ΤΟΠΙΚΑ

Βλέπουν καθημερινά εικόνες φτώχειας επαγγελματίες του Βόλου

βλέπουν-καθημερινά-εικόνες-φτώχειας-187741

Συγκλονιστικές ιστορίες της διπλανής πόρτας κατέγραψε ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ από τις αφηγήσεις εμπόρων του Βόλου

Αμέτρητες είναι οι ιστορίες της διπλανής πόρτας, που αποκαλύπτουν την αθέατη όψη της φτώχειας και εκτυλίσσονται καθημερινά σε κάθε γωνιά της πόλης. Πίσω από τις βιτρίνες των καταστημάτων, με αυτόπτες μάρτυρες τους επαγγελματίες, δεκάδες Βολιώτες κάθε ηλικίας ζητούν διακριτικά βοήθεια, για να αντιμετωπίσουν τη δύσκολη καθημερινότητά τους και εκμυστηρεύονται το πρόβλημά τους με δάκρυα στα μάτια. Κάθε περιστατικό και μια συγκλονιστική ανθρώπινη ιστορία, που παραμένει αθέατη στα φώτα της δημοσιότητας, ξεδιπλώνοντας το πρόσωπο της σκληρής πραγματικότητας που βιώνουν δεκάδες Βολιώτες.

Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ

Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ συνομίλησε με επαγγελματίες της πόλης, ιχνηλατώντας τον χάρτη της φτώχειας που δεν καταγράφεται μόνο στα Σπίτια Γαλήνης της τοπικής Εκκλησίας ή στις κοινωνικές δομές των Δήμων, αλλά και σε κάθε γωνιά, όπου χτυπά η καρδιά της κοινωνικής προσφοράς κι όπου υπάρχουν άνθρωποι.

Κάθε επιχείρηση καταγράφει ανάλογα καθημερινά βιώματα, με τους επαγγελματίες να αποτελούν τους πρώτους αποδέκτες των δραματικών καταστάσεων που βιώνουν αρκετές οικογένειες.

Η συντριπτική πλειονότητα των ερωτηθέντων δέχτηκε πρόθυμα να αφηγηθεί περιστατικά φτώχειας, ιστορίες ανθρώπων της διπλανής πόρτας, ζητώντας να διατηρήσει, ωστόσο, την ανωνυμία για ευνόητους λόγους.

Με σπασμένη από συγκίνηση φωνή, επαγγελματίας περιέγραψε το δράμα νεαρού ατόμου, ο οποίος αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας, αδυνατεί να εργαστεί και δεν έχει τη δυνατότητα να καλύψει ακόμη και τις στοιχειώδεις ανάγκες, ζητώντας με διακριτικότητα τη συνδρομή επαγγελματιών για να εξασφαλίσει ένα ζεστό πανωφόρι ή ένα ζευγάρι παπούτσια. Το συγκεκριμένο, αλλά και κάθε ανάλογο περιστατικό αντιμετωπίζεται με ευαισθησία και όπως ανέφερε ο συγκεκριμένος επαγγελματίας, που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του, «καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια να βοηθούμε όσους έχουν ανάγκη, σύμφωνα πάντα με τις δυνατότητές μας. Είναι πολλά τα περιστατικά που συναντούμε καθημερινά και πρόκειται για άτομα της διπλανής πόρτας, που κάποτε είχαν εργασία, κοινωνική δράση και σήμερα έχουν περάσει την πόρτα της ανέχειας».

Ανάλογα περιστατικά αφηγείται ιδιοκτήτης αρτοποιείου, μιλώντας με δάκρυα στα μάτια για περιπτώσεις απόρων κάθε ηλικίας, που ζητούν λίγο ψωμί για να χορτάσουν την πείνα τους. Γροθιά στο στομάχι είναι οι περιπτώσεις ηλικιωμένων, αλλά και νεαρών μητέρων που δεν έχουν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν μια φραντζόλα ψωμί για το καθημερινό τραπέζι, με τον ίδιο επαγγελματία να υπογραμμίζει την ευγένεια και τη διακριτικότητα με την οποία διατυπώνονται τα αιτήματα για βοήθεια.

Κάθε επιχείρηση και κάθε κατάστημα καταγράφει περιστατικά φτώχειας, με εργαζόμενο σε κρεοπωλείο να αναφέρει ότι «η δυστυχία δεν έχει εκλείψει, αντίθετα αυξάνεται». Περιγράφοντας εικόνες που μιλούν για ανέχεια, αναφέρεται σε νεαρές μητέρες που πωλούν στιλό και χαρτομάντιλα για να εξασφαλίσουν λίγα χρήματα. «Ερχονται ευγενικά, ρωτώντας μας αν επιθυμούμε να αγοράσουμε ένα στιλό ή ένα πακέτο χαρτομάντιλα. Είναι αξιοπρεπείς με καθαρά ρούχα, άνθρωποι που δεν μαρτυρούν το πρόβλημά τους, δεν έρχονται συστηματικά, ίσως μια φορά τον μήνα, και κάθε φορά τους προσφέρουμε ό,τι μπορούμε. Είναι συγκινητικό ότι βγάζουν λίγα κέρματα από την τσέπη τους για να τα προσφέρουν ως πληρωμή για τα είδη που τους προσφέρουμε, τα οποία φυσικά δεν δεχόμαστε, γιατί γνωρίζουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν», αναφέρει ο ίδιος επαγγελματίας.

Η άλλη όψη της καθημερινότητας

«Εχουμε όλο το φάσμα των περιπτώσεων, από τα πολύ σοβαρά, όπως γυναίκες που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες, μέχρι περιπτώσεις που αφορούν σε διαπροσωπικές σχέσεις και στο ενδιάμεσο βρίσκονται οι άνθρωποι που πλήττονται πάρα πολύ άσχημα από την κρίση, άνθρωποι που χάνουν το σπίτι τους, που έχουν σχεδόν αποπληρώσει, για πολύ μικρά χρέη. Βλέπουμε ανθρώπους αξιοπρεπείς που έχουν χάσει τις δουλειές τους, πρώην επαγγελματίες που βίωσαν τα δεινά της κρίσης και προσπαθούμε να τους βοηθήσουμε χωρίς να θίξουμε την αξιοπρέπειά τους» αναφέρει η Ελένη Ζαντερίου, ιδιοκτήτρια καταστήματος γυναικείων ειδών. Οι επαγγελματίες γίνονται αποδέκτες της αγωνίας και των προβλημάτων που αποτυπώνουν το πιο σκληρό πρόσωπο της φτώχειας. «Βλέπουμε καθημερινά τον πόνο ανθρώπων που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Ειδικά η περίοδος της κρίσης έχει «βγάλει» πάρα πολλές ιστορίες στην επιφάνεια. Το πρόβλημα υφίσταται», υπογράμμισε.

Για διαρκή αύξηση των περιστατικών φτώχιας κάνει επίσης λόγο ιδιοκτήτης καφέ, απαριθμώντας δεκάδες περιπτώσεις. «Υπάρχει πολλή δυστυχία και πιστεύω ότι δεν έχει μειωθεί, αντίθετα προστίθεται και μια καινούργια περίπτωση καθημερινά. Είναι πολλές οι ιστορίες της διπλανής πόρτας», είπε χαρακτηριστικά, ενώ υπογράμμισε ότι οι «πρωταγωνιστές» είναι άτομα διαφόρων ηλικιών, που βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση.

Συγκλονιστικά περιστατικά

Συγκλονιστικό είναι το περιστατικό που αφηγείται στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο Νίκος Πριονάς, ιδιοκτήτης γαλακτοπωλείου, ο οποίος φέρνει στο μυαλό του την εικόνα μεσήλικα άνδρα ο οποίος μπήκε στο κατάστημά του, λέγοντας «πεινάω». Οπως αφηγείται ο ίδιος «μου έκανε εντύπωση ότι ζήτησε μόνο ψωμί για να φάει και αμέσως πήγα στον κοντινό φούρνο». Η εικόνα του φτωχού μεσήλικα ήταν η πιο συγκλονιστική στιγμή που βίωσε στο κατάστημά του, γιορτινές μέρες, ενώ όπως αναφέρει ο ίδιος, κάθε περίπτωση αντιμετωπίζεται με την ανάλογη ευαισθησία από όλους τους επαγγελματίες, οι οποίοι προσφέρουν τη βοήθειά τους με διακριτικότητα.

Δεκάδες ανάλογα περιστατικά καταγράφονται σε καθημερινή βάση στα καταστήματα με είδη διατροφής, με δεκάδες οικογένειες να ζητούν λίγο κρέας, λιγοστά τρόφιμα για τα παιδιά τους, με τα αιτήματα να πολλαπλασιάζονται. «Τα αιτήματα προέρχονται από ανθρώπους της διπλανής πόρτας, από οικογενειάρχες που βρέθηκαν αντιμέτωποι με την ανεργία και διστάζουν να μιλήσουν ανοιχτά για το πρόβλημά τους» υπογραμμίζει ο κ. Πριονάς.

Αντίστοιχες εικόνες μεταφέρει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο Νίκος Σοφιάδης, ο οποίος αναφέρει ότι: «Δεν λείπουν οι συγκινητικές περιπτώσεις ανθρώπων που σταματούν μόνο για να κοιτάξουν τη βιτρίνα του κάθε καταστήματος, να ρωτήσουν τις τιμές χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν, αλλά και να ζητήσουν εμπορεύματα που είναι άχρηστα για τον έμπορο. Οι Βολιώτες έμποροι, αλλά φαντάζομαι και οι έμποροι όλης της χώρας, συναισθάνονται την αγοραστική αδυναμία του καταναλωτικού κοινού και την άσχημη ψυχολογική κατάσταση που προκαλεί. Δεν μένουν αμέτοχοι στο συγκεκριμένο κοινωνικό φαινόμενο. Υπήρξαν εποχές που οι πελάτες στήριξαν τις τοπικές αγορές και τους εμπόρους. Σήμερα οι έμποροι το ανταποδίδουν, ως ένα μεγάλο ευχαριστώ στους πελάτες τους», κλείνει η αφήγηση.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου