Στραβωμένοι από τον τρόμο οι ως τα τώρα άμυαλοι κι απερίσκεπτοι συντηρητικοί εμπρός στους καταδρομείς του πρίγκιπα Γεωργίου, τους παρτιζάνους της Αλέκας και του Αλέκου και τα άτακτα μπουλούκια του μουτζαχεντίν Καρά Τζαφέρ, άνοιξαν επιτέλους τα στραβά τους και κατάλαβαν το αληθινό νόημα της υπόθεσης των ομολόγων.
Οι βουλευτές τους, που όλο το προηγούμενο διάστημα τα είχαν χαμένα εξαιτίας των ουρλιαχτών που έβγαζαν οι Γαλάζιοι Στρατηγοί προκειμένου να καλύψουν το σκάνδαλο, δε δείχτηκαν γενναιότεροι και τούτη τη φορά, αλλάζοντας απλούστατα το είδος της πονηριάς τους και ρίχνοντας το βάρος για το φταίξιμο και για την αναταραχή που οι ίδιοι είχαν ευνοήσει με τη στάση τους στον Στρατηγό Ανάπτυξης Τσιτούρ, που παλιότερα –κρυφά ή φανερά- και τρέμοντας από συγκίνηση συνέχαιραν για τη μεγαλόπνοη πολιτική του και τη στιβαρή διοίκηση της λεγεώνος του.
Τώρα όμως του καταλόγιζαν ότι έβαλε σε κίντυνο τη δημοκρατία και τη συντηρητική παράταξη με την αδυναμία του να ελέγξει τους λαθροχειρούντες και που καθαρά ήταν δική τους αδυναμία εξαιτίας της συμπαράστασης που του έδειχναν κατά το παρελθόν. Πολλοί ανάμεσα στους γαλάζιους βουλευτές άρχισαν να αμφιβάλλουν αν θα ’ταν προτιμότερο να ακολουθούν τις εντολές του Αρχηγού ή αν θα ’ταν για το συμφέρον τους ένα είδος αυτονόμησης στην εκλογική τους περιφέρεια. Και από τότε περνούν φρικτή αγωνία και μόνο με τη σκέψη ότι μερίδα των συντηρητικών πληβείων ψηφοφόρων –έστω και μικρή, μικρότατη, ελάχιστη- θα τους θεωρήσει προσωπικά υπεύθυνους, στρέφοντάς τους την πλάτη στις εκλογές. «Δεν έχω ύπνο εξαιτίας αυτής της κατάστασης» εκμυστηρεύθηκε σε μερικά σημαίνοντα στελέχη της συντηρητικής παράταξης κάποιος γαλάζιος βουλευτής που εποφθαλμιούσε θέση Υπουργού.
Οι γενναιόψυχοι τούτοι άνδρες και γυναίκες, αφού απαίτησαν και πήραν το κεφάλι του πρώην φίλου τους Τσιτούρ κι ύστερα χόρεψαν πάνω στον τάφο του, ησύχασαν. Ο Αρχηγός Καραμάν, αφού μετακάλεσε από την εφεδρεία και έβαλε στη θέση του Τσιτούρ τον Στρατηγό Μαγ-κι-νά, έναν Ασιάτη πολέμαρχο, που όπως οι περισσότεροι συντηρητικοί δεν καταλάβαινε τίποτα από λαϊκές ανάγκες κι αναγκαιότητες, ησύχασε κι αυτός και πήγε περιοδεία στην Αυστραλία. Και όλοι στο γαλάζιο στρατόπεδο πίστεψαν πως έκλεισε η υπόθεση. Μέσα στον εφησυχασμό τους όμως λησμόνησαν τελείως τη διάθεση των πληβείων, η οποία τώρα πια είχε μεταστραφεί οριστικά εναντίον της συντηρητικής παράταξης…
Μερικές εβδομάδες αργότερα κάνουν τη διαπίστωση ότι είναι πλέον αργά. Στο συντηρητικό στρατόπεδο επικρατεί εικόνα διάλυσης. Το ηθικό των γαλάζιων λεγεώνων έχει καταρρακωθεί. Οι συντηρητικοί βουλευτές τρέχουν επάνω κάτω πανικόβλητοι, κλαυθμηρίζοντας και με τη αίσθηση ότι το παν απόλλυται…
Δικαιολογημένη η αίσθηση των τελευταίων. Γνωρίζουν ότι μπορεί να άλλαξε ένας Γαλάζιος Στρατηγός, δεν άλλαξε όμως επ’ ουδενί η συντηρητική νοοτροπία, οπότε…
Πανικός
