Εξόδιος ακολουθία χωρίς συγγενείς πρώτου βαθμού – Πέθαναν στον δρόμο δύο Βολιώτες – Ηλικιωμένος κηδεύτηκε δύο μήνες μετά τον θάνατό του
Δύο Βολιώτες πέθαναν κυριολεκτικά στον δρόμο. Ο ένας ήταν άστεγος. Ο δεύτερος μόνος. Ενας τρίτος απεβίωσε στο Νοσοκομείο και επί σαράντα ημέρες δεν τον αναζήτησε ποτέ κανείς.
Αραγε υπήρχαν συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα που δεν ενημερώθηκαν ποτέ το τέλος του; Οι αστυνομικές αρχές και οι κοινωνικές υπηρεσίες δεν δημοσιοποιούν ποτέ τα στοιχεία των νεκρών με βάση τον νόμο για τα προσωπικά δεδομένα, όταν το αστυνομικό δελτίο καταγράφει αρκετά συχνά τον θάνατο ανθρώπων που φεύγουν μόνοι, ενώ συγγενείς αλλά και φίλοι έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν. Οι λειτουργοί γραφείων τελετών γνωρίζουν από κοντά τα ανθρώπινα δράματα. Ο θεσμός της οικογένειας διέρχεται κρίσει εδώ και χρόνια.
«Βλέπεις να κηδεύεται ο πατέρας και απουσιάζει ο γιος. Το πρόβλημα είναι βαθιά κοινωνικό και δεν κάνει διακρίσεις ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της κάθε οικογένειας. Κληρονόμοι και μάλιστα με μεγάλες περιουσίες δεν παρουσιάζονται στις τελετές», αναφέρθηκε χαρακτηριστικά. Ομως όταν υπάρχει μοναξιά, τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Το δεύτερο δεκαήμερο του Ιούνη 65χρονος απεβίωσε σε παγκάκι σε περιφερειακό δήμο. Αισθάνθηκε ξαφνική αδιαθεσία σε κεντρική πλατεία που συνήθιζε να επισκέπτεται. Είχε μείνει μόνος μετά το θάνατο της μητέρας του όμως εντοπίστηκε οικείο του πρόσωπο που ανέλαβε την ταφή του.
Τραγικό τέλος για άστεγο
Εντός του Ιουνίου ο θάνατος 57χρονου στο Αχιλλοπούλειο προκάλεσε απέραντη θλίψη. Ηταν γνωστός στο νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό. Ηταν άστεγος και νοσηλευόταν συχνά στο Νοσοκομείο. Ιδιαίτερα στο διάστημα της καραντίνας υποβαλλόταν συχνά σε εξετάσεις για κορονοϊό λόγω του υγειονομικού πρωτοκόλλου. Αισθανόταν ανά τακτά διαστήματα δύσπνοια και γι ‘αυτό ζητούσε βοήθεια. Ο κόσμος του Νοσοκομείου γνώριζε ότι έμενε έξω στα παγκάκια. Ηταν άνεργος και αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας παρά το γεγονός ότι ήταν νέος. Στη πόλη της Θεσσαλίας εντοπίστηκε τελικά οικείο του πρόσωπο για να αναλάβει την κηδεία.
Στο έλεος της τύχης τους
Ιδιαίτερα σε προχωρημένες ηλικίες οι άνθρωποι καταλήγουν χωρίς τις στοιχειώδεις συνθήκες επιβίωσης. Ο πρόεδρος του Σωματίου Εργαζομένων ΕΚΑΒ Μαγνησίας Παναγιώτης Δαρειώτης λέει: «Αντιμετωπίζουμε άσχημες καταστάσεις. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι μόνοι. Ιδιαίτερα ηλικιωμένοι. Είναι βρώμικοι και πεινασμένοι όχι απαραίτητα επειδή δεν έχουν χρήματα αλλά κυρίως όταν συμβαίνει και αυτό».
Ο ίδιος σημειώνει: «Δυστυχώς δεν έχουν απολύτως κανένα μέλλον. Στο Νοσοκομείο θα πλυθούν και θα σιτιστούν για λίγο χρονικό διάστημα. Μετά τι γίνεται; Δεν υπάρχει κράτος πρόνοιας. Το σπίτι τους δεν τους εξασφαλίζει κάτι. Βρίσκονται πραγματικά στο έλεος της τύχης τους».
Αναπάντητα ερωτήματα
Ο πιο σοκαριστικός θάνατος το τελευταίο διάστημα ήταν ενός υπερήλικα Βολιώτη. Ο άνθρωπος απεβίωσε στις 2 Απριλίου και επί 40 μέρες δεν τον αναζήτησε ποτέ κανείς. Κηδεύτηκε την περασμένη Τετάρτη 17 Ιουνίου με γραφείο τελετών να αναλαμβάνει τα έξοδα κηδείας του. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο λειτουργός δεν άντεξε και τέλεσε την ακολουθία. Κανένας συγγενής του ηλικιωμένου δεν κατέστη δυνατό να εντοπιστεί σε Βόλο και Μαγνησία. Οι προσπάθειες για μακρινό συγγενή σε άλλη πόλη μετέβησαν άκαρπες. Ο άνθρωπος νοσηλευόταν στην Παθολογική Κλινική του Αχιλλοπούλειου με λοίμωξη όταν αισθάνθηκε ξαφνική αδιαθεσία και απεβίωσε. Ούτε το διάστημα της νοσηλείας του που διήρκεσε ένα μήνα ούτε μετά το θάνατό του υπήρχε αναζήτηση από συγγενικό ή φιλικό του περιβάλλον.
Ο ηλικιωμένος ήταν μόνος στη ζωή. Οικείοι του τον είχαν χάσει τα σημεία ζωής του εδώ και δέκα χρόνια. Αγνωστο είναι γιατί κατέληξε σε αυτή την κατάσταση. Ο κόσμος τον θυμάται δραστήριο στην επαγγελματική του ζωή. Η σορός του έμεινε στο νεκροτομείο του Γενικού Νοσοκομείου Βόλου 40 μέρες όπως προβλέπει η νομοθεσία και στη συνέχεια ελήφθη μέριμνα για την ταφή του.
Η αστυνομική έρευνα
Επισημαίνεται ότι όταν υπάρχει αιφνίδιος θάνατος ενημερώνεται πάντοτε η Αστυνομία η οποία διεξάγει έρευνα και στο πλαίσιό της αναζητά συγγενείς. Επίσης πολλές φορές η Αστυνομία ενημερώνεται για θανάτους μοναχικών ανθρώπων από τις κοινωνικές υπηρεσίες του Γενικού Νοσοκομείου Βόλου όταν υπάρχει πρόβλημα. Δυστυχώς δεν είναι εύκολο πάντοτε να εντοπιστούν συγγενείς θανόντων. Σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν πολύ μεγάλες αποστάσεις δεν υπάρχουν συγγενείς ή πολύ μεγάλες αποστάσεις χωρίζουν τους νεκρούς με συγγενείς ή φίλους.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΓΚΑ
