ΤΟΠΙΚΑ

Εξωραϊστική

εξωραϊστική-851206

Υπήρξε μια εποχή που οι δρόμοι του Βόλου κρατούσαν ακόμα τα σκήπτρα της αρχοντιάς. Στην άκρη ενός τέτοιου δρόμου χτίστηκε ένα ωραίο κτίριο, μοντέρνο, με μεγάλο μπαλκόνι και πολλά παράθυρα και μια μαρμάρινη σκάλα που οδηγούσε στην είσοδο, χτισμένη ολόκληρη από το ίδιο χιόνινο μάρμαρο. Ήταν ό,τι πιο ωραίο είχε να επιδείξει η αισθητική της εποχής κι η αρχιτεκτονική τέχνη. Κι όπως η ίδια αισθητική κι η ίδια τέχνη επικρατούσε και στα υπόλοιπα κτίρια όλων των άλλων δρόμων, ένας αέρας αλλιώτικος έπνεε στην πόλη.
Μπροστά από το κτίριο ξανοίγονταν μία πλατεία με δέντρα, όπου τις Κυριακές οι άνθρωποι συνήθιζαν να κάνουν τον περίπατό τους κι ακόμα πιο μπροστά ήταν η θάλασσα. Ανάμεσα στο κτίριο και στην πλατεία περνούσε γεμάτη άνεση κι εμπιστοσύνη στην ξεχωριστή της μοίρα η Δημητριάδος, χαραγμένη στα δυο από τις γραμμές του τρένου.
Και σήμερα το σημείο αυτό της πόλης, χάρη σε τούτο το οίκημα, κρατάει κάτι απ τον αέρα μιας άλλης εποχής. Έχει ένα είδος αριστοκρατικής απόστασης, που δεν το συναντάς σε καμιά από τις άλλες, πολύβουες συνοικίες. Υπάρχει ένα ύφος που μαρτυράει την ύπαρξη μιας κάποιας κοινωνικής παράδοσης κι ιστορίας. Εδώ άνοιξε ενδεχομένως τα σαστισμένα μάτια της η προγιαγιά σας όταν έφηβη είδε το φως της άνοιξης πολύ διαφορετικό, καθώς συνειδητοποίησε πρώτη φορά ότι από εμπρός της περνάει ένας νέος άντρας. Εδώ με βήμα διστακτικό κι αβέβαιο, κρατημένος πάντοτε από το χέρι του πατέρα του, πλησίασε ο παππούς σας μέσα στα ναυτικά του ρούχα και γεύτηκε το πρώτο παγωτό της νέας χρονιάς. Κάτω απ τα δέντρα ετούτης της πλατείας πρώτη φορά η μητέρα σας αισθάνθηκε αλλιώτικο το άρωμα των πορτοκαλανθών. Εδώ το πρώτο τσιγάρο, το πρώτο σας κλεφτό φιλί κάτω από το αποδοκιμαστικό βλέμμα γηραιών κυριών και σοβαρών κυρίων. Εδώ, τέλος, περάσατε μέρες και μέρες με τον μικρό σας γιο κάνοντας τραμπάλα.
Μπορεί το κτίριο αυτό από κοινωνική άποψη να γνώρισε τις καλύτερές του μέρες δεκαετίες πριν και να έχασε την πρωτοκαθεδρία όταν ο ήχος του εμπορίου από δειλό μουρμουρητό έγινε τεράστιο βούισμα, μετατοπίζοντας το ενδιαφέρον σε άλλα σημεία της πόλης, ωστόσο και σήμερα ακόμα δεν έχει χάσει σχεδόν τίποτα απ την παλιά αρχοντιά του κι αποτελεί σήμα κατατεθέν.
Ίσως γι αυτό μεγάλωσαν κι εξακολουθούν να μεγαλώνουν στον ίσκιο του γενιές γενεών από Βολιώτες…

Ίσως κι αυτός να ναι ο μόνος λόγος κι η μόνη δικαιολογία για τη σημερινή μου τοπογραφική παρέκβαση…

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου