ΤΟΠΙΚΑ

Ο Βολιώτης που γιατρεύει τον καρκίνο

ο-βολιώτης-που-γιατρεύει-τον-καρκίνο-417897

Μεγάλωσε στο Βόλο και από την αρχή ήξερε πως θα ασχοληθεί με τον άνθρωπο. Με τις ασθένειες που τον ταλανίζουν και τον ανθρώπινο πόνο. Ο Δημήτρης Ηλιόπουλος όχι μόνο έκανε το παιδικό του όνειρο πραγματικότητα, αλλά βρίσκεται στην Ιατρική Σχολή του Harvard και ερευνά τρόπους αντιμετώπισης των καρκίνων του ήπατος και του παγκρέτος και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία μέχρι στιγμής.
 
Απλός, σεμνός και μέσα στα πράγματα ο Δημήτρης Ηλιόπουλος εξηγεί τις διαφορές των ελληνικών πανεπιστημίων με τα αμερικανικά, για τον τρόπο επιλογής των διδασκόντων, αλλά και για την πολυπολιτισμικότητα που επικρατεί στην Αμερική. Δεν αφήνει όμως ασχολίαστη την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας και επισημαίνει πως ποτέ δεν υπήρξε αξιοκρατία στην Ελλάδα. Μάλιστα πρόσφατα ο Βολιώτης ερευνητής στον τομέα της Μοριακής Βιολογίας σκαρφάλωσε στην 4η θέση παγκοσμίως για το έργο του για επιστήμονες κάτω των 40 ετών και τιμήθηκε για τις έρευνές του.
 
 
Συνέντευξη στη Δήμητρα Παλαιοδημοπούλου
 
 
 
Ας ξεκινήσουμε με τα παιδικά σας χρόνια. Πού γεννηθήκατε και μεγαλώσατε;
 
Γεννήθηκα στη Λάρισα αλλά μεγάλωσα και πέρασα όλα τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια στην περιοχή της Μεταμόρφωσης στο Βόλο. Επίσης τα καλοκαίρια το μεγαλύτερο διάστημα το περνούσαμε στο πατρικό μας σπίτι στην Πορταριά στο Πήλιο. Όλη η βασική μου εκπαίδευση πραγματοποιήθηκε σε σχολεία του Βόλου και συγκεκριμένα πήγα στο 11ο Δημοτικό Σχολείο, στο 9ο Γυμνάσιο και στο 3ο Λύκειο Βόλου.
 
 
Τα παιδικά σας όνειρα πραγματοποιήθηκαν στην πορεία της ζωής σας ή τελικά η ζωή αποφάσισε για σας;
 
Από μικρό παιδί είχα το μικρόβιο του ερευνητή. Μου άρεσε να εξερευνώ και να εξηγώ το καθετί γύρω μου. Η επαγγελματική και όχι μόνο πορεία της ζωής μου επηρεάστηκε από διάφορα γεγονότα και συγκεκριμένους ανθρώπους όπως πιστεύω συμβαίνει με τους περισσότερους από εμάς. Οι γονείς μου Χαράλαμπος και Ελένη έπαιξαν τον σημαντικότερο ρόλο στα πρώτα βήματά μου, με την αμέριστη στήριξη και βοήθειά τους. Η πρώτη μου επαφή με τον ιατρικό χώρο ήταν μέσω του πατέρα μου, ο οποίος είναι ιατρός και πάντα τον έβλεπα από μικρό παιδί να διαβάζει και ενημερώνεται συνεχώς πάνω σε ιατρικά θέματα. Επίσης σημαντικό ρόλο στην πορεία μου, έπαιξε η πρώτη και αγαπημένη μου δασκάλα στο 11ο Δημοτικό Σχολείο, Αγγελική Σπηλιοπούλου, η οποία με έκανε να αγαπήσω τα γράμματα. Πιστεύω ότι τα πρώτα χρόνια διαπαιδαγώγησης των παιδιών είναι πολύ σημαντικά για την μετέπειτα εξέλιξή τους και πορεία.
 
