Μοιράζεται μέσω του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ την αγωνία τού επαναπατρισμού και το άγχος της καραντίνας στο ξενοδοχείο στην Ελλάδα
«Δεν μας άφησαν. Νοιάστηκαν ότι υπάρχουν παιδιά στην Ισπανία, που πρέπει να γυρίσουν πίσω στις οικογένειές τους. Στήθηκε μεγάλη επιχείρηση για τον επαναπατρισμό μας και παρά τα όσα ακούγονται για την Ελλάδα και τους Ελληνες, δείξαμε ότι σε κρίσιμες στιγμές λειτουργούμε υπεύθυνα και συντονισμένα. Δεν μας άφησαν. Νοιάστηκαν για εμάς». Λέει και η φωνή σπάει από συγκίνηση ο Βολιώτης φοιτητής Χρυσόστομος Τασιός, ο οποίος επιβιβάστηκε την περασμένη Κυριακή στην πτήση της Aegean από Βαρκελώνη με προορισμό την Αθήνα. Μία ειδική πτήση για τον επαναπατρισμό των Ελλήνων φοιτητών που βρέθηκαν εν μέσω πανδημίας μακριά από την πατρίδα και τις οικογένειές τους και χάρη στις κινήσεις της Ελληνικής Πολιτείας κατάφεραν να επιστρέψουν. Μία πτήση που χαρακτηρίστηκε όπως κι εκείνη από Μαδρίτη «υγειονομική βόμβα», καθώς συνολικά 21 επιβάτες βρέθηκαν θετικοί στον κορονοϊό.
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
Ο Χρυσόστομος Τασιός δεν είναι ένα από τα θετικά κρούσματα. Το τεστ βγήκε αρνητικό και ο ίδιος βρίσκεται πλέον στην ασφάλεια του πατρικού του σπιτιού στον Βόλο, μαζί με την οικογένειά του. Προηγήθηκε βεβαίως τετραήμερο αγωνίας μέχρι να καταφέρει να επιστρέψει στην πόλη και στους δικούς του.
Για τον φοιτητή του τμήματος Μηχανικών Πληροφορικής του Διεθνούς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τα πάντα ξεκίνησαν όταν τον περασμένο Φεβρουάριο αποφάσισε να πάει στη Βαρκελώνη μέσω προγράμματος Erasmus για να κάνει την πρακτική του άσκηση πάνω στο αντικείμενο των σπουδών του σε εργαστήριο Πανεπιστημίου της Ισπανίας, απασχολούμενος στο ερευνητικό κομμάτι. Θα καθόταν μέχρι τις 16 Αυγούστου οπότε και θα ολοκλήρωνε την πρακτική του άσκηση.
«Ολοι μου λέγανε να ζήσω την εμπειρία του Erasmus και πόσο ωραία είναι. Δεν πρόλαβα να καθίσω παρά έναν μόλις μήνα», λέει ο ίδιος μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Εφθασε στη Βαρκελώνη και εγκαταστάθηκε στη φοιτητική εστία στις 14 Φεβρουαρίου. «Τα μαθήματα ξεκινούσαν στις 17», αναφέρει.
Στην αρχή της παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης τίποτα δεν προμήνυε ότι η Ισπανία κινδύνευε να μετατραπεί σε δεύτερη Ιταλία.
«Κυκλοφορούσα αν και με περιορισμούς. Μάλιστα την περασμένη εβδομάδα είχα πάει στο μάρκετ να ψωνίσω τα απαραίτητα» λέει ο Χρυσόστομος Τασιός.
Συζητώντας την προοπτική της επιστροφής με τους γονείς του, ο Χρυσόστομος Τασιός συμφώνησε στον επαναπατρισμό του. «Αρχισε να φαίνεται ότι θα ξεσπάσει μπόρα», λέει κι έτσι ήταν ένας από τους επιβάτες της πτήσης από Βαρκελώνη που πήραν τον δρόμο της επιστροφής.
«Στην Ισπανία από την πρώτη στιγμή είχαν εξαφανιστεί οι μάσκες, τα γάντια και τα αντισηπτικά. Φορώντας τη fullface κουκούλα έφθασα στο αεροδρόμιο για να βγάλω εισιτήρια. Εκεί κρατούσαμε αποστάσεις ασφαλείας. Όταν όμως επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο, δεν υπήρχε κανένα μέτρο. Καθόμασταν ο ένας δίπλα στον άλλο. Η πτήση ήταν γεμάτη», περιγράφει.
Στην πτήση «υγειονομική βόμβα»
Η αγωνία ξεκίνησε για τον ίδιο και τους επιβάτες της ίδιας πτήσης όταν ο πιλότος τους καλωσόρισε και τους ενημέρωσε ότι με την επιστροφή στην Αθήνα θα βγουν σε καραντίνα 14 ημερών σε ξενοδοχείο. «Υπήρξε αναστάτωση. Δεν είχαμε ενημερωθεί για κάτι τέτοιο. Δεν ξέραμε τι να πιστέψουμε», αναφέρει.
Στη διάρκεια της πτήσης συμπλήρωσαν τα προβλεπόμενα έγγραφα που τους έδωσαν οι αεροσυνοδοί και περίμεναν να φθάσουν στην πατρίδα. Όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε τους ζητήθηκε να παραμείνουν στις θέσεις τους.
