Η 38χρονη «survivor», σύζυγος του ογκολόγου Γιώργου Ρήγα, μοιράζεται με τον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ την εμπειρία της ως ογκολογική νοσηλεύτρια, αλλά και πρώην πάσχουσα από καρκίνο του μαστού
Η πρώτη διάγνωση ότι πάσχει από καρκίνο του μαστού τής ανακοινώθηκε την ημέρα που βάπτιζε τα δίδυμα παιδιά της. «Δεν νομίζω να έχει άλλος άνθρωπος τόσες πολλές φωτογραφίες από την ημέρα που του ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα της βιοψίας. Ηταν μια πολύ περίεργη ημέρα. Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν τα παιδιά μου, που ήταν τόσο μικρά. Θα κατάφερνα να τα δω να μεγαλώνουν;», η συγκλονιστική ομολογία της 38χρονης σήμερα Δέσποινας Κασσάνδρου, πρώην πάσχουσας από καρκίνο του μαστού και «survivor», όπως την αποκαλεί ο ογκολόγος του νοσοκομείου Βόλου Γιώργος Ρήγας.
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
Η Δέσποινα Κασσάνδρου έδωσε γενναία μάχη με την επάρατο νόσο, που της χτύπησε την πόρτα σε νεαρή ηλικία και κατάφερε να βγει νικήτρια, αν και η ίδια δεν δηλώνει έτσι. «Είμαι ευγνώμων, που είμαι εδώ», λέει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ με πλήρη συνείδηση της περιπέτειας της υγείας της. Μία περιπέτεια την οποία θα μοιραστεί με τους συμπολίτες της σε εκδήλωση που διοργανώνει το τοπικό παράρτημα Βόλου «Αργοναύτες» της ΑΧΕΠΑ στις 21 Οκτωβρίου, στις 6 το απόγευμα, στο Φόρουμ, με αφορμή τον εορτασμό του Οκτωβρίου ως μήνα πρόληψης του καρκίνου του μαστού. Η κ. Κασσάνδρου θα δώσει βιωματική ομιλία, ως ογκολογική νοσηλεύτρια στο Γενικό Νοσοκομείο Ελενα στην Αθήνα που έχει έρθει σε επαφή με εκατοντάδες πάσχουσες γυναίκες από καρκίνο του μαστού, αλλά και ως πρώην πάσχουσα η ίδια που είχε στο πλευρό της τον σύζυγό της, τον ήρωα γιατρό ογκολόγο Γιώργο Ρήγα, χάρη στον οποίο συστάθηκε και λειτούργησε το ογκολογικό τμήμα του Νοσοκομείου Βόλου, όπου εκατοντάδες καρκινοπαθείς είχαν την ευκαιρία να δώσουν τη μάχη τους ενάντια στον καρκίνο με όρους αξιοπρέπειας και χωρίς να χρειαστεί να αλλάξουν την καθημερινότητά τους.
«Φοβόμουν ότι θα το πάθω»
Πέντε χρόνια μετά την αρχική διάγνωση ότι πάσχει από καρκίνο του μαστού η Δέσποινα Κασσάνδρου μιλά με γενναιότητα για την εμπειρία της. Μία εμπειρία που ξεκίνησε όταν ως νοσηλεύτρια κλήθηκε να υπηρετήσει στη μονάδα γυναικολογικού καρκίνου του γενικού νοσοκομείου Ελενα στην Αθήνα, από το 2007 έως το 2013.
«Δεν το επεδίωξα. Παρ’ όλο που είμαι νοσηλεύτρια πάντα με φόβιζε ο καρκίνος. Δεν είχα όμως πολλές επιλογές. Το πιο δύσκολο ήταν το ψυχολογικό κομμάτι. Τους καρκινοπαθείς τους βλέπεις ξανά και ξανά, καθώς έρχονται για τη θεραπεία τους και δένεσαι μαζί τους. Γνωρίζεις τους συγγενείς τους, μαθαίνεις την ιστορία τους, μοιράζονται μαζί σου τις ανησυχίες τους, τον πόνο τους, τον φόβο τους. Χαίρεσαι όταν δεν τους βλέπεις που σημαίνει ότι πάνε καλά στην υγεία τους και οι περισσότερες όντως τα κατάφεραν, συμπάσχεις όταν κάποια χανόταν. Εκεί ήταν τα δύσκολα», περιγράφει τα συναισθήματά της ως ογκολογικής νοσηλεύτριας η κ. Κασσάνδρου.
Τα χρόνια που προσέφερε τις υπηρεσίες της στο Ελενα, η κ. Κασσάνδρου εξοικειώθηκε σε τέτοιο βαθμό με τις εικόνες που έβλεπε που σκεφτόταν ότι κάποια μέρα θα το πάθει και η ίδια. «Η εικόνα της μαστεκτομής είχε γίνει κάτι φυσιολογικό για μένα. Ηταν τόσο γνώριμες οι εικόνες, που φοβόμουν ότι θα το πάθω κι εγώ», αναφέρει.
Ο φόβος επιβεβαιώθηκε την ημέρα της βάπτισης
Ο φόβος ότι θα νοσήσει από καρκίνο ξεχάστηκε όταν επέστρεψε στον Βόλο, έγκυος στα διδυμάκια της. «Δημιουργώντας οικογένεια τα ξέχασα όλα», λέει η ίδια. Τα παιδιά της ήταν μόλις ενός έτους και η ίδια είχε μόλις σταματήσει να θηλάζει όταν παρατήρησε περίεργα σημάδια στο στήθος της. «Αρχικά πιστεύαμε ότι ήταν κάτι που οφειλόταν στον θηλασμό. Εκανα πολλές εξετάσεις γιατί δεν ήταν ξεκάθαρο από την αρχή. Χρειάστηκαν τρεις βιοψίες για να επιβεβαιωθεί ότι πρόκειται για καρκίνο και τον τύπο του καρκίνου», περιγράφει το δύσκολο σημείο της διάγνωσης η 38χρονη.