Η πορεία σας πώς ξεκίνησε; Με τι θέλατε να ασχοληθείτε;
 
Η πορεία μου στην έρευνα ξεκίνησε με την εισαγωγή μου στο Τμήμα Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από τον πρώτο χρόνο φοίτησής μου στο Τμήμα Βιολογίας μού γεννήθηκε το ενδιαφέρον να ασχοληθώ με τον τομέα της γενετικής του ανθρώπου και συγκεκριμένα με την εξεύρεση νέων θεραπειών για διάφορες μορφές καρκίνου. Ευρισκόμενος στο τρίτο έτος των σπουδών μου αποφάσισα να πραγματοποιήσω μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα της βιολογίας του καρκίνου, ώστε να εμβαθύνω τις γνώσεις στον τομέα αυτό. Μέχρι κι εκείνη τη στιγμή το ενδιαφέρον μου εστιαζόταν σε μεταπτυχιακά προγράμματα εντός της Ελλάδος και κυρίως της Ιατρικής Σχολής Αθηνών και Ηρακλείου στην Κρήτη. Όμως για καλή μου τύχη  εμφανίστηκε ένας άνθρωπος στη ζωή μου που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην καριέρα μου και είναι η αιτία που συνέχισα τις σπουδές μου στην Αμερική. Η κ. Μαργαρίτα Χατζοπούλου – Κλαδάρα, που μόλις είχε γυρίσει από τις ΗΠΑ όπου ήταν για πολλά χρόνια καθηγήτρια Πανεπιστημίου, επειδή είχα γράψει άριστα στο μάθημά της, ζήτησε να συναντηθεί μαζί μου ώστε να συζητήσουμε για την καριέρα μου, Στη συνάντησή μας αυτή, όταν άρχισαν να της εξηγώ τι θέλω να κάνω ακριβώς και ποιο είναι το όραμά μου και οι στόχοι μου, μου είπε ότι δυστυχώς τίποτα από αυτά δε μπορούν να πραγαματοποιηθούν στην Ελλάδα και ότι η καλύτερη επιλογή για εμένα θα είναι να συνεχίσω τις σπουδές μου σε κάποιο μεγάλο πανεπιστήμιο της Αμερικής. Τελικά έτσι έγινε, έκανα αιτήσεις σε διάφορα προγράμματα των ΗΠΑ και έγινα δεκτός με υποτροφία στο διδακτορικό πρόγραμμα γενετικής του καρκίνου του Πανεπιστημίου Thomas Jefferson στη Φιλαδέλφεια, στο αντικαρκινικό Κέντρο  Kimmel Cancer Center. Τα αποτελέσματα τις έρευνάς μου εκεί οδήγησαν στην εξεύρεση καινούργιων γονιδίων και μηχανισμών σχετικά με την ανάπτυξη του καρκίνου του μαστού. Ολοκλήρωσα τις διδακτορικές μου σπουδές σε τρία  χρόνια, το οποίο είναι ρεκόρ γι’ αυτό το πανεπιστήμιο και παρέλαβα το βραβείο για την πιο γρήγορη απονομή διδακτορικού τίτλου στην ιστορία του Πανεπιστημίου αυτού.
 
 
Αυτή τη στιγμή είστε στο Harvard, έναν κολοσσό της γνώσης. Πώς προέκυψε αυτή σας επιλογή;
 
