Μήνυμα προς τους πιστούς να παραμείνουν σπίτι και να δημιουργήσουν εκεί «μια κατ’ οίκον εκκλησία» συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στη μάχη που δίνει ο ιατρικός κόσμος ενάντια στον κορονοϊό, έστειλε με άρθρο του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος, κ. Ιγνάτιος.
«Ζούμε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Οι Ναοί μας, χωρίς το πλήθος των πιστών, οι ιερείς μας, μυστικά στο Αγιο Βήμα, ψάλλουν τους Χαιρετισμούς και από το ευλογημένο μοναστήρι των Ταξιαρχών, μεταδίδονται από τους ραδιοφωνικούς μας σταθμούς, ώστε και οι πιστοί που μένουν στα σπίτια τους να ενώσουν και αυτοί τις προσευχές τους με αυτόν τον παράδοξο μεν τρόπο, αλλά που ίσως τελικά γίνεται ένας τρόπος παιδαγωγός σε υπακοή, ταπείνωση, μετάνοια και ζωντανή προσευχή», αναφέρει και μιλά για το νόημα της κατ’ οίκον εκκλησίας.
Δεν πίστευα ποτέ, όταν δίδασκα και μιλούσα στις οικογένειες για την «κατ’ οίκον εκκλησία», ότι θα έφθανε η στιγμή που το κάθε σπίτι σήμερα γίνεται η «κατ’ οίκον εκκλησία». Αυτή είναι η πραγματικότητα και γι’ αυτό δεν πρέπει κανείς να απελπιστεί, ούτε να βαρυγκωμήσει. Ισα-ίσα, καλούμεθα εμείς που θέλουμε να υμνήσουμε τον Κύριο και να ικετεύσουμε τη μητέρα Του να σταθούμε υπόδειγμα, όπως αυτή, αληθινής υπακοής και ταπεινώσεως και ενότητος, κάνοντας το κάθε σπίτι έναν τόπο ζωντανής προσευχής, μία «κατ’ οίκον εκκλησία» (…). Αυτή είναι η περίοδος που βιώνουμε και πρέπει να τη βιώσουμε με πίστη, ότι ζει Κύριος ο Θεός. Και η προσευχή του καθενός μέσα στο σπίτι του, πλέον, θα είναι μία εμπειρία ζωντανής προσευχής, συνειδητοποιώντας την ευθύνη που έχουμε για τους εαυτούς μας, προκειμένου να σώσουμε τους άλλους.
Αυτή είναι η πραγματικότητα που ζούμε. Είναι μια μοναδική εμπειρία που ο Θεός μας έδωσε και θα πρέπει να τη διέλθουμε ακριβώς όπως Εκείνος θέλει και η Παναγιά μας δείχνει. Διατηρώντας την ενότητα και την πίστη ότι είναι μια σταυρώσιμη πορεία, που όμως θα φτάσει στο Πάσχα και στην Ανάσταση», αναφέρει ο κ. Ιγνάτιος και συστήνει υπομονή: «Θα αναμετρηθούμε αυτόν τον καιρό. Ούτε εγώ μπορώ να πω πόσο θα διαρκέσει. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι θα είμαστε, κατά το δυνατόν, με τα μέσα που διαθέτει σήμερα ο σύγχρονος άνθρωπος, κοντά και μαζί με όλους.
Ας πάρουμε εμείς, με τη ζωντανή μας προσευχή, όλο το βάρος τούτες τις ημέρες και να παρακαλούμε για τους γιατρούς, τους νοσηλευτές που δίνουν μάχη για να κρατήσουν τους αδελφούς μας στη ζωή, για τους ασθενείς, για τους οικείους, για το λαό μας, για όλους τους ανθρώπους όλου του κόσμου, αφού πλέον έχουμε γίνει μία ανθρωπότητα που αναμετριέται ουσιαστικά με την ίδια την ύπαρξή της.
Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να κρατήσουμε και τη μεγάλη αρετή της υπομονής».
