Μειώθηκαν οι αποφάσεις εργατικών διαφορών στα Δικαστήρια Βόλου. Η δυσμενής οικονομική κατάσταση σε συνδυασμό με το ανεκτέλεστο των αποφάσεων λόγω χρεών των εγκαλούμενων έχει ως αποτέλεσμα όλο και λιγότεροι εργαζόμενοι να διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Σύμφωνα με πληροφορίες από δικηγορικούς κύκλους, οι αποφάσεις των δικαστηρίων μειώθηκαν σε σχέση με την προ κρίσης εποχής κατά τα δύο τρίτα, ενώ πλέον οι πολίτες καταφεύγουν στα Δικαστήρια κατά κύριο λόγο για αποζημιώσεις μετά από εργατικό ατύχημα.
Οι εργατικές διαφορές για την καταβολή δεδουλευμένων, την ανασφάλιστη εργασία και άλλα αδικήματα της εργατικής νομοθεσίας απασχολούν ολοένα και λιγότερο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2019 εκδόθηκαν 44 αποφάσεις που αφορούσαν σε εργατικές διαφορές, ενώ το 2018 ήταν 46. Αντίθετα στην εποχή των παχιών αγελάδων οι αποφάσεις που εκδίδονταν κάθε χρόνο ήταν κατά μέσο όρο περί τις 120.
Την ίδια, στιγμή οι εργατικές διαφορές που συζητούνται στην Επιθεώρηση Εργασίας είναι πολλαπλάσιες σε σχέση με τις αποφάσεις και καταγράφουν και αύξηση. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι επιθεωρητές εργασίας ασχολήθηκαν το 2019 με 220 εργατικές διαφορές, ενώ το 2018 με 190.
Ανασταλτικός παράγοντας για τις προσφυγές στη Δικαιοσύνη πέραν του οικονομικού είναι το χρονοβόρο της διαδικασίας αλλά και το ανεκτέλεστο των αποφάσεων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο προσδιορισμός και η συζήτηση των εργατικών διαφορών στα δικαστήρια του Βόλου είναι εντός διαστήματος δέκα μηνών, ενώ η συζήτηση στο Εφετείο και η έκδοση απόφασης είναι από ένα έως τρία χρόνια και στον Αρειο Πάγο ο προσδιορισμός και η απόφαση εντός ενός χρόνου.
Επιπλέον, πολλές αποφάσεις που εκδίδονται δεν μπορούν να εκτελεστούν καθώς οι εγκαλούμενοι έχουν οφειλές και άλλα οικονομικά βάρη.
Παντού αισθητή μείωση
Εργατολόγοι σχολιάζουν στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ότι η μείωση των εργατικών διαφορών είναι ιδιαίτερα αισθητή όχι μόνο στον Βόλο και τη Μαγνησία αλλά σε όλη τη χώρα, την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, άλλες πόλεις. Αρχικώς μειώθηκαν οι αγωγές που αφορούν σε διαφορές μεταξύ εργαζομένων και βιομηχανιών και στη συνέχεια μειώθηκαν και οι αγωγές που αφορούσαν σε διαφορές μεταξύ εργαζομένων και βιοτεχνιών.
Πλέον οι αγωγές αφορούν κατά κύριο λόγο σε πολίτες που απασχολούνται σε αγροτικές εργασίες ή καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος και σε δεύτερο βαθμό σε εργατικά ατυχήματα.
Μέσα σε όλα αυτά οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να έχουν δίπλα τους το Εργατικό Κέντρο Βόλου και συνδικαλιστικές οργανώσεις, που από το 2016 υποχρεούνται να πληρώνουν για την παράσταση ποσό της τάξεως των 500 ευρώ ενώ παλαιότερα η παράσταση ήταν δωρεάν. Οι συνδικαλιστές μπορούν μόνο να εξετάζονται ως μάρτυρες.
Δικηγορικοί κύκλοι αποδίδουν τη μείωση των εργατικών διαφορών κατά κύριο λόγο στα δεινά οικονομικά. Οπως επισημάνθηκε, κάποτε οι εργαζόμενοι υπέγραφαν την αγωγή και προτάσεις και ο δικηγόρος εκκινούσε τη διαδικασία. Ομως, πλέον δεν αντέχει οικονομικά ο δικηγορικός κόσμος για να κάνει χρηματοδοτήσεις για τις εργατικές διαφορές.
Τι λένε οι συνδικαλιστές
Στην οικονομική παράμετρο ρίχνουν το βάρος και οι συνδικαλιστές. Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Βόλου, Θανάσης Παπαδημόπουλος, επισημαίνει ότι εάν ένας εργαζόμενος διεκδικεί ποσό της τάξεως των 2.000 ευρώ για καταβολή δεδουλευμένων, τότε λέει ότι δεν έχει όφελος για να προσφύγει. Τα δικαστικά έξοδα για τα δικαστήρια σε πρώτο και δεύτερο βαθμό καλύπτουν το ποσό αυτό.
Για την υποστηρικτική παρουσία των συνδικαλιστών στις υποθέσεις εργατικών διαφορών ο κ. Παπαδημόπουλος λέει ότι πλέον οι εκπρόσωποι του Εργατικού Κέντρου Βόλου παρευρίσκονται στις δίκες, προκειμένου να εξεταστούν ως μάρτυρες και όχι για να κάνουν παράσταση, η οποία ενισχύει περαιτέρω τη θέση του εργαζόμενου.
«Το κόστος των 500 ευρώ δεν αφήνει τα οικονομικά περιθώρια. Σκεφτείτε τι ποσό χρειάζεται να καταβληθεί αν το ΕΚΒ κάνει 20 παραστάσεις το χρόνο. Σκεφτείτε ότι οι υποθέσεις που απασχολούν είναι πολλαπλάσιες από τις 20», επισημαίνει. Το Εργατικό Κέντρο Βόλου προσπαθεί να προστατέψει τα δικαιώματα του εργαζόμενου με κάθε τρόπο. Εχει παρουσία και στην Επιθεώρηση Εργασίας προκειμένου να λυθεί μία εργατική διαφορά. «Πηγαίνουμε οπουδήποτε μπορούμε και γνωρίζουμε», αναφέρει.
Από κει και πέρα ο ίδιος σχολιάζει ότι ειδικά για θέματα εργατικών διαφορών ο εργαζόμενος δεν θα έπρεπε να επιβαρύνεται με δικαστικά έξοδα, θα έπρεπε να προσφύγει αυτεπαγγέλτως η Επιθεώρηση Εργασίας.
H Επιθεώρηση Εργασίας
Από την πλευρά της η Επιθεώρηση Εργασίας καταβάλει κάθε προσπάθεια προκειμένου οι εργατικές διαφορές να επιλύνονται στην Υπηρεσία και να μη φθάνουν στα Δικαστήρια, ώστε να μην επιβαρύνονται οι εργαζόμενοι με έξοδα.
Οι επιθεωρητές κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα. «Κόβουμε δελτίο ελέγχου στους εργοδότες που έχουν υπαιτιότητα, ζητούμε γραπτές εξηγήσεις. Κοιτάζουμε το 80% – 90% των διαφορών να επιλύεται εδώ. Αν ο εργαζόμενος υπογράψει υπεύθυνη δήλωση, τότε προσφεύγουμε στα δικαστήρια με μηνυτήρια αναφορά», αναφέρθηκε χαρακτηριστικά.
Η πλειονότητα των υποθέσεων που απασχολεί την Επιθεώρηση Εργασίας αφορά κατά κύριο λόγο σε μη καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών, ανασφάλιστη εργασία, μη καταβολή δώρων και επιδομάτων, μη τήρηση του ωραρίου και βλαπτικές μεταβολές στην εργασία.
Οι συστημένες επιστολές προς τον εργοδότη δίνουν προθεσμία δεκαπέντε ημερών για συζήτηση των διαφορών στην Επιθεώρηση. «Συνήθως επιλύονται τα προβλήματα, γιατί οι κυρώσεις είναι πάρα πολύ αυστηρές», αναφέρθηκε χαρακτηριστικά.
