Παγωμένα δημόσια έργα, παλαιότερα που δεν αποπληρώθηκαν και μεγάλες δανειακές υποχρεώσεις οδηγούν στη μη απόδοση ΦΠΑ
Είναι συμπτωματικές τόσες συλλήψεις για χρέη στο Δημόσιο επιχειρηματιών του κλάδου μεταλλικών κατασκευών; Όχι, απαντά ο πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Σπύρος Στυλιαρογιάννης και εξηγεί τους σοβαρούς λόγους
Στις διαδοχικές συλλήψεις μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου, οι οποίες στο Βόλο ξεκίνησαν στα τέλη του Δεκεμβρίου, με τη λίστα προς την Υποδιεύθυνση Ασφάλειας και το ΣΔΟΕ διαρκώς να ανανεώνεται, κυρίαρχη θέση καταλαμβάνουν επιχειρηματίες του κλάδου μεταλλικών κατασκευών. Στην πλειοψηφία τους οι επιχειρηματίες, σε βάρος των οποίων εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης για μεγάλα χρέη προς την Εφορία, δραστηριοποιούνται γύρω από το μέταλλο και μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι η κοινή επιχειρηματική ταυτότητά τους.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Βάσω Σαμακοβλή
Η περιπέτειά τους, που καταλήγει να βρεθούν υπόλογοι απέναντι στη Δικαιοσύνη, φαίνεται ότι κρύβει πίσω της κοινή αφετηρία: τη βόμβα που έριξε η οικονομική κρίση στα θεμέλια του κλάδου των κατασκευών, οδηγώντας τις επιχειρήσεις του χώρου σε αδιέξοδο εξαιτίας της παύσης δημοσίων έργων, αλλά και του σημαντικού περιορισμού ιδιωτικών, που υλοποιούνται με το σταγονόμετρο. Κοστοβόρες επενδύσεις με δανειοδότηση τα προηγούμενα χρόνια, επέκταση της δραστηριότητάς τους, πρόσληψη δεκάδων εργαζομένων έμειναν να κλονίζουν σοβαρά τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων του μεταλλουργικού κλάδου, μετά την καθίζηση της οικοδομικής δραστηριότητας και τη ραγδαία μείωση του τζίρου. Οι συνέπειες ήρθαν σαν ντόμινο στον κλάδο, με αποτέλεσμα μεγαλύτερες και μικρότερες επιχειρήσεις του μετάλλου να σκοντάφτουν μπροστά σε ολοένα και περισσότερα εμπόδια για την επιβίωσή τους. Η κατάρρευση των μεταλλοκατασκευών ήταν ιδιαίτερα θορυβώδης στη Μαγνησία, νομό-κέντρο του κλάδου, καθώς στις αρχές του 2000 παρήγαγε το 35-40% του σιδήρου στην Ελλάδα. Οι απανωτοί οικονομικοί κραδασμοί στον κλάδο έφεραν τις τελευταίες εβδομάδες τους επιχειρηματίες μεταλλικών κατασκευών μπροστά σε μια ακόμη δυσάρεστη κατάσταση με την αναζήτηση και τη σύλληψή τους. Η αρχή έγινε στις 16 Δεκεμβρίου με τη σύλληψη 52χρονου εργολάβου μεταλλικών κατασκευών για μη απόδοση ΦΠΑ 172.478 ευρώ. Στις 19 Ιανουαρίου ακολούθησε η σύλληψη 42χρονου ιδιοκτήτη βιοτεχνίας μεταλλικών κατασκευών για οφειλές ύψους 190.858 ευρώ, ο οποίος προσήλθε αυτοβούλως στην Υποδιεύθυνση Ασφάλειας Βόλου. Στις 23 Ιανουαρίου 44χρονη επιχειρηματίας πάλι του κλάδου των μεταλλικών κατασκευών βρέθηκε στα χέρια αστυνομικών για χρέη 1.595.537 ευρώ, ενώ την επομένη παρουσιάστηκε μόνος του στην Ασφάλεια ο 41χρονος αδερφός της, συνιδιοκτήτης της εταιρίας.
Προχθές συνελήφθη 69χρονος επιχειρηματίας μεταλλικών κατασκευών για οφειλές συνολικού ύψους 259.952,93 ευρώ.
Πρόκειται για σύμπτωση τόσες συλλήψεις επιχειρηματιών από τον ίδιο κλάδο; Αρνητικά απάντησε στο ερώτημα ο μέχρι πρότινος πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κατεργασίας Βιοτεχνών Μετάλλου και πρώην πρόεδρος του τοπικού συλλόγου Σπύρου Στυλιαρογιάννη.
«Κανείς από το χώρο των σιδηροκατασκευών δεν έχει κάνει προσωπική περιουσία. Όλα τα χρήματα έπεσαν στη δουλειά μας και αυτό είναι πραγματικό γεγονός», αναφέρει.
