Απεργιακή συγκέντρωση των δημοσίων υπαλλήλων που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΤΑ Μαγνησίας και του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας πραγματοποιήθηκε με επιτυχία σήμερα το πρωί στην πλατεία Αγίου Νικολάου στον Βόλο.
Την κεντρική ομιλία έκανε ο Δημήτρης Μαριεττάκης πρόεδρος του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Στην ομιλία του έκανε λόγο για «εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης που όλο το προηγούμενο διάστημα δεν έκανε τίποτα για να θωρακίσει το δημόσιο σύστημα Υγείας, γι’ αυτό μπροστά στη νέα έξαρση της πανδημίας, πολλά νοσοκομεία αδυνατούν να λειτουργήσουν. Τα σχολεία άνοιξαν χωρίς κανένα ουσιαστικό μέτρο προστασίας για μαθητές και εκπαιδευτικούς. Ούτε λόγος για μέτρα προστασίας των εργαζομένων στην πλειοψηφία των χώρων δουλειάς», υποστήριξε.
Τόνισε επίσης ότι αντίστοιχη είναι η κατάσταση με τη λειτουργία των Πανεπιστημίων τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά. Όπως είπε: «Οι ελλείψεις και τα προβλήματα που εμποδίζουν τους φοιτητές να συνεχίσουν τις σπουδές τους φανερώνουν τις συνέπειες της λεγόμενης “αυτονομίας” και της μειωμένης κρατικής χρηματοδότησης που υλοποίησαν ως κατευθύνσεις όλες οι κυβερνήσεις, η μία μετά την άλλη».
Ακόμα με την ομιλία του χαρακτήρισε ως «αντιδημοκρατικό και αυταρχικό κατήφορο της κυβέρνησης, τον περιορισμό και την καταστολή των υπαίθριων συγκεντρώσεων όπως έγινε με τους υγειονομικούς, τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές που αντί διαλόγου έστειλε εναντίον τους ΜΑΤ και χημικά».
Καταδίκασε το νέο νόμο που εξήγγειλε η κυβέρνηση για το συνδικαλιστικό κίνημα, όπως και το ν. Αχτσιόγλου για τον περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας.
Τελειώνοντας είπε: “Παίρνουμε αποφασιστικά την υπόθεση στα χέρια μας για να τους χαλάσουμε τα σχέδια! Το σύνθημα «πληρώσαμε πολλά, δεν θα πληρώσουμε ξανά» μπορεί και πρέπει να ακουστεί όσο πιο δυνατά γίνεται, να αγκαλιάσει τους εργαζόμενους σε κάθε χώρο δουλειάς.
Οι ίδιες οι εξελίξεις δείχνουν ότι εκεί που οι εργαζόμενοι παλεύουν και διεκδικούν, όταν παύουν να είναι θεατές, όταν βγαίνουν από την επικίνδυνη αναμονή που καλλιεργεί η κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα, μόνο τότε μπορούν να ελπίζουν για το καλύτερο”.