Πραγματικά όπως λέτε το Πανεπιστήμιο Harvard είναι ένας κολοσσός της γνώσης και είναι πολύ τιμητικό για εμένα να είναι καθηγητές στο Πανεπιστήμιο αυτό και συγκεκριμένα στην Ιατρική σχολή του. Χρειάστηκε πολύ μεγάλη προσπάθεια, επιμονή και δουλειά ώστε να καταφέρω να εισαχθώ στο Πανεπιστήμιο αυτό. Η πρώτη μου επαφή με το Harvard, έγινε το 2007 όπου πραγματοποίησα τις μεταδιδακτορικές μου σπουδές στο Τμήμα Βιοχημείας και Μοριακής Φαρμακολογίας της Ιατρικής Σχολής στο εργαστήριο του Kevin Struhl, ενός από τους κορυφαίους μοριακούς βιολόγους στον κόσμο, ο οποίος συνέβαλε καθοριστικά στην επιστημονική μου εξέλιξη. Η αναζήτηση καθηγητικής θέσης στο Harvard είναι δύσκολη και πολύ απαιτητική διαδικασία εξαιτίας του πολύ υψηλού επιστημονικού επιπέδου που υπάρχει. Επίσης υπάρχει πάρα πολύ μεγάλος ανταγωνισμός, αφού οι υποψήφιοι είναι επιστήμονες από κάθε γωνιά του πλανήτη. Συγκεκριμένα στη δική μου περίπτωση έκανα αίτηση για τη θέση του επίκουρου καθηγητή στην ιατρική σχολή και στο αντικαρκινικό κέντρου του Harvard, το Dana-Farber Cancer Institute και η αίτησή μου επιλέχθηκε ανάμεσα σε περίπου 1.000 αιτήσεις και μου έγινε πρόσκληση για συνέντευξη. Κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων εξετάστηκα από μία επιτροπή 20 καθηγητών, μεταξύ των οποίων ήταν άτιμα που έχουν κερδίσει το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής. Για περισσότερο από τρεις  ώρες όπου παρουσίασα το ερευνητικό μου πλάνο και ποιοι είναι οι στόχοι μου. Σας περιγράφω αναλυτικά τη διαδικασία αυτή γιατί δυστυχώς η επιλογή καθηγητών σε ελληνικά ιδρύματα γίνεται με ένα τελείως διαφορετικό τρόπο, συνήθως χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια και ο υποψήφιος δεν ερωτάται καθόλου για το ερευνητικό του πλάνο που θα εφαρμόσει στη νέα του θέση.
 
 
Ποιο ακριβώς είναι το αντικείμενο σπουδών και εργασίας σας τώρα;
 
Η ερευνητική ομάδα, η οποία στελεχώνεται από άτομα κυρίως ελληνικής καταγωγής, έχει ως στόχο την επιτάχυνση εξεύρεσης νέων θεραπειών για διάφορες μορφές καρκίνου, όπως ο καρκίνος του ήπατος και του παγκρέατος. Αυτοί οι δύο καρκίνοι είναι πάρα πολύ επιθετικοί, με μικρό προσδόκιμο ζωής και δεν υπάρχει καμία αποτελεσματική θεραπεία. Δυστυχώς αυτή τη στιγμή η εξεύρεση ενός νέου φαρμάκου για τον καρκίνο παίρνει γύρω στα 5 – 10 χρόνια. Στο εργαστήριό μας, χρησιμοποιούμε νέες τεχνολογίες, όπως η βιοπληροφορική και βιομηχανική, ώστε να επιταχυνθεί η εξεύρεση νέων φαρμάκων για τους καρκίνους αυτούς. Με βάση τη μεθοδολογία που έχουμε αναπτύξει σε χρονικό διάστημα μικρότερο των δύο ετών έχουμε καταφέρει να βρούμε δύο καινούργια φάρμακα για τον καρκίνο του ήπατος και του παγκρέατος.
Συγκεκριμένα ανακαλύψαμε ότι η μετφορμίνη, που είναι αντιδιαβητικό φάρμακο εμποδίζει αποτελεσματικά την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων του παγκρέατος. Βασιζόμενοι στα αποτελέσματά μας ξεκινήσαμε κλινικές δοκιμές σε τρία αντικαρκινικά κέντρα στην Αμερική, όπου ασθενείς με καρκίνο του παγκρέατος λαμβάνουν χημειοθεραπεία σε συνδυασμό με την μετορφίνη και τα πρώτα αποτελέσματα είναι πάρα πολύ ενθαρρυντικά και ίσως έχουμε το πρώτο αποτελεσματικό φάρμακο για την θεραπεία αυτού του πολύ επιθετικού καρκίνου, ο οποίος μάλιστα πρόσφατα όπως ξέρουμε ήταν η αιτία θανάτου του Steve Jobs.
Όσον αφορά στον καρκίνο του ήπατος σε συνεργασία με τον επίσης Βολιώτη γιατρό Γιώργο Πουλτσίδη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ στις ΗΠΑ,  ανακαλύψαμε ένα καινούργιο μόριο RNA, το οποίο καταστέλλει τον καρκίνο του ήπατος σε πειραματόζωα και ετοιμαζόμαστε να ξεκινήσουμε και γι’ αυτό το μόριο κλινικές δοκιμές σε ασθενείς στο άμεσο μέλλον.
 
Ελπίζεται πως η δική σας γνώση μπορεί να συμβάλει στην επιστήμη και, γιατί όχι, να συμβάλει στην καλυτέρευση της ζωή των ανθρώπων;
 
Πιστεύω ότι γνώμονας όλων όσων ασχολούνται με την βιοιατρική έρευνα πρέπει να είναι η εξεύρεση νέων θεραπειών και προγνωστικών παραγόντων που θα οδηγήσουν στην καλυτέρευση της ζωής των ανθρώπων και στην ελαχιστοποίηση του ανθρώπινου πόνου. Στόχος μας είναι να βρούμε καινούργια φάρμακα για δύο από τους πιο επιθετικούς καρκίνους που υπάρχουν. Η ανάπτυξη νέων τεχνολογιών έχει βοηθήσει πάρα πολύ την επιτάχυνση της έρευνας όχι μόνο στο καρκίνο αλλά και σε άλλες ασθένειες και είμαι σίγουρος ότι μέσα στα επόμενα 3-5 χρόνια θα έχουμε πάρα πολλά όπλα στην φαρέτρα μας να καταπολεμήσουμε πολλές ασθένειες. 
 
 
 
Πώς είναι η ζωή για έναν Ελληνα στο εξωτερικό; Σας λείπει κάτι;
 
Η αρχή όπως πάντα είναι δύσκολη  και το γεγονός να φεύγεις από την πατρίδα του και να πηγαίνεις σε μια καινούργια χώρα να ζήσεις και να εργαστείς δεν είναι εύκολο. Πιστεύω όμως ότι το σημαντικότερο πλεονέκτημα τού να ζει κάποιος στην Αμερική είναι ότι δεν αισθάνεται μετανάστης και ότι έχει λιγότερες ευκαιρίες από τους Αμερικανούς πολίτες. Ζω κι εργάζομαι σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον, οι συνάδελφοί μου είναι άτομα απ’ όλο τον κόσμο με ένα κοινό χαρακτηριστικό: την αγάπη τους για την έρευνα και το υψηλό επιστημονικό επίπεδο. Πιστεύω ότι αυτό αποτελεί δείγμα μιας χώρας και συστήματος, όπου υπάρχει αξιοκρατία και ίσες ευκαιρίες για όλους.
Οι ώρες εργασίας είναι πάρα πολλές σε καθημερινή βάση και υπάρχουν και ημέρες που εργάζομαι γύρω στις 14-15 ώρες. Επίσης ταξιδεύω για επαγγελματικούς λόγους τουλάχιστον μια φορά τον μήνα εντός κι εκτός Αμερικής. Τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου τον περνάω με την οικογένειά μου. Τη σύζυγό μου Αλεξάνδρα που είναι ογκολόγος ιατρός στο Νοσοκομείο
Beth Israel του Πανεπιστημίου Harvard και τις δύο κόρες μας Μαριλένα και Χαρά.  Προσπαθούμε να ερχόμαστε τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο στην Ελλάδα γιατί οι γονείς και τα αδέλφια μας βρίσκονται εδώ και μας λείπουν. Εκτός από τους δικούς μας ανθρώπους μού λείπουν πολλά απλά πράγματα, όπως είναι μία βόλτα στην παραλία του Βόλου, τα τσιπουράδικά μας, όπως και το πατρικό μας σπίτι στην Πορταριά του Πηλίου.
 
Βλέποντας την οικονομική κρίση να εξελίσσεται στη χώρα μας και σε πολιτική τι είναι αυτό που εισπράττετε; Σας λένε κάτι οι συνάδελφοί σας; Εχετε φόβους για τη χώρα μας;
 
Δυστυχώς είμαι πάρα πολύ στεναχωρημένος με την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Παρακολουθώ από κοντά τα πράγματα και είναι πολύ λυπηρό ότι φτάσαμε σε αυτό το σημείο χάρη στην κακοδιαχείριση σε διάφορα επίπεδα εδώ και πολλά χρόνια από διάφορες κυβερνήσεις. Εμείς εδώ προσπαθούμε να στηρίξουμε την Ελλάδα όσο μπορούμε και σε συζητήσεις σε καθημερινό επίπεδο προσπαθούμε να εξηγήσουμε στους ξένους συναδέλφους μας το τι γίνεται. Δυστυχώς υπάρχει κακή πληροφόρηση με πολλές ανακρίβειες για τη χώρα μας και την κατάσταση που επικρατεί από τα αμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης με αποτέλεσμα να δίνεται η λάθος εικόνα στους Αμερικανούς πολίτες για τους Έλληνες και την Ελλάδα. Από την άλλη πλευρά πιστεύω ότι είναι απαράδεκτο εδώ και τόσες ημέρες να μην μπορεί να υπάρξει συμφωνία για το όνομα του καινούργιου Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης και να υπάρξει τόση μεγάλη καθυστέρηση, που οφείλεται κατά τη γνώμη μου σε μικροκομματικές σκοπιμότητες και σε άλλους λόγους που ίσως δε θα μάθουμε ποτέ. Πιστεύω ότι είναι μια μεγάλη ευκαιρία να κάνουμε μια καινούργια αρχή και πρέπει να υπάρξει αναδιοργάνωση σε διάφορα επίπεδα. Όπως είναι γνωστό οι Έλληνες όταν βγαίνουμε στο εξωτερικό διαπρέπουμε και σε πάρα πολλά πανεπιστήμια της Αμερικής υπάρχουν Έλληνες καθηγητές σε πολύ υψηλές θέσεις. Αυτό δείχνει ότι έχουμε τη δυνατότητα και ικανότητα σαν λαός να πετύχουμε πολλά, αλλά το περιβάλλον και οι συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα δεν μας επιτρέπουν να τις αναπτύξουμε. Εδώ και πολλές δεκαετίας οι πελατειακές σχέσεις κράτους και πολίτη έχουν καταστρέψει τη δημιουργικότητα του Έλληνα και το αίσθημα αξιοκρατίας. Δυστυχώς αυτή η κατάσταση επικρατεί και στα ελληνικά Πανεπιστήμια, όπου οι νέοι φοιτητές είναι απογοητευμένοι αφού δεν έχουν καμία προοπτική εργασίας και δεν υπάρχει κίνητρο να πετύχουν κάτι καλύτερο. Τον τελευταίο χρόνο έχουν αυξηθεί κατακόρυφα οι αιτήσεις Ελλήνων φοιτητών που επιθυμούν να έρθουν και να εργαστούν στο εργαστήριό μου στο Harvard.
 
Μιλώντας για το Harvard, ποιο είναι το ιδιαίτερο στοιχείο αυτού του Πανεπιστημίου; Ποιες είναι οι διαφορές του από τα ελληνικά Πανεπιστήμια;
 
Αρκετά είναι τα στοιχεία χάρη στα οποία το Harvard είναι στην πρώτη θέση σε παγκόσμιο επίπεδο εδώ και πολλά χρόνια, όχι μόνο στον τομέα της ιατρικής αλλά και σε άλλους τομείς. Το βασικότερο στοιχείο το οποίο χαρακτηρίζει αυτό το Πανεπιστήμιο είναι η αξιοκρατία. Υπάρχουν επιτροπές που ελέγχουν τα πάντα και τους πάντες, ακόμη και τον πρύτανη του Πανεπιστημίου.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας αναφέρω ένα γεγονός το οποίο αναδεικνύει γιατί τα ελληνικά Πανεπιστήμια υπολείπονται των αμερικανικών.
Πριν από περίπου δύο χρόνια είχα μια συζήτηση με καθηγητές Πανεπιστημίου της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, οι οποίοι μου ανέφεραν ότι εξαιτίας της ηλικίας μου θα είναι αδύνατο να εκλεγώ καθηγητής σε οποιαδήποτε σχολή Ιατρικής στην Ελλάδα. Επίσης, σύμφωνα με αυτούς, ο αριθμός ήταν πιο σημαντική παράμετρος από την ποιότητα των δημοσιεύσεών μου. Δυστυχώς όπως καταλαβαίνετε όταν τα κριτήρια αξιολόγησης των νέων καθηγητών είναι η ηλικία και ο αριθμός των δημοσιεύσεων, τότε εύκολα μπορείτε να καταλάβετε ότι είμαστε σε λάθος δρόμο. Σε αντίθεση εδώ, στην Ιατρική Σχολή του Harvard, σε ηλικία 30 ετών εκλέχθηκα καθηγητής, όντας ένας από τους νεότερους καθηγητές στην ιστορία του Πανεπιστημίου, εξαιτίας του ερευνητικού μου σχεδίου, αλλά και τις ποιότητας των δημοσιεύσεών μου. Επίσης είναι τιμή μου, που συνδιδάσκω το μάθημα της μοριακής βιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Harvard με τον καθηγητή  Szostak, ο οποίος κέρδισε πέρυσι το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής.
 
 
 
 
Θα μπορούσαν τα ελληνικά Πανεπιστήμια να ανταγωνιστούν ή έστω να προσαρμοστούν στο επίπεδο των ευρωπαϊκών;
 
Πιστεύω ότι αυτή η περίοδος είναι πολύ κρίσιμη για τη χώρα μας και θα πάρει πάρα πολλά χρόνια στα ελληνικά Πανεπιστήμια για να φτάσουν το επίπεδο άλλων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων. Εκτός από τη νοοτροπία που πρέπει να αλλάξει πιστεύω ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια πρέπει να αναζητήσουν και να βρουν νέες πηγές χρηματοδότησης εκτός της κρατικής χρηματοδότησης που είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Υπάρχουν πάρα πολλές ευκαιρίες χρηματοδότησης από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας εκεί. Επίσης τα ελληνικά πανεπιστήμια πρέπει να αρχίσουν συνεργασίες με άλλα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Αυτή τη στιγμή το μόνο ελληνικό πανεπιστήμιο που πιστεύω είναι το πρότυπο για να χτίσουν και τα άλλα πανεπιστήμια και έχει διεθνή φήμη είναι το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Συγκεκριμένα αρκετοί καθηγητές στο Πανεπιστήμιο Κρήτης έχουν καταφέρει και έχουν χρηματοδοτηθεί από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης κι επίσης έχει δημιουργεί πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών μεταξύ του Πανεπιστημίου Κρήτης και του Πανεπιστημίου της Bostonis (Boston University).
 
Πώς φαντάζεστε το μέλλον σας σε επαγγελματικό αλλά και προσωπικό επίπεδο;
 
Ελπίζω να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες που θα μας επιτρέψουν την επιστροφή μας στην Ελλάδα. Ο Βόλος είναι μια πολύ όμορφη πόλη, με πάρα πολλούς σημαντικούς επιστήμονες στη διασπορά, και θα ήταν ιδανικό στο μέλλον να δημιουργήσουμε ένα καινούργιο, σύγχρονο βιοϊατρικό ερευνητικό κέντρο, το οποίο θα είναι πρότυπο κέντρο για όλη την Ελλάδα, κέντρο αναφοράς για όλη την Ευρώπη, που θα παράγει γνώση και θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας για τους νέους της πόλης μας, και όχι μόνο, και θα προσελκύει φοιτητές απ’ όλο τον κόσμο.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου