Η Βολιώτισσα Μάρω Αισώπου μεταφέρει θετικά μηνύματα, που έχουν απήχηση από την Καλαμάτα μέχρι την Αμερική
Κοινωνικά ευαισθητοποιημένη και υπέρμαχη της προσφοράς είναι πολυτάλαντη Βολιώτισσα, η οποία έχει αναγάγει τον εθελοντισμό σε υπόθεση ζωής. Ο λόγος για τη δραστήρια Μάρω Αισώπου, η οποία στην διάρκεια της καραντίνας άνοιξε διάπλατα ένα παράθυρο στο χαμόγελο και την αισιοδοξία με καθημερινές διαδικτυακές αναρτήσεις, που είχαν μεγάλη απήχηση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Σε μια δύσκολη, για όλη την ανθρωπότητα, περίοδο, δεν δίστασε να προσφέρει τον ελεύθερο χρόνο της, συνομιλώντας τηλεφωνικά με άτομα μοναχικά, προκειμένου να τους μεταφέρει μηνύματα αισιοδοξίας, θετικές σκέψεις για την επόμενη μέρα.
Η γνωστή συγγραφέας και προφορική αφηγήτρια, πραγματοποίησε διαδικτυακές δράσεις στην αιχμή της πανδημίας, μέσα από την ενότητα «μένουμε σπίτι και…», που είχε μεγάλη απήχηση από την Καλαμάτα μέχρι την Κομοτηνή, την Γερμανία και την Αμερική.
«Δεν έκανα κάτι σημαντικό, ούτε άξιο αναφοράς. Εκανα απλώς το αυτονόητο, προσπαθώντας να μεταφέρω αισιόδοξες σκέψεις σε όσους βίωσαν τις πρωτόγνωρες καταστάσεις που προκάλεσε η πανδημία», δήλωσε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ με την σεμνότητα που την διακρίνει.
Η ενότητα της κάθε μέρας πλαισιώθηκε από καθημερινές δραστηριότητες που αναρτούσε διαδικτυακά, ανοίγοντας δημιουργικούς δρόμους μέσα από την καθημερινότητά της.
Με πολύ χιούμορ ανέβασε στιγμιότυπα που αναφέρονταν στην μάσκα ομορφιάς, τα χέρια που συμβολίζουν την προσφορά, ακόμη και στιγμές μαγειρικής μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς της φίλους, αποδεικνύοντας ότι με καλή διάθεση, μπορούν να ξεπεραστούν όλες οι δυσκολίες, αναζητώντας παράλληλα παλιές φωτογραφίες από τον Βόλο που ανήκει στο παρελθόν.
«Κάθε μέρα ανέβαζα δραστηριότητες που έκανα στο σπίτι μου. Η συγκεκριμένη δραστηριότητα μου έδινε αισιοδοξία, χαρά και είδα τελικά ότι έδινε και σε άλλους χαρά. Θέλησα να δώσω μια νότα χαράς, μια νότα αισιοδοξίας, μια νότα ανεμελιάς με μικρές, καθημερινές στιγμές» είπε.
Καθημερινή προσφορά
Σύζυγος, μητέρα τριών παιδιών και γιαγιά, όπως αναφέρει με έμφαση, η Μάρω Αισώπου προσφέρει αθόρυβα, ως άνθρωπος προς άνθρωπο, υπογραμμίζοντας ότι «κάνει απλώς το αυτονόητο».
Αφηγείται παραμύθια που «αρέσουν πάρα πολύ στους πάσχοντες από τη νόσο Αλτσχάιμερ, τους θυμίζουν το παρελθόν. Όταν μοιράζομαι τα παραμύθια, έχω την αίσθηση ότι συμμετέχω σε κάτι διαδραστικό, κάνουμε από κοινού την συγκεκριμένη δράση» όπως αναφέρει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Ηθοποιός, συγγραφέας, ποιήτρια, μα πάνω απ’ όλα άνθρωπος της προσφοράς, βιώνει με συγκίνηση τη λάμψη της χαράς στο βλέμμα των ηλικιωμένων, καθώς θυμούνται οικείες εικόνες, ακούγοντας τα παραμύθια που αφηγείται, παρεμβάλλοντας παραδοσιακά τραγούδια. «Είναι πολύ όμορφο το συναίσθημα όταν τους βλέπεις να χτυπούν παλαμάκια, όταν χορεύουν ακούγοντας τα τραγούδια», υπογραμμίζει.
Ξεχωριστό κεφάλαιο για την ίδια η αφήγηση ιστοριών της προφορικής παράδοσης σε ιδρύματα της πόλης και σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, δραστηριότητα την οποία ανέπτυξε πριν την πανδημία και προτίθεται να συνεχίσει, μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες.
Κάθε δράση προσφοράς κι ένα κεφάλαιο ζωής για την ευαισθητοποιημένη Βολιώτισσα, η οποία υπογραμμίζει ότι «η προσφορά είναι κάτι διαδραστικό. Ο,τι προσφέρεις, το εισπράττεις στο πολλαπλάσιο». Η προσφορά είναι συνυφασμένη με το χαμόγελο, την αισιοδοξία και την προφορική αφήγηση, που βασίζεται στα παραμύθια της προφορικής παράδοσης «γιατί κρύβουν μέσα την σοφία και την εμπειρία του ανθρώπου από τα πρώτα του χρόνια», υπογραμμίζει.