Πιάνοντας την αρχή του νήματος, ξεκινά από τη δεκαετία του ’90, όταν ο κλάδος του μετάλλου ανθούσε. Η δραστηριότητα στον ίδιο χώρο εκτινάχθηκε στα ύψη, λόγω αντλήσεως κεφαλαίων από νέες εταιρίες στο χρηματιστήριο για εγκαταστάσεις μεταλλικών κατασκευών. Όταν για τους λεγόμενους ερασιτέχνες του χώρου το ποντάρισμά τους στον κλάδο ξεφούσκωσε και βρέθηκαν σε αδιέξοδο, συμπαρέσυραν μαζί τους και τους παραδοσιακούς βιοτέχνες στην κατεργασία μετάλλου και τις μεταλλοκατασκευές.
Ο κλάδος είδε νέα ανάταση πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τα μεγάλα αθλητικά και συμπληρωματικά έργα που απαίτησε η διοργάνωση. Πολλές από τις μικρότερες επιχειρήσεις ανάλαβαν υπεργολαβίες σε μεγαλύτερες που μπήκαν στο παιχνίδι από κεκτημένη ταχύτητα για την κατασκευή μεγάλων δημοσίων έργων.
Το μαχαίρι, όμως, που ακολούθησε στις χρηματοδοτήσεις έργων, αλλά και η παύση κάθε καινούργιου έργου μπορεί να απομάκρυνε από τον κλάδο τους «ερασιτέχνες», άφησε όμως τους παραδοσιακούς με μεγάλα ποσά που δεν μπορούσαν να εισπράξουν και δίχως κατά συνέπεια να είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις δικές τους υποχρεώσεις.
Ταυτόχρονα, για να σταθούν πιο στέρεα στο χώρο αποτόλμησαν μεγάλες επενδύσεις για την επέκταση της δραστηριότητάς τους και την αύξηση της παραγωγικότητας, με δανειοδότηση που μπορούσαν μεν να αποπληρώνουν όταν οι ετήσιοι τζίροι έφταναν τα 3-4 εκατ. ευρώ, αλλά όχι σήμερα που ούτε καν φτάνει το 25% του τότε.
Σήμερα δε εξαιτίας της οικονομικής θηλιάς αναγκάζονται να αναλαμβάνουν μικρά ιδιωτικά έργα ακόμη και κάτω από το κόστος, απλά για να εισρεύσει ελάχιστο σε σχέση με τα έξοδα ποσό στα ταμεία τους και να μπορέσουν να τα γυρίσουν σε προμηθευτές και εργαζόμενους. Την ίδια ώρα και ενώ η απόλυτη στασιμότητα επικρατεί σε δημόσια έργα, το δημόσιο δεν έχει κλείσει τους λογαριασμούς του για πολλά από όσα είχαν αναλάβει στο παρελθόν. «Πώς θα επιβιώσεις κάτω από αυτές τις συνθήκες; Πώς θα πληρώσεις τους εργαζόμενους σου, τους οποίους γνωρίζεις έναν προς ένα και ξέρεις ότι έχουν να αντιμετωπίσουν τις δικές τους υποχρεώσεις; Μοιραία δεν θα αποδώσεις ΦΠΑ», προσθέτει ο κ. Στυλιαρογιάννης, φτάνοντας μετά από μια σύντομη αναδρομή στη σημερινή δυσάρεστη κατάληξη για τον κλάδο.
Στη Μαγνησία τον τελευταίο χρόνο υπολογίζεται ότι η μείωση των θέσεων εργασίας στον κλάδο του μετάλλου ξεπέρασε το 20% και οι εκτιμήσεις για την αναπλήρωσή τους είναι δυσοίωνες, εάν δεν γίνουν νέες επενδύσεις και δεν υπάρξει ανάκαμψη στην αγορά.
Ανεξέλεγκτη, στο μεταξύ, χαρακτηρίζεται η εισαγωγή μεταλλικών κατασκευών από τρίτες χώρες που θεωρείται ότι επιτείνει ακόμη περισσότερο τη μείωση στον κύκλο εργασιών.
Ακόμη και οι μεγάλες εταιρείες είναι συγκρατημένες στις παραγγελίες, ενώ οι προσφορές για δουλειές που καλούνται να συμμετέχουν είναι απειροελάχιστες σε σχέση με άλλες χρονιές.
«Πώς είναι δυνατόν να κινηθούμε όταν τα μεγάλα έργα έχουν παγώσει και το πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων τις δύο τελευταίες χρονιές είναι μειωμένο κατά 40% και 50%. Εάν δεν δρομολογηθούν έργα σύντομα θα υποχρεωθούμε σε άλλες δραστικές λύσεις», τονίζει ο κ. Στυλιαρογιάννης.
