
Αν σας δινόταν η ευκαιρία, θα συμμετείχατε και πάλι σε παρόμοιο διαγωνισμό μαγειρικής;
Επειδή το έκανα μια φορά για να κερδίσω, θα συμμετείχα μόνο αν το έπαθλο θα πήγαινε σε φιλανθρωπικά ιδρύματα.