Δεν είδαν τους δικούς τους που τους περίμεναν στο αεροδρόμιο
«Ημασταν μέσα στο αεροπλάνο και βλέπαμε έξω περιπολικά της Αστυνομίας και λεωφορεία. Περιμέναμε χωρίς να γνωρίζουμε τι θα γίνει. Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε από το αεροπλάνο σε ομάδες των 29 ατόμων και να επιβιβαζόμαστε στα λεωφορεία. Επί μιάμιση ώρα περιμέναμε χωρίς κανείς να είναι σε θέση να μας ενημερώσει τι θα κάνουμε. Ο πατέρας μου περίμενε στο αεροδρόμιο», περιγράφει τις στιγμές ο Βολιώτης φοιτητής.
Δεν τον είδε τον πατέρα του που είχε έρθει να τον πάρει και να τον οδηγήσει στην ασφάλεια του σπιτιού του. Βρέθηκε μαζί με τους υπόλοιπους συνεπιβάτες του σε ξενοδοχείο και πάλι χωρίς ενημέρωση για τα βήματα που θα ακολουθηθούν.
«Πήραμε ο καθένας το κλειδί από το δωμάτιό του και μπήκαμε μέσα. Ούτε τις βαλίτσες μας δεν είχαμε μαζί. Αυτές ήρθαν την επόμενη ημέρα στο lobby. Το προσωπικό δεν ήρθε καθόλου σε επαφή μαζί μας. Φορούσαν προστατευτικά, μάσκες, γάντια, στολές. Μας άφηναν το φαγητό και έγγραφα για την ενημέρωσή μας έξω από την πόρτα του δωματίου, ενώ τις βρεγμένες μας πετσέτες είχαμε εντολή να βάζουμε σε μια σακούλα, να τις αφήνουμε έξω στον διάδρομο και από εκεί θα παίρναμε καθαρές» αναφέρεται στις πρώτες ώρες διαμονής στο ξενοδοχείο.
«Μάθαμε για τα κρούσματα στην πτήση μας από την τηλεόραση!»
Τη Δευτέρα το πρωί μαζί με το πρωινό τους δόθηκε και ενημερωτικό έγγραφο ότι θα υποβάλλονταν σε εξετάσεις. Αστυνομία και πολυμελές κλιμάκιο γιατρών βρέθηκε στο ξενοδοχείο για να κάνει τα απαραίτητα τεστ. Τα αποτελέσματα ήταν άγνωστο πότε θα βγουν.
«Τρίτη πρωί και ενώ είχαμε υποβληθεί σε εξετάσεις μας ενημέρωσαν ότι όποιος βρεθεί αρνητικός στο τεστ μπορεί να φύγει. Μέχρι τότε όμως δεν μας είχαν ενημερώσει αν είμαστε θετικοί ή αρνητικοί. Το απόγευμα με πήραν τρεις φίλοι μου τηλέφωνο. Είσαι θετικός; Με ρώτησαν. Δεν ξέρω τους απάντησα. Μου είπαν να βάλω να δω τηλεόραση. Στο δελτίο ειδήσεων έλεγαν ότι 21 άτομα των δύο πτήσεων βρέθηκαν θετικά στον κορονοϊό. Τα 14 ήταν από τη δική μου πτήση. Εμαθα από την τηλεόραση και από τρίτους τι γινόταν. Μας χαρακτήριζαν υγειονομική βόμβα», λέει με παράπονο.
Στο ξενοδοχείο επικράτησε αναστάτωση μέχρι το βράδυ οπότε και ανακοινώθηκαν στον κάθε ένα τα αποτελέσματα. Ο Χρυσόστομος Τασιός ήταν αρνητικός και σύμφωνα με τις οδηγίες που του δόθηκαν θα μπορούσε να φύγει.
«Χαίρομαι που είμαι σπίτι μου»
Τετάρτη πρωί είδε τον πατέρα του να τον περιμένει έξω από το ξενοδοχείο. Του έδωσε μάσκα, γάντια, αντισηπτικό και πήραν τον δρόμο της επιστροφής.
«Ολη αυτή η διαδικασία από τη στιγμή που κατέθεσα την αίτηση στην Πρεσβεία και μέχρι να γυρίσω στην Ελλάδα δημιούργησε όπως ήταν φυσικό άγχος. Παρά την ασυνεννοησία που υπήρχε σε κάποια ζητήματα ήταν καλύτερα που έμεινα στο ξενοδοχείο σε καραντίνα. Αν είχα κάτι εκεί βρίσκονταν ολόκληρο επιτελείο γιατρών. Και μπορεί να υπήρχε γκρίνια λόγω της κούρασης, της έλλειψης ενημέρωσης και της αγωνίας, θέλω όμως να πω ότι ήταν μια μεγάλη επιχείρηση επαναπατρισμού που συντονίστηκε άψογα. Χαίρομαι που είμαι στο σπίτι μου», καταλήγει ο Βολιώτης φοιτητής που βρίσκεται σε κατ’ οίκον καραντίνα τηρώντας το πρωτόκολλο.
