Κανένα ενδιαφέρον από την Πολιτεία για τη φιλοξενία του σε κατάλληλη δομή, για να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του
Ελεύθερος κυκλοφορεί και πάλι ο36χρονος ημεδαπός, γνωστός στον Βόλο ως «Κάμελ», που πριν από μερικά χρόνια απειλούσε να αυτοκτονήσει από ταράτσες δημοσίων υπηρεσιών. Ο «Κάμελ» εξέτισε την ποινή φυλάκισής του και μετά την αποφυλάκισή του προέβη σε νέες επιθέσεις κατά γυναικών, την περασμένη εβδομάδα, ωστόσο, δεν κρίθηκε σκόπιμη η νοσηλεία του στην Ψυχιατρική Κλινική του Βόλου, για τα ενδεχόμενα προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η Ψυχιατρική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Βόλου που τον εξέτασε πρόσφατα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο 36χρονος, που συνήθως περιφέρεται στην πόλη πεζή κρατώντας μπουκάλι με βενζίνη και ανά κατά διαστήματα επιτίθεται σε γυναίκες, δεν χρήζει ψυχιατρικού εγκλεισμού.
Οι γιατροί που τον εξέτασαν κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι έχει πρόβλημα εθισμού σε ουσίες και όχι ψυχιατρικά προβλήματα ώστε να χρήζει νοσηλείας. Ετσι ο 36χρονος, ο οποίος δηλώνει άστεγος και προφανώς χωρίς οικογενειακό περιβάλλον, είναι ξανά μόνος στους δρόμους παρά το γεγονός ότι εκδηλώνει επιθετικές συμπεριφορές.
Μετά την ψυχιατρική εξέτασή του η Αστυνομία αντιμετώπισε τις συμπεριφορές του ως αντικοινωνικές αφού εναντίον του δεν εκκρεμούσε κάποια μήνυση για πρόκληση σωματικής βλάβης.
Στους πέντε δρόμους λοιπόν ξανά ο «Κάμελ» μακριά από το βλέμμα της Πολιτείας που φαίνεται ότι αδιαφορεί να του παράσχει ένα ασφαλές καταφύγιο για να ζεστάνει την ψυχή του και να κάμψει την επιθετικότητα που παρουσιάζει με κάποια θεραπευτική αγωγή.
Χωρίς να έχει καμία υποστήριξη παρά το γεγονός ότι η έκτιση ποινής σε σωφρονιστικό κατάστημα αποδεικνύεται τελικά ότι δεν ήταν η ενδεδειγμένη για να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του αφού μετά την έξοδό του από τη φυλακή προέβη σε νέες επιθέσεις κατά των γυναικών.
Στον «Κάμελ» έχουν επιβληθεί περιοριστικοί όροι που προς στιγμή καταφέρνει να τηρεί. Ποιος μπορεί όμως να εγγυηθεί ότι δεν θα προβεί σε νέα επίθεση με απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για τις γυναίκες που συναντά στον δρόμο του όσο και για τον ίδιο;
Αν όντως χρήζει παρακολούθησης κάποιου προγράμματος απεξάρτησης, τότε γιατί δεν υπήρξε μέριμνα ώστε ο 36χρονος που είναι μόνος και χωρίς να έχει δίπλα του στήριξη από οικογενειακό περιβάλλον, να φιλοξενηθεί σε κάποια δομή για να παρακολουθήσει θεραπευτική αγωγή; Δεν υπάρχει επιτέλους μία κοινωνική δομή που να μπορεί να ασχοληθεί με έναν παραμελημένο νέο άνδρα, να του δώσει νέες προοπτικές στη ζωή;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΓΚΑ
