Η αβεβαιότητα για το μέλλον και ο φόβος του κορονοϊού προκαλούν άγχος και απόγνωση – Τι αναφέρουν όσοι καλούν στις γραμμές υποστήριξης του Νοσοκομείου Βόλου
Απογοήτευση, άγχος, φόβος και απόγνωση είναι τα συναισθήματα που καλούνται να διαχειριστούν οι πολίτες εξαιτίας του «εγκλεισμού» που έχουν επιφέρει οι περιορισμοί μετακινήσεων, ελέω κορονοϊού. «Στήριγμά» τους στην προσπάθεια να διαχειριστούν την πρωτόγνωρη κατάσταση ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί δημοσίων δομών οι οποίες έχουν ανοίξει «διάπλατα» τις γραμμές τους παρέχοντας ψυχολογική και συμβουλευτική υποστήριξη στην εποχή του κορονοϊού.
Στο Νοσοκομείο Βόλου κάθε μέρα από τις 9 το πρωί έως τις 2 το μεσημέρι τρεις ψυχολόγοι, η Ευτυχία Κουκουβίνη, η Θεοδώρα Κιρτάτα και η Κατερίνα Πάντζιου, βρίσκονται επί ποδός για να απαντήσουν τηλεφωνικά στο 2421038021, σε όποιον έχει ανάγκη να μιλήσει και να εκμυστηρευτεί τους φόβους του. Η λειτουργία τηλεφωνικής γραμμής ψυχοκοινωνικής υποστήριξης για τον κορονοϊό κρίθηκε απαραίτητη μόλις ξέσπασε η κρίση. Η επιλογή δικαιώθηκε. Τηλεφωνική γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης επίσης έχει ανοίξει στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας στο 2421350500.
Οι κλήσεις έχουν αυξηθεί από την ημέρα της απαγόρευσης κυκλοφορίας. Τη συγκεκριμένη τηλεφωνική γραμμή καλούν κυρίως ηλικιωμένοι που διαβούν μόνοι τους, γονείς από μονογονεϊκές οικογένειες, καθώς επίσης ζευγάρια που ζητούν συμβουλές για το πώς να προσεγγίσουν τα παιδιά τους, τώρα που είναι όλη τη μέρα στο σπίτι. Οι περισσότεροι εκφράζουν γενικευμένο άγχος και στενοχώρια και δέχονται υποστήριξη ώστε να αποβάλουν τα αρνητικά τους συναισθήματα και να βελτιώσουν την καθημερινότητά τους.
Αγωνία για το μέλλον
Οι πιο ηλικιωμένοι συνήθως διαμαρτύρονται γιατί δεν μπορούν να δούνε τα παιδιά και τα εγγόνια τους και αναρωτιούνται πότε θα λήξει αυτή η ιδιότυπη καραντίνα. Άλλοι πάλι αναρωτιούνται αν θα πρέπει να μάθουν να ζούνε με τον φόβο του κορονοϊού. Ανησυχούν επίσης αν θα προλάβουν να ανταμώσουν ξανά τα παιδιά και τα εγγόνια αλλά και το πόσο θα διαρκέσει γενικά η κατάσταση.
Αρκετοί είναι ακόμη εκείνοι που το περιεχόμενο της επικοινωνίας τους διαφοροποιείται. Πρόκειται για εργαζόμενους αλλά και επαγγελματίες οι οποίοι θέλουν να εκφράσουν ανησυχία για τα επαγγελματικά τους ή την οικονομική κατάσταση της επιχείρησής τους. «Το σημαντικότερο από όλα είναι ότι μεταφέρουμε σε όσους μας καλούν την αίσθηση ότι δεν είναι μόνοι. Η συνομιλία αυτή τους βοηθά να μη νιώθουν μοναξιά, να μην αισθάνονται αδιέξοδο από τη συνθήκη που δημιουργεί η παραμονή τους στο σπίτι. Προσπαθούμε να μη νιώθει κανένας αβοήθητος», αναφέρει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ η ψυχολόγος του Νοσοκομείου Βόλου Ευτυχία Κουκουβίνη, επιστημονικά υπεύθυνη στο Αχιλλοπούλειο.
Στο ερώτημα τι τους βαραίνει περισσότερο, απαντά «άγχος, αγωνία και φόβος είναι τα συναισθήματα που δυσκολεύονται να διαχειριστούν. Κάποιοι καλούν και λένε ότι αισθάνονται πως «πνίγονται». Υπάρχουν και εκείνοι, που από τη στιγμή που θα σηκώσουμε το ακουστικό, εκφράζουν αμέσως στενοχώρια», προσθέτει η κ. Κουκουβίνη, υπογραμμίζοντας ότι σε αυτή την περίπτωση, προτεραιότητα του επαγγελματία ψυχικής υγείας είναι να λειτουργήσει καθησυχαστικά και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του ατόμου με το οποίο συνομιλεί.
«Εμείς προσπαθούμε να αντιληφθούμε πώς νιώθει ο καθένας και να τον καθησυχάσουμε.
Μπορεί να μην είναι δυνατή η ψυχοθεραπεία από το τηλέφωνο, ωστόσο μεταφέρουμε το μήνυμα ότι είμαστε εδώ για τον καθένα, μπορεί οποιοσδήποτε να μας καλέσει, όταν δεν νιώθει καλά. Ουσιαστικά αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι συμβουλευτική. ψυχοθεραπεία εξ αποστάσεως δεν γίνεται», επισημαίνει με τη σειρά της η Θεοδώρα Κιρτάτα, επίσης ψυχολόγος στο Αχιλλοπούλειο.
Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει για όλους μια φιλική φωνή στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. «Προσπαθούμε να τους πείσουμε να αποδεχτούν το άγχος και τον φόβο που δημιουργεί αυτή η πρωτόγνωρη κατάσταση. Όταν αποδεχόμαστε κάτι που μας ανησυχεί και μας προβληματίζει, πιο εύκολα μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε και τελικά να το διαχειριστούμε», παρατηρεί επίσης η κ. Κουκουβίνη.
Ουσιαστικά απέναντι στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί λόγω του κορονοϊού, οι ειδικοί από τον χώρο της ψυχικής υγείας και της κοινωνικής μέριμνας, καλούν τον καθένα να επιδείξει ατομική αλλά και κοινωνική ευθύνη, να φροντίσει τον εαυτό του, να επικοινωνήσει στο μπαλκόνι με τον γείτονα, να δείξει ενδιαφέρον για ένα άτομο που μένει μόνο του.
Ελλοχεύει η ενδοοικογενειακή βία
Κλήσεις για ενδοοικογενειακή βία μέχρι στιγμής δεν έχουν γίνει στην ειδική γραμμή του γραφείου ψυχολόγων του Νοσοκομείου Βόλου. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν προβλήματα στα ζευγάρια μέσα στο σπίτι. «Η περίοδος του εγκλεισμού είναι μία δοκιμασία για τη σχέση ενός ζευγαριού. Χρειάζονται αμοιβαίες υποχωρήσεις για να μην προκύπτουν προβλήματα και εντάσεις» σημειώνει η κ. Κουκουβίνη. Το πρόβλημα ωστόσο της ενδοοικογενειακής βίας είναι υπαρκτό και τώρα ενδεχομένως να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις. Η διαρκής παραμονή στο σπίτι, το άγχος, η αβεβαιότητα για το εργασιακό περιβάλλον ή τη μείωση των εισοδημάτων μπορεί να προκαλέσουν ένταση και καβγάδες στην οικογένεια. Πολλώ δε μάλλον αν υπάρχει προϊστορία ενδοοικογενειακών εντάσεων και βίας.
ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
