Είναι να κλαις και να γελάς,
γυρνώντας τα κανάλια
να βλέπεις ένα μπάχαλο
και ένα κράτος… χάλια.
Να λαϊκίζουν κόμματα,
ν’ αρπάζονται οι ψεύτες
ν’ αποκαλούν οι ένοχοι
τους αντιπάλους κλέφτες.
Από ηγέτες σοβαρούς,
να βρίζονται με λόγια
και να ζητούν σημψηφισμούς
γι’ απάτες και λαμόγια.
Πολιτικοί ν’ αρπάζονται,
να έρχονται στα χέρια
και μες τα ίδια κόμματα
να βγαίνουνε μαχαίρια.
Πρωτοκλασάτοι Υπουργοί,
παλιοί με ιστορία
δηλώνουν πως πληρώνονται
και κάνουν… αγγαρεία.
«Εθνοπατέρες» στην Τιβί
χορεύουνε τα βράδια
και της Βουλής τα έδρανα
σχεδόν υπάρχουν άδεια.
Για κάποια νομοσχέδια,
δικά τους όλοι τρέχουν,
εκεί τα βρίσκουν άπαντες
συμφέρον όταν έχουν.
Να αποπέμπουν Υπουργούς,
κι απ’ έξω να τους βγάλουν
να ξαναπροσλαμβάνονται
και να τους προβιβάζουν.
Εκατομμύρια ευρώ
να κλέβουν οι κουμπάροι,
και στον αφρό να βγαίνουνε
κι αλλού να ρίχνουν βάρη.
Είναι να κλαις και να γελάς,
τα ρούχα σου να σχίζεις
να ομιλούνε για δουλειές
που για να βρεις… πασχίζεις.
Να έρχονται λογαριασμοί,
και να σε πιάνει τρέλα
και να σου βάζουν στη Δ.Ε.Η.
και στον Ο.Τ.Ε… καπέλα.
Δέκα ευρώ στη σύνταξη,
φτωχέ ν’ απολαμβάνεις
και ξαφνικά να κόβεται
και το ΕΚΑΣ να χάνεις.
Παλάτια ο προκαθήμενος,
στο Θεολόγο κτίζει
και το λαό τον άνεργο
η φτώχεια τον μαστίζει.
Κι εσύ λαέ παρ όλα αυτά,
τα αίσχη π’ αντικρίζεις,
έρχετ’ η ώρα που ξεχνάς
και τους ξαναψηφίζεις.