Η επιβεβαίωση ότι επρόκειτο για καρκίνο ήρθε σε μια πολύ περίεργη χρονική συγκυρία. «Η πρώτη διάγνωση ήταν την ημέρα που βαφτίζαμε τα μωρά μας. Δεν νομίζω να έχει άλλος άνθρωπος τόσες πολλές φωτογραφίες από την ημέρα που του ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα. Από τη μία λόγω της βάφτισης είχα κοντά μου όλους τους δικούς μου ανθρώπους. Από την άλλη, ήταν μία πολύ περίεργη ημέρα. Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν τα παιδιά μου. Μου έρχονταν στο νου εικόνες από τη δουλειά μου. Υπολόγιζα με βάση την εμπειρία μου πόσο χρόνο έχω. Εκανα υπολογισμούς αν θα προλάβω να δω τα παιδιά μου να πηγαίνουν στην α’ δημοτικού. Σήμερα είναι σε αυτή την ηλικία και φοβάμαι ακόμη που το λέω. Δεν έχω ξεθαρρέψει», συγκλονίζουν οι πρώτες σκέψεις της.
Ως νοσηλεύτρια και σύζυγος ογκολόγου η ίδια τονίζει ότι ο κίνδυνος είναι πάντα παρών. «Στον καρκίνο του μαστού δεν ισχύει ότι αν ξεπεράσεις την πενταετία, έχεις ξεφύγει. Εχω στο μυαλό μου όσες δεν το ξεπέρασαν», ομολογεί.
Οι θεραπείες
«Με το που έγινε η διάγνωση έκλεισα ραντεβού με ειδικό ψυχικής υγείας. Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ψυχολογική υποστήριξη από ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Θα έπρεπε όλοι οι καρκινοπαθείς να δικαιούνται δωρεάν συνεδρίες τουλάχιστον για το διάστημα των θεραπειών», τονίζει.
Τον Σεπτέμβριο του 2014 μετά τη διάγνωση ξεκίνησαν και οι θεραπείες. «Την απόφαση για τη θεραπεία έλαβε ο πρώην διευθυντής μου στο Ελενα που είναι και ο ειδικότερος. Δεν θέλαμε να εμπλακεί ο σύζυγός μου. Το πιο δύσκολο κομμάτι των χημειοθεραπειών ήταν έως την Πρωτοχρονιά του 2015. Δεν φοβήθηκα όμως. Ούτε τη μαστεκτομή, ούτε τα μαλλιά που έπεσαν. Είχα άλλωστε δει στη δουλειά μου ότι τα μαλλιά ξαναβγαίνουν. Οσο έκανα τις θεραπείες ένιωθα ότι πολεμάω, ότι κάνω κάτι. Ακολούθησε η μαστεκτομή και ο λεμφαδενικός καθαρισμός και νέος κύκλος χημειοθεραπειών και μιας ειδικής θεραπείας», αναφέρεται στη δίχρονη μάχη που έδωσε για τη ζωή.
«Είμαι ευγνώμων, που είμαι εδώ»
Σήμερα, η 38χρονη είναι μία νικήτρια, μία survivor όπως τη χαρακτηρίζει ο σύζυγός της. «Κάθε έξι μήνες κάνω τις εξετάσεις μου και περιμένω τα αποτελέσματα. Δεν το κρύβω, έχω άγχος. Αγχος για τη ζωή και την υγεία μου. Ομως, ξαναβρήκα τον εαυτό μου. Επέστρεψα στο new normal. Και νιώθω πιο δυνατή και με πιο πολύ όρεξη για τη ζωή. Είμαι ευγνώμων, που είμαι εδώ», λέει η κ. Κασσάνδρου.
«Δεν μπορώ να δώσω κάποια συμβουλή στις πάσχουσες. Ο καθένας βιώνει το πρόβλημά του με τον τρόπο του. Σε όσες όμως είναι υγιείς, θέλω να τους συμβουλεύσω να ακολουθούν το πρόγραμμα των προληπτικών εξετάσεων. Μπορεί να συμβεί στον καθένα. Οσο πιο νωρίς τόσο πιο αντιμετωπίσιμος ο καρκίνος», αναφέρει η ίδια υπογραμμίζοντας ότι η σημασία της πρόληψης είναι αυτή που της δίνει την αφορμή να βγει να μιλήσει για τη δική της περιπέτεια. «Εστω και μία γυναίκα να ενεργοποιηθεί είναι κέρδος», λέει.
Οσο πιο νωρίς, τόσο πιο ελπιδοφόρα αποτελέσματα
Στη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης αναφέρεται, εξάλλου, και ο ογκολόγος του Νοσοκομείου Βόλου, Γιώργος Ρήγας. «Το πιο σημαντικό είναι η πρόληψη. Οσο πιο νωρίς, τόσο πιο ελπιδοφόρα τα αποτελέσματα» υπογραμμίζει τονίζοντας ότι πλέον η επιβίωση από τον καρκίνο του μαστού έχει αυξηθεί. «Πάνω από το 60% των ασθενών επιβιώνει», σημειώνει ο κ. Ρήγας υπενθυμίζοντας ότι ο καρκίνος του μαστού είναι η πιο συχνή μορφή καρκίνου στις γυναίκες, καθώς σύμφωνα με έρευνες 1 στις 8 θα νοσήσει σε κάποια στιγμή της ζωής της.
