Η Θεοδώρα Πατρικίου εργάζεται σε ποντοπόρα πλοία, που ταξιδεύουν στην άκρη της Γης
Ταξιδεύει μέρες ολόκληρες στις ανοιχτές θάλασσες του κόσμου και τους πέντε ωκεανούς, επιτυγχάνοντας τον στόχο που είχε από παιδί. Η Βολιώτισσα ανθυποπλοίαρχος Θεοδώρα Πατρικίου, η οποία ταξιδεύει με εμπορικά πλοία σε όλο τον κόσμο, μιλά στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει και περιγράφει τα δυνατά συναισθήματα που νιώθει όταν βρίσκεται στο πλοίο, φορώντας φόρμα εργασίας, μποτάκια ασφαλείας, κράνος, γάντια, έτοιμη πάντα να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ενός δύσκολου επαγγέλματος.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Οπως αναφέρει η ίδια, από τότε που θυμάται τον εαυτό της ήθελε να ασχοληθεί με την θάλασσα και γι’ αυτό τον λόγο άλλωστε, μετά την αποφοίτησή της από το ΤΕΕ Αγριάς, ακολούθησε τον δρόμο που έμελλε να την οδηγήσει στην πορεία που είχε ονειρευτεί από παιδί.
Σπούδασε στην Σχολή Εμποροπλοιάρχων στη Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης, όπου φοιτούν πολλές κοπέλες που έχουν το ίδιο όνειρο και όπως υπογραμμίζει αποκόμισε πολύ καλές εμπειρίες στο πρώτο της ταξίδι ως δόκιμος. «Ημουν σε πολύ καλό βαπόρι, με πολύ καλό πλήρωμα, έναν πολύ καλό καπετάνιο, τον Βολιώτη Αχιλλέα Τόλιο, που είναι το πρότυπό μου» τονίζει. Το πρώτο της ταξίδι είχε ως αφετηρία την Θεσσαλονίκη και προορισμό την Αλβανία με τσιμεντάδικο, για να ακολουθήσουν στην συνέχεια διεθνείς θαλάσσιες διαδρομές με γκαζάδικα, αλλά και εμπορικά πλοία.
Η 30χρονη ανθυποπλοίαρχος, η οποία βρίσκεται αυτές τις μέρες στο Βόλο για να δει την μητέρα της Σοφία και τους δικούς της ανθρώπους, ολοκλήρωσε μόλις ένα μακρύ ταξίδι με εμπορικό πλοίο που μετέφερε καλαμπόκι από τη Νότια Αφρική προς την Ινδία και διήρκεσε 45 μέρες. Η Θεοδώρα ήταν η μόνη γυναίκα στο πολυμελές πλήρωμα που απαρτίζονταν από Φιλιππινέζους κι όπως υπογραμμίζει «δεν ένιωσα ούτε για μια στιγμή τον κίνδυνο στο καράβι. Μπαίνοντας στο βαπόρι, νιώθεις ότι είναι το σπίτι σου, είσαι προετοιμασμένος και εκπαιδευμένος για το κάθε τι».
Ονειρο ζωής
Αρκετές γυναίκες σταδιοδρομούν στο εμπορικό ναυτικό, σπάζοντας τα στεγανά ενός επαγγέλματος που θεωρούνταν κάποτε ανδροκρατούμενο, αλλά όπως αναφέρει η Βολιώτισσα ανθυποπλοίαρχος, δεν έχει συναντήσει μέχρι στιγμής γυναίκα στα πλοία με τα οποία έχει ταξιδέψει.
Οι ευθύνες ενός ανθυποπλοιάρχου πολλές κι όπως σημειώνει η ίδια «υπάρχουν δύο ανθυποπλοίαρχοι σε ένα πλοίο με αρμοδιότητες την ναυσιπλοΐα, είτε την ασφάλεια του βαποριού και την επικοινωνία του πλοίου. Εγώ έχω ασχοληθεί με όλους τους παραπάνω τομείς, γιατί είναι καθοριστική η παρουσία του ανθυποπλοιάρχου στο πλοίο».
Κάθε μέρα, όσο διαρκεί το υπερπόντιο ταξίδι, η σκέψη της βρίσκεται στην αποστολή και τον τομέα ευθυνών της, το πρόγραμμα της επόμενης μέρας, τις εκκρεμότητες που πρέπει να διευθετηθούν, αλλά και την οικογένεια, τους δικούς της ανθρώπους που βρίσκονται χιλιάδες μίλια μακριά. «Η επικοινωνία είναι πλέον πολύ εύκολη γιατί το internet έχει μπει για τα καλά τα βαπόρια και μιλάμε κάθε μέρα. Εστω κι ένα μήνυμα ότι είναι καλά οι δικοί μου άνθρωποι, μου αρκεί» υπογραμμίζει.
Παράλληλα δηλώνει ευλογημένη, γιατί δραστηριοποιείται στον τομέα που την ενδιέφερε από παιδί, ενώ χαρακτηρίζει «πολύ ωραία εμπειρία» τα ταξίδια που έχει κάνει μέχρι στιγμής σε μακρινούς προορισμούς, όπως η Χιλή, η Βραζιλία, ο Παναμάς, η Αμερική, η Ινδία, η Νότια Αφρική, η Νότια Κορέα.
Μελλοντικοί στόχοι
Συγκροτημένη και δυναμική, με ισχυρή θέληση και γνώσεις, η χαρισματική Θεοδώρα σκέφτεται να κάνει μελλοντικά μεταπτυχιακό στον διαρκώς εξελισσόμενο ναυτιλιακό τομέα, έχοντας το βλέμμα στραμμένο στο επόμενο ταξίδι σε μακρινούς προορισμούς.
Τα στοιχεία που πρέπει να διαθέτει μια γυναίκα για να σταθεί σε αυτό το χώρο είναι «γερό στομάχι και δυναμισμός» παρατηρεί, ενώ δηλώνει απερίφραστα ότι δεν έχει νιώσει ποτέ φόβο.
Η συμβουλή που δίνει, κλείνοντας, σε όσα κορίτσια επιθυμούν να σταδιοδρομήσουν στη θάλασσα είναι «να ακολουθούσουν το δρόμο που πραγματικά θέλουν. Εγώ βρήκα πάρα πολλά εμπόδια στο δρόμο μου, αλλά ποτέ δεν τα παράτησα, γιατί το ήθελα και έφτασα να είμαι ανθυποπλοίαρχος. Υπάρχουν πολλές δυσκολίες σε αυτό τον τομέα. Χρειάζεται πείσμα, αλλά πρέπει να το σκεφτούν καλά, και να το ακολουθήσουν, αν το θέλουν πραγματικά».
