Τι σου μένει στο μυαλό ως τελικό φιλτράρισμα όσων αποκόμισες δια των αισθήσεων μετά από ένα ταξίδι σου σε ξένα μέρη; Σύμφωνα με τον Ουμπέρτο Εκο είναι και οι ξένες γεύσεις που θα θυμάσαι, αφού όλα τα υπόλοιπα μπορείς ανά πάσα στιγμή να τα (ξανα)βρεις μέσω του Internet.
Στην πραγματικότητα αυτό που χαράζεται στη μνήμη του επισκέπτη είναι και η ξεχωριστή φυσιογνωμία, αν υπάρχει τέτοια, του τόπου που επισκέπτεσαι.
Αυτά τα χαρακτηριστικά κάποιας ιδιαίτερης φυσιογνωμίας είναι που φροντίζουν να τα διατηρούν αναλλοίωτα, τουλάχιστον να μην τα κακοποιούν, να τα προβάλλουν και να τα προπαγανδίζουν, οι αρχές των τόπων αυτών. Κάθε τέτοιος χώρος έχει έναν κεντρικό πυρήνα που προσδιορίζεται από τη φυσιογνωμία του και από τη σημασία του χώρου. Από αυτόν καθορίζεται η μορφή του, γιατί δείχνει τη ζωή που περικλείει μέσα του. Αυτοί οι χώροι αποκαλύπτουν την ανάγκη που τους γέννησε.
Ας θυμηθούμε τέτοιους χώρους ή σημεία σε ξένες πόλεις που έχουν μείνει στη μνήμη μας και ανακαλούνται με μία απλή υπενθύμιση του τόπου που επισκεφθήκαμε κάποτε. Ας σκεφθούμε και ποιους αντίστοιχους χώρους έχουμε στο Βόλο. Ποιους θα μπορεί να θυμάται ο επισκέπτης. Ποιοι αποκαλύπτουν τη γνώμη μας για την πόλη μας, τις συνήθειές μας, αποτελούν τον καθρέφτη της κουλτούρας μας και των απόψεών μας για τη σχέση πολίτη και πόλης. Ποιους χώρους, δηλαδή, οφείλουμε να τους διατηρούμε αναλλοίωτους, ως προς τη βασική τους δομή, τη φυσιογνωμία τους, στο πέρασμα του χρόνου. Θα ξεχωρίσουμε όλο το παραλιακό μέτωπο, είτε πρόκειται για το δημόσιο χώρο περιπάτου της παραλίας είτε για τους ανοιχτούς δημόσιους χώρους μέχρι τον Αναυρο. Είναι η ουσία της καθημερινής ταυτότητας της πόλης.
Κάποιοι χώροι πρέπει να μένουν αναλλοίωτοι…
