Αναζήτηση στα γνωστά στέκια τους από τις κοινωνικές υπηρεσίες χωρίς αποτέλεσμα – Σε «καραντίνα» με αυστηρούς όρους λειτουργίας οι δύο ξενώνες
Αφαντοι άστεγοι του Βόλου, που έχουν καταγραφτεί από τις κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου. Με την εμφάνιση του κορονοϊού εξαφανίστηκαν από τα γνωστά στέκια τους, όπου κούρνιαζαν για να ξαποστάσουν από τη διαρκή καθημερινή περιπλάνηση, αλλά και για να κοιμηθούν. Το περίεργο γεγονός έχει θέσει σε εγρήγορση τις κοινωνικές υπηρεσίες, που νυχθημερόν «περιπολούν» στην πόλη σε αναζήτησή τους.
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
Σύμφωνα με την πρόεδρο της ΚΕΚΠΑ – ΔΙΕΚ Νατάσσα Μορφογιάννη, στον Βόλο υπάρχουν καταγεγραμμένοι οκτώ άστεγοι. Πρόκειται για άτομα που δεν μπορούν να μπουν στους δύο ξενώνες φιλοξενίας αστέγων που λειτουργεί ο Δήμος Βόλου καθώς είτε αντιμετωπίζουν ψυχικά νοσήματα, είτε πρόκειται για άτομα εξαρτημένα (π.χ. αλκοολικοί). Ωστόσο είναι γνωστοί στις κοινωνικές υπηρεσίες που δεν τους «ξεχνούν» ούτε τους εγκαταλείπουν στη μοίρα τους στους δρόμους.
Με την επιδημία του κορονοϊού να είναι σε έξαρση και δεδομένου ότι η πόλη υπολειτουργεί και οι ίδιοι δεν έχουν τη δυνατότητα όχι μόνο να ζητήσουν λίγα ευρώ για να αγοράσουν κάτι απαραίτητο, αλλά ούτε να μπορέσουν να ζητήσουν ένα ποτήρι νερό ή από κάποιο μαγαζί να πάνε τουαλέτα, έχουν βγει συνεργεία σε αναζήτησή τους για να τους προσφέρουν αν χρειάζονται βοήθεια. «Γνωρίζουμε τα στέκια όπου πηγαίνουν τα βράδια και κοιμούνται. Όμως την τελευταία εβδομάδα έχουν εξαφανιστεί. Είναι σαν να άνοιξε η γη και τους κατάπιε. Δεν τους βλέπουμε ούτε κοντά στα γραφεία της ΚΕΚΠΑ – ΔΙΕΚ όπου περιφέρονταν ούτε στα μέρη που είχαν μετατρέψει σε… σπίτι τους» αναφέρει η κ. Μορφογιάννη. Πιλοτές πολυκατοικιών, αποθήκες, παλιά μαγαζιά και ερειπωμένα σπίτια που ήταν οι χώροι του διαλείμματος από την άστεγη ζωή τους είναι άδεια.
«Το περίεργο είναι ότι κανείς από αυτούς δεν εμφανίστηκε στο Κέντρο Κοινότητας ή δεν τηλεφώνησε έστω στη γραμμή S.O.S. να πει ότι χρειάζεται έστω λίγο φαγητό. Εχουν χαθεί τα ίχνη τους», σημειώνει η πρόεδρος της ΚΕΚΠΑ – ΔΙΕΚ η οποία δεν αποκλείει να έχουν φύγει από την πόλη και να έχουν καταλύσει σε κάποιο χωριό. «Κάθε βράδυ είμαι έξω και περιπολώ για περισσότερη από μία ώρα. Δεν έχω δει κανέναν τους», προσθέτει.
Σε «καραντίνα» οι ξενώνες
Την ίδια ώρα, εγρήγορση υπάρχει και για τη λειτουργία των ξενώνων φιλοξενίας αστέγων σε Νεάπολη και Αλλη Μεριά, όπου φιλοξενούνται 25 και 15 άτομα αντίστοιχα, στην πλειονότητά τους οικογένειες με μικρά παιδιά, με αποτέλεσμα και λόγω του συγχρωτισμού να υπάρχει κίνδυνος εύκολης διάδοσης του κορονοϊού.
Όπως σημειώνει η κ. Μορφογιάννη από την πρώτη στιγμή ειδική ιατρός φρόντισε για την ενημέρωση των ωφελούμενων για τα μέτρα που θα πρέπει να τηρούν προκειμένου να περιορίσουν τις πιθανότητας διασποράς του κορονοϊού.
Οι ενημερώσεις είναι συνεχείς ανάλογα και με τα μέτρα που κάθε φορά εξαγγέλλονται και οι κανόνες αυστηροί μέσα στα μεγάλα «σπίτια» όπου συνυπάρχουν διαφορετικές οικογένειες που βρέθηκαν στους δρόμους μετά από μια «στραβοτιμονιά» της ζωής.
Πέρα από τις συνθήκες καθαριότητας και υγιεινής οι φιλοξενούμενοι στους ξενώνες αποφεύγουν να βρίσκονται την ίδια ώρα σε κοινόχρηστους χώρους. Το σαλόνι, η κουζίνα χρησιμοποιούνται με… βάρδιες, ενώ όταν τα παιδιά θέλουν να παίξουν το κάνουν σε μικρές ομάδες, με γάντια και μάσκες που έχει προμηθεύσει η ΚΕΚΠΑ- ΔΙΕΚ τους δύο ξενώνες. Εκ περιτροπής παρακολουθούν και τηλεόραση. «Λειτουργούν όπως όλοι μας μέσα στο σπίτι μας. Πρόκειται κυρίως για οικογένειες που αντιλαμβάνονται τους κινδύνους και συμμορφώνονται στις υποδείξεις των γιατρών. Εχουν τους ίδιους φόβους, τις ίδιες ανησυχίες με όλους μας», τονίζει η πρόεδρος της ΚΕΚΠΑ – ΔΙΕΚ.
Στους ξενώνες δεν είναι έγκλειστοι, αν και έχουν περιορίσει στο ελάχιστο τις μετακινήσεις τους λόγω κορονοϊού. «Εχουν αυτοπεριοριστεί στο μέτρο του δυνατού και εκτός ξενώνα βγαίνουν μόνο για τα απολύτως αναγκαία», παρατηρεί η κ. Μορφογιάννη και προσθέτει ότι έχουν στη διάθεσή τους τα τηλέφωνα των γιατρών, των στελεχών της ΚΕΚΠΑ ΔΙΕΚγια ό,τι θέλουν να ρωτήσουν, για να λάβουν πληροφορίες ή οδηγίες ή ακόμη και να εκφράσουν τον φόβο ή την ανησυχία τους.
Το «Μένουμε σπίτι» δεν υπάρχει ως επιλογή για τους αστέγους
«Οι άνθρωποι που ζουν στον δρόμο ή αντιμετωπίζουν έλλειψη στέγης είναι μια ιδιαίτερα ευάλωτη ομάδα στο πλαίσιο της πανδημίας του COVID-19. Οι συνθήκες στις οποίες διαβιούν, συχνά μαζί με κακή υγεία ή αναπηρίες, συνεπάγονται υψηλό κίνδυνο μετάδοσης του ιού, αλλά και ελλιπή πρόσβαση σε χώρους υγιεινής, προσωπικής φροντίδας και χώρους απομόνωσης» παρεμβαίνει με ανακοίνωσή του το Ελληνικό Δίκτυο για το Δικαίωμα στη Στέγη και την Κατοικία με αφορμή την πανδημία του Covid-19.
Σύμφωνα με το δίκτυο, «εάν άστεγοι μολυνθούν με το COVID-19, είναι πολύ πιθανό να αρρωστήσουν σοβαρά και να πεθάνουν. Οι άνθρωποι που ζουν στο δρόμο δεν έχουν σπίτι για να μείνουν σ’ αυτό. Συνεχίζουν να είναι μόνοι τους στο δρόμο, σε πεζοδρόμια, πάρκα, παγκάκια, πλατείες, περιβόλους εκκλησιών, σε ακατάλληλα κτίρια και σε πρόχειρα καταλύματα, κινδυνεύοντας να παραμείνουν έξω από τις δημόσιες πολιτικές φροντίδας για την πανδημία».
Και προσθέτει: «Στην Ελλάδα, γνωρίζουμε πως οι υπηρεσίες αστέγων, οι δημόσιες ή δημοτικές υπηρεσίες αλλά και οι φορείς αγωνίζονται για να προστατεύσουν την υγεία των αστέγων, πολύ περισσότερο απ’ ότι θα τους αναλογούσε μετά από μια δεκαετία ελλειμματικών κοινωνικών πολιτικών ή στοχεύσεων. Στο πεδίο όμως, η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη».
Το Δίκτυο ζητεί άμεσα από την ελληνική πολιτεία στοχευμένα μέτρα προσέγγισης και πρόληψης για τους άστεγους, όπως:
- Αμεσες εξετάσεις για τον COVID-19 σε όλους τους φορείς που εξυπηρετούν αστέγους, διαχωρίζοντας ασθενείςθετικούς στον ιό από αυτούς που είναι απαλλαγμένοι και δημιουργώντας νέες έκτακτες προσωρινές εγκαταστάσεις για να φιλοξενούν και να φροντίζουν ξεχωριστά την κάθε ομάδα.
- Επιτόπιες δράσεις στο δρόμο για την παροχή υλικού προσωπικής υγιεινής, φαγητού και νερού.
- Ενισχυμένα μέτρα υγιεινής στις υφιστάμενες δομές παροχής στέγης, πληροφόρηση και συμβουλευτική για τους χρήστες όλων των υπηρεσιών, σχεδιασμό έκτακτης ανάγκης όσον αφορά τα στελέχη και διάθεση υγειονομικού προσωπικού σε υπηρεσίες αστέγων.
- Πρόσθετα καταλύματα έκτακτης ανάγκης σε επίπεδο περιφέρειας για τη μείωση του υπερπληθυσμού των ξενώνων και τη διευκόλυνση της σωματικής απομόνωσης, με την αξιοποίηση κλειστών ξενοδοχείων, κενών μονάδων Airbnb, δημόσιων κτιρίων κλπ.
