Κοιμούνται στα παγκάκια στον Αναυρο και σιτίζονται στα Σπίτια Γαλήνης
Τουλάχιστον δεκαπέντε Βολιώτες αναζητούν προσωρινή στέγη στα παγκάκια του Αναύρου τώρα που είναι καλοκαίρι και δεν είναι εκτεθειμένοι σε ακραίες καιρικές συνθήκες όπως βροχές, χαλάζι, χιόνια. Περνούν τις νύχτες τους εκεί και τις υπόλοιπες ώρες του 24ωρου περιφέρονται από σημείο σε σημείο.
Στην πλειονότητά τους είναι άνδρες ηλικίας έως 60 ετών. Κάποιοι από αυτούς είναι μάλιστα νεαρής ηλικίας ακόμη και 25 ετών. Αλλοι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας και ωστόσο παραμένουν στον δρόμο. Στα Σπίτια Γαλήνης της Μητρόπολης και το Κέντρο Ανθρωπιστικής Βοήθειας όπου απευθύνονται για να σιτισθούν ή για να προμηθευτούν ρούχα δύσκολα μιλούν για τις προσωπικές τους ιστορίες.
Κοινός παρονομαστής τους είναι η ανεργία όμως αντιμετωπίζουν και πολλά οικογενειακά προβλήματα. Εχουν γονείς, αδέρφια, αλλά για κάποιον λόγο έχουν απομακρυνθεί από αυτές και είναι μόνοι. Κάποιοι έχουν αποκτήσει και δική τους οικογένεια, αλλά είναι διαζευγμένοι.
Ο εκπρόσωπος της Μητρόπολης στο Κέντρο Ανθρωπιστικής Βοήθειας Πανταζής Γερμάνης λέει ότι βλέπεις στα πρόσωπά τους θλίψη για τη ζωή, διακατέχονται από πικρία.
Οι καταστηματάρχες τούς κερνούν έναν καφέ ή τους βοηθούν στη σίτισή τους. Όμως, δεν επιτρέπουν σε κανέναν να τους πλησιάσει αρκετά και να μοιραστούν τα προβλήματά τους.
Τώρα το καλοκαίρι η παρουσία τους στον Αναυρο είναι περισσότερο αισθητή, καθώς υπάρχει αυξημένη κίνηση στην περιοχή. Εχουν σε ένα μικρό σακβουαγιάζ τα λιγοστά υπάρχοντά τους, ένα μαξιλάρι, ένα σεντόνι, λιγοστά ρούχα. Δεν μπορούν να κουβαλούν περισσότερα πράγματα καθώς πέφτουν και οι ίδιοι θύματα κλοπής!
Ολοι αναζητούν εργασία. Κάποιοι προσφέρονται να εργαστούν χωρίς αμοιβή προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα κρεβάτι και μόνιμο χώρο ώστε να μην είναι εκτεθειμένοι στους κινδύνους της νύχτας.
Ο κ. Γερμάνης λέει ότι είναι οι μόνοι που το Κέντρο Ανθρωπιστικής Βοήθειας τους βοηθάει ανά τακτά χρονικά διαστήματα και όχι κάθε τρίμηνο όπως τους υπόλοιπους ωφελούμενους γιατί το προσωπικό κατανοεί ότι δεν έχουν χώρο για να φυλάξουν τα πράγματά τους.
Σημαντικό θέμα υπάρχει και με τους άστεγους Βούλγαρους. Κοιμούνται κάτω από τα ακινητοποιημένα βαγόνια του ΟΣΕ στις ράγες. Βρίσκονται στον Βόλο με τις οικογένειές τους χωρίς να έχουν μόνιμο χώρο διαμονής αν και έχουν μικρά παιδιά, βρέφη.
Οι περισσότεροι ήρθαν στην Ελλάδα με τη φρούδα ελπίδα ότι θα βρουν μία καλύτερη ζωή και εγκλωβίστηκαν με την οικονομική κρίση. Είναι άγνωστο γιατί δεν επιστρέφουν στην πατρίδα τους όπως είναι άγνωστα και πολλά στοιχεία για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Πάντως, επισκέπτονται το Κέντρο Ανθρωπιστικής Βοήθειας μία φορά το τρίμηνο, εφοδιάζονται με διάφορα πράγματα και ύστερα «εξαφανίζονται» πάλι.
Ο κ. Γερμάνης λέει ότι υπάρχει μεγάλη φτώχεια και άνθρωποι που βρίσκονται πραγματικά σε πολύ μεγάλη ανάγκη και αλλοδαποί και Ελληνες, Βολιώτες και από τα γύρω χωριά, που είναι μοναχικοί και δεν αφήνουν να τους πλησιάσεις.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΓΚΑ
