Καινοτόμα πτυχιακή εργασία, που δίνει λύση και στο πρόβλημα της αξιοποίησης μεγάλων φυτειών της Κεντρικής Μακεδονίας – Αποφοιτώντας έστησαν τη δική τους επιχείρηση μέσω Facebook
Υψηλής αισθητικής κοσμήματα από ξύλο φέρουν την υπογραφή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και του Τμήματος Δασολογίας, Επιστημών Ξύλου και Σχεδιασμού. Δύο απόφοιτοι, πλέον, κατάφεραν με τις δημιουργίες τους να δώσουν λύση στο πρόβλημα δασώσεων της δεκαετίας του ’90 αξιοποιώντας το ξύλο της ψευδοακακίας. Επιπλέον, επέστρεψαν σε αυτή την παλιά της «αίγλη» με φιλόδοξο πρότζεκτ που «έτρεξαν» στο πλαίσιο της πτυχιακής τους εργασίας και συνεχίζουν να αξιοποιούν σε πιο επαγγελματικό βαθμό «στήνοντας» τη δική τους εταιρεία μέσω του Facebook.
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
Η καινοτόμα εργασία παρουσιάστηκε το περασμένο καλοκαίρι στο Τμήμα Δασολογίας, Επιστημών Ξύλου και Σχεδιασμού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στην Καρδίτσα.
Παρουσία 30 φοιτητών και καθηγητών, οι τελειόφοιτοι φοιτητές κ.κ. Γιάννης Αλιφέρης και Δημήτρης Κιόρογλου υποστήριξαν προφορικά την πτυχιακή τους εργασία για την αξιοποίηση ελληνικών ειδών ξύλου που σήμερα τα «χρησιμοποιούμε» μόνο για καυσόξυλα.
Η πτυχιακή εργασία τους που είχε θέμα «σχεδιασμός και κατασκευή ξύλινων κοσμημάτων από ελληνική ψευδοακακία και άλλα είδη» ξεκίνησε από μια ιδέα του καθηγητή κ. Γ. Μαντάνη και πρώτιστο σκοπό είχε τη μελέτη, τη σχεδίαση και την κατασκευή αισθητικά ωραίων και σχεδιαστικά καινοτόμων ξύλινων κοσμημάτων (κολιέ-σκουλαρίκια-δακτυλίδια) από ψευδοακακία εφαρμόζοντας τους κλασικούς συνδέσμους της ξυλουργικής. Την εργασία επέβλεψε και υποστήριξε ο σχεδιαστής Ιωάννης Ντιντάκης.
Σύμφωνα με τον κ. Κιόρογλου τα πάντα ξεκίνησαν από ένα brainstorming για να βρεθούν λύσεις στην αξιοποίηση της ψευδοακακίας. Οπως εξηγεί μέσα από πρόγραμμα της Ε.Ε. έγιναν δασώσεις για περιβαλλοντικούς λόγους σε μεγάλες εκτάσεις στην κεντρική Μακεδονία, τις οποίες πλέον οι επιδοτούμενοι δεν γνωρίζουν πώς να αξιοποιήσουν. «Πρόκειται για ένα ξύλο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολύ όμορφη σχεδίαση, δεδομένου όμως ότι τα δέντρα είναι μικρής ηλικίας, άρα δεν έχουμε μεγάλες διατομές, δεν μπορούν να κατασκευαστούν μεγάλα αντικείμενα, όπως για παράδειγμα έπιπλα. Σκεφτήκαμε λοιπόν το ξύλινο κόσμημα», ανέφερε ο κ. Κιόρογλου.
«Οι φοιτητές πετυχημένα επιχείρησαν μια ολιστική προσέγγιση του θέματος: στοιχεία έρευνας διεθνούς αγοράς κοσμημάτων, πηγές έμπνευσης, αρχικά σκίτσα, ολοκληρωμένη σχεδιαστική μελέτη, εργαστηριακή κατασκευή προϊόντων σε κλίμακα 1:1. Έτσι κατέστη εφικτό, να βρεθούν λύσεις, ώστε να αξιοποιηθεί το ξύλο της ψευδοακακίας που προέρχεται κυρίως από δασώσεις της δεκαετίας του ‘90∙ να της επιστραφεί η αίγλη που κατέχει ως είδος, με ιδιαίτερη υψηλή αισθητική, άριστες σχεδόν μηχανικές ιδιότητες και ανυπέρβλητη φυσική ανθεκτικότητα. Σημειώνεται ότι θεωρείται ως το πιο ανθεκτικό είδος της Ευρώπης», αναφέρει ο καθηγητής του τμήματος κ. Μαντάνης.
Στα μοναδικά ξύλινα τεχνουργήματα που δημιούργησαν οι φοιτητές προστέθηκαν και ξύλινα μέρη από τα είδη καρυδιά, iroko, wenge, λεύκη, καστανιά, πεύκο, accoya και οξιά, με μοναδικό χειροποίητο τρόπο. Τα σχέδια δε που επέλεξαν ήταν μίνιμαλ με γεωμετρικά μοτίβα. «Ονομάσαμε το project μας Ζεύξις από την ένωση των ξύλων μεταξύ τους αλλά και για να καταδείξουμε τη συνοχή μας ως ομάδα», σημειώνει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο κ. Κιόρογλου.
Το συγκεκριμένο πρότζεκτ φαίνεται να έδωσε στους δύο αποφοίτους και επαγγελματική διέξοδο. Συνεχίζουν να δουλεύουν πάνω στο ξύλινο από ψευδοακακία κόσμημα στο εργαστήριο που έχουν στήσει στην Αθήνα και επικοινωνούν τις δημιουργίες τους μέσω της σελίδας τους στο Facebook Zeuxi jewllery.
