Εδώ και 34 χρόνια, από το 1976, ο Ολλανδός αρχαιολόγος Ρέιντερ Ρέιντερς συμβάλλει με την αρχαιολογική του σκαπάνη στην έρευνα στην περιοχή του Αλμυρού. Ερχόμενος στην Ελλάδα ως μεταπτυχιακός φοιτητής αποφάσισε να μείνει στην περιοχή και τώρα, συνταξιούχος πια, ανακηρυγμένος δημότης της πόλης του Αλμυρού, μιλάει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για την μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά που έχει ανακαλύψει όλα αυτά τα χρόνια μαζί με την αρχαιολογική του ομάδα αλλά και σε πολλά από τα γύρω χωριά της περιοχής.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μαρία Τσόγκα
Το 1973 η ΙΓ΄ Εφορεία Προϊστορικών Αρχαιοτήτων του Βόλου ξεκίνησε την συνεργασία της με το Ολλανδικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθηνών. Ανάμεσα στους συνεργάτες του προγράμματος ήταν και ο κ. Ρέιντερς, ο οποίος μαζί με το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο μετέφεραν το ενδιαφέρον τους στον Αλμυρό και σε μία πόλη που ιδρύθηκε το 3ο αιώνα π.Χ. Και το όνομα αυτής… Άλος.
Διαχρονικές συνεργασίες
Η Ζωή Μαλακασιώτη, πρώην προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Βόλου, γνωρίζει τον κ. Ρέιντερς από το 1972. Το 1980 όμως ξεκίνησε η συνεργασία τους, όταν ο τότε διευθυντής της Εφορίας Γεώργιος Χουμουρζιάδης την όρισε να επιβλέπει τις έρευνες στον Αλμυρό και να συνεργάζεται τα καλοκαίρια με την Ολλανδική Αρχαιολογική Σχολή που διενεργούσε μελέτες στην περιοχή.
Παράλληλα όμως με την συνεργασία αυτή που είχαν οι δύο αρχαιολόγοι κάθε καλοκαίρι, ο κ. Ρέιντερς μαζί με την Εφορεία του Βόλου σκέφτηκαν να ξεκινήσουν ένα πρόγραμμα επιφανειακών μελετών με σκοπό να ερευνήσουν ποια ήταν η περιοχή γύρω από την ελληνιστική πόλη της Άλου. «Οι έρευνες μας διεξάγονταν κάθε δεύτερη χρονιά», σημειώνει η κ. Μαλακασιώτη, τονίζοντας ότι ο κ. Ρέιντερς όντας αρκετά μεθοδικός, είχε μαζί του αρκετούς φοιτητές, γιατί ήταν πλέον καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Γκρόνιγκεν.
Συνεργασία, κατανόηση και έγκαιρη συζήτηση ήταν τα τρία πράγματα που επιτυγχάνονταν ανάμεσα στην κ. Μαλακασιώτη, τον Ολλανδό αρχαιολόγο και τους διευθυντές του Ολλανδικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Ο κ. Ρέιντερς, μετά από 34 χρόνια αρχαιολογικής έρευνας στη Μαγνησία ανακηρύχτηκε δημότης Αλμυρού πριν πέντε χρόνια. Ο Δήμος τιμούσε με αυτόν τον τρόπο την προσφορά του. Ο ίδιος τονίζει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ το γεγονός ότι «η διατήρηση του Αρχαιολογικού Μουσείου σε μία μικρή πόλη όπως ο Αλμυρός παίζει σημαντικό ρόλο για τους κατοίκους κάθε ηλικίας, αφού τους καθιστά κοινωνούς της πολιτιστικής εξέλιξης του τόπου». «Ο Αλμυρός είναι μία πλούσια σε πολιτιστική κληρονομιά περιοχή» ανέφερε ο κ. Ρέιντερς, σημειώνοντας ότι «τα πρώτα ευρήματα που είχαμε βρει τα τοποθετήσαμε στο Μουσείο, αλλά με τον σεισμό του 1980 καταστράφηκαν και το 1984 νοικιάσαμε μία αποθήκη για να τα τοποθετήσουμε εκεί». Το 2006 ο Δήμος τελικά παραχώρησε σε αυτόν και την ομάδα του το υπόγειο στο παλιό γυμνάσιο Αλμυρού με σκοπό να χρησιμοποιούν τον χώρο για τις μελέτες τους.
Από την πρώτη στιγμή που επισκέφτηκε την πόλη του Αλμυρού έως και σήμερα συνεχίζει με ζήλο τις ανασκαφές, δηλώνοντας λάτρης της πόλης και προτρέποντας τους Αλμυριώτες να γνωρίσουν την κληρονομιά της περιοχής τους με συχνότερες επισκέψεις στο Αρχαιολογικό Μουσείο. «Μαζί δεν κάναμε μόνο έρευνες πεδίου», σημείωσε η κ. Μαλακασιώτη, χαρακτηρίζοντας τον Ολλανδό αρχαιολόγο ως ένα αξιόλογο άτομο. Έχει λάβει μέρος σε πάρα πολλά συνέδρια, που έχουν γίνει στον Βόλο και στον Αλμυρό και μαζί με τον πρόεδρο της Φιλάρχαιου Εταιρείας «Όθρυς» Βίκτωρα Κοντονάτσιο, με πάρα πολλή προσπάθεια και διοργανώνουν κάθε τρία χρόνια το λεγόμενο Συνέδριο Αλμυριώτικων Σπουδών.
Αρχαιολογικό Μουσείου Αλμυρού
Το Αρχαιολογικό Μουσείο που λειτουργεί στην πόλη του Αλμυρού από το 1925 ανήκε αρχικά στην Φιλάρχαιο Εταιρεία «Όθρυ», που είχε σκοπό την διαφύλαξη των αρχαιοτήτων οι οποίες ήταν διάσπαρτες όχι μόνο στην επαρχία Αλμυρού αλλά και σε ολόκληρη την Θεσσαλία. Μετά από δύο προσπάθειες για τη λειτουργία του ως Μουσείο, το 1980 υφίσταται σοβαρές βλάβες από τον ισχυρό σεισμό και στη συνέχεια αναστηλώνεται και οργανώνεται νέα έκθεση, λειτουργώντας από το 1998 έως και σήμερα ξανά ως Μουσείο. Η νέα επανέκθεση των αρχαιοτήτων οργανώθηκε από το επιστημονικό προσωπικό της ΙΓ΄ ΕΠΚΑ και περιέλαβε ευρήματα αποκλειστικά από το τμήμα της Θεσσαλίας που στους ιστορικούς χρόνους ονομαζόταν Αχαΐα Φθιώτιδα.
